Ομιλία της Brene Brown.

H Brene Brown εργάζεται πάνω στην κοινωνική εργασία και είναι καθηγήτρια πανεπιστημίου. Μας εξηγεί πως η ακαδημαϊκή της καριέρα ξεκίνησε με ένα ρητό που της είπε κάποιος καθηγητής της «Αν δεν μπορείς να μετρήσεις κάτι, δεν υπάρχει».

Αυτό που κατάλαβε από την έρευνά της είναι πως ό,τι είμαστε ως άνθρωποι, προέρχεται από τη θέλησή μας να συνδεθούμε. Να επικοινωνήσουμε. Μπορούν βιώματα αρνητικά να μας οδηγήσουν σε φως; Βγαίνει πράγματι από αγκάθι, ρόδο;

• «Όταν συζητώ με ανθρώπους για αγάπη, μου λένε για ερωτικές απογοητεύσεις. Όταν μιλάμε για ένταξη σε μια ομάδα, μου μιλούν για φρικτές εμπειρίες απόρριψης». Η Μπράουν μας εξηγεί αμέσως πως πολλά προβλήματα σύνδεσης και επικοινωνίας με τους άλλους ανθρώπους, έχουν να κάνουν με την ντροπή και τον φόβο. Ντροπή νιώθουμε όταν πιστέψουμε ότι δε θα γίνουμε αρεστοί. Προλαμβάνουμε κατά κάποιον τρόπο, την απόρριψη. Είναι η ντροπή που αναμειγνύεται με τον φόβο.
• Η κοινωνική λειτουργός, πήρε προσωπικά την έρευνά της για την ντροπή και τον φόβο της απόρριψης καθώς και η ίδια, αντιπαθεί την ευάλωτη πτυχή του εαυτού μας, που δε μας αφήνει να δείξουμε αυτό που πραγματικά είμαστε. «Δέκα χρόνια που έκανα την έρευνά μου για την ντροπή (…) χρειάστηκε να κάνω έναν διαχωρισμό στους ανθρώπους που έπαιρνα συνέντευξη.
• Τους χώρισα σε αυτούς που πιστεύουν ότι αξίζουν αγάπη και ένταξη και σε εκείνους που αγωνίζονταν για να έχουν αγάπη και σύνδεση. Η μόνη διαφορά μεταξύ τους τελικά, ήταν ότι οι πρώτοι, απλώς πιστεύουν ότι αξίζουν αγάπη και αποδοχή.».
• Ποιό ήταν το κοινό όλων αυτών των ανθρώπων; Μας το συνοψίζει σε 4 λέξεις. Κουράγιο, συμπόνια, σύνδεση και επίγνωση-αποδοχή της ευάλωτης φύσης τους. Με άλλα λόγια, έχουν αποδεχτεί πως είναι ατελείς. Αρκετά γενναία στάση ζωής.
• Αφού έφτασε στο να συζητήσει το ζήτημα της έρευνάς της, (το οποίο την απασχολούσε όχι μόνο επιστημονικά, αλλά και προσωπικά) με την ψυχαναλύτριά της, κατέληξε στο σημείο να αποδεχτεί πως το ρητό του καθηγητή της, δεν έχει και πολύ μεγάλη αξία, ειδικά στα ανθρώπινα συναισθήματα. Η ντροπή και ο φόβος μπορεί να είναι αιτίες που μας δημιουργούν προβλήματα στις κοινωνικές μας σχέσεις, είναι όμως ταυτόχρονα, και αφετηρίες χαράς και δημιουργικότητας. Η αποδοχή της ευάλωτης-ατελούς φύσης μας, ίσως να είναι το μυστικό της ευτυχίας.
• Αυτό που αντιλήφθηκε η Brene Brown (και ήταν και το συμπέρασμα της έρευνάς της) είναι πως ζούμε σε έναν ευάλωτο κόσμο. Δεν μπορούμε να «μουδιάσουμε» επιλεκτικά κάποια συναισθήματα.
• Δε γίνεται να φιλτράρουμε τα καλά από τα κακά. Αν μουδιάσουμε την ντροπή, την απογοήτευση, τον θρήνο, το θυμό, τότε θα μουδιάσουμε και την τρυφερότητα, την θέληση για αγάπη, τη χαρά και τη δημιουργικότητα. Προσπαθούμε να γίνουμε όλο και πιο βέβαιοι λόγω τις ανασφάλειάς μας. Δεν αποδεχόμαστε την αβεβαιότητα, την τρωτότητα και τη σχετικότητα της ζωής μας. Μήπως ήρθε η ώρα γι’ αυτήν τη μεγάλη παραδοχή; Ίσως με το να αποδεχτούμε τις ατέλειές μας, το ότι είμαστε τρωτοί.