Στην ομιλία του, ο Michael Botticelli χρησιμοποιεί έναν ασυνήθιστα ευθύ τρόπο για να αφηγηθεί τους εθισμούς, αναφέροντας σαν παράδειγμα τη δική του περίπτωση. Η δύσκολη αποδοχή της σεξουαλικότητάς του σε συνδυασμό με το οτι μεγάλωσε σε μια οικογένεια που ήταν επιρρεπής στους εθισμούς, τον οδήγησε στον αλκοολισμό. Μέσα από αυτήν την προσωπική εμπειρία, μας δίνει κάποιες ιδέες γύρω από τους εθισμούς.

• “Περνάμε παγκοσμίως μια μεγάλη κρίση υγείας. Παράδειγμα; Μόνο το 2014 έχασαν τη ζωή τους 28.000 άνθρωποι από συνταγογραφημένα φάρμακα και από ηρωίνη”. Αφού παρομοιάζει τον τρόπο με τον οποίο πρέπει παγκοσμίως να δράσουμε κατά του εθισμού, με τον αντίστοιχο που έδρασαν πολλές χώρες αναφορικά με το AIDS, ο Michael Botticelli υποστηρίζει πως πρέπει πρώτα να πάψουμε να θεωρούμε taboo τους εθισμούς.
• Ένα πρόβλημα για να λυθεί, πρέπει πρώτα να προσδιοριστεί. Για να οριστεί από την αμερικανική κυβέρνηση ως υπεύθυνος για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, πέρασε από δυσκολίες που αφορούσαν το παρελθόν του. Ήταν «στιγματισμένος» λόγω του οτι κάποτε ήταν εθισμένος. «Σχεδόν σε κάθε αμερικανική οικογένεια υπάρχει ένα πρόβλημα εθισμού, όμως δεν είμαστε ειλικρινείς με αυτό και δεν το αναφέρουμε προς τα έξω. Μιλάμε ψιθυριστά και αντιμετωπίζουμε τους εθισμούς περιφρονητικά».
• Θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί η ροπή στον εθισμό ως ασθένεια. Δυστυχώς, ακόμη αντιμετωπίζεται ως κοινωνικό στίγμα. Μόνο ένας στους 9 ανθρώπους λαμβάνει ιατρική περίθαλψη κατά του εθισμού στις ΗΠΑ, όπως μας λέει ο Michael Botticelli. «Περιμένοντας οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα εθισμού τη θεραπεία τους, επιδεινώνουν την υγεία τους και καταλήγουν είτε στο θάνατο, είτε στη φυλακή, τι και αν οι επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει οτι ο εθισμός είναι ασθένεια, συνεχίζουμε να μην τον θεωρούμε ως ασθένεια.».
• Με άλλα λόγια, αν έχει κάποιος περάσει οποιονδήποτε εθισμό (φίλος, γνωστός μας κτλ) οφείλουμε να τον βλέπουμε ως προσωρινά ασθενή. Όχι ως ανήθικο, όχι ως εγκληματία. Αν θέλουμε να εξαλείψουμε τους εθισμούς, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε οπτική επάνω στο ζήτημα του εθισμού. «Χρησιμοποιώ την ιστορία της ανάκαμψής μου από τον εθισμό, όχι ως περηφάνεια, αλλά για να αλλάξω την οπτική των ανθρώπων πάνω σε αυτόν (…) Οι άνθρωποι είναι κάτι παραπάνω από την ασθένειά τους», μας λέει ο Michael Botticelli .