Σε ένα μικρής διάρκειας βίντεο, μπορεί να συνυπάρξει ποίηση, εικόνα και έμπνευση; Βεβαίως και μπορεί! Άλλωστε δεν είναι ο χρόνος αυτός που έχει σημασία, αλλά το τι σκεφτόμαστε και τι τελικά, κάνουμε. Το πρόσωπο που αφηγείται, δεν μεταφέρει τις δικές του σκέψεις. Αφηγείται ένα κομμάτι ποίησης από έναν πολύ μεγάλο ποιητή του 13ου αιώνα, τον Τζαλαλαντίν Ρουμί.
Οι εικόνες του βίντεο, δεν είναι και οι ιδανικές για τα γούστα μας. Τη θάλασσα, την έχουμε συνδυάσει αλλιώς, όχι με σκουπίδια και βέβαια, με τους ανθρώπους να είναι χαμογελαστούς και όχι να ζουν σε τέτοιους χώρους. Το μήνυμα είναι κυρίως παρηγορητικό. «Όπου και αν στέκομαι, αναρωτιέμαι από που ήρθα και που πηγαίνω. Δεν έχω ιδέα. Όμως η ψυχή μου είναι από αλλού, γι’ αυτό είμαι σίγουρος». Όσο και αν σκεφτόμαστε γύρω από τέτοια πράγματα, απάντηση δε θα παίρνουμε. Δεν υπάρχει απάντηση η οποία θα έρθει από το μυαλό μας. Πώς είναι όμως σίγουρος ο Ρουμί ότι έρχεται από αλλού η ψυχή του ενώ δεν ξέρει καν που πηγαίνει; Η σιγουριά του, έρχεται από την πίστη του.
Ακόμη και αν είμαστε κάπου που δεν είναι όμορφα, ακόμη και αν ζούμε μια περίοδο στην οποία τα βρίσκουμε σκούρα δεν θα πρέπει να κλείνουμε την πόρτα στην… πίστη. Άλλο ελπίδα και άλλο πίστη. «Ήρθα σε έναν κόσμο χωρίς τη θέλησή μου και θα φύγω με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να θέλω», λέει ο Ρούμι. Το θέμα λοιπόν, είναι τι κάνουμε στο μεταξύ. Ό,τι και αν συλλογιέται το μυαλό μας, ιδιαίτερα στις κακές και στις δύσκολες καταστάσεις, εμείς πρέπει να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας πως η ψυχή μας, η θέλησή μας και η πίστη μας, έχουν έρθει από αλλού… Άλλωστε, το λέει ο Ρούμι: «Ό,τι με κατέβασε κάτω, αυτό θα με ανεβάσει και πάνω». Πίστη λοιπόν ότι είμαστε το «κάτι άλλο» αφού είμαστε, από αλλού…
