Από τα πρώτα χρόνια της ανατροφής μας, έχουμε μάθει έναν κανόνα: «να μη μιλάμε σε αγνώστους». Η ανατροφή είναι σίγουρα απαραίτητη. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι τέλεια. Και αν έχει μια ευστοχία ο κανόνας της σιωπής απέναντι σε αγνώστους, όταν μιλάμε για την ανήλικη ζωή μας, όμως όταν ενηλικιωθούμε, αυτός ο κανόνας πρέπει να πηγαίνει περίπατο, όπως μας λέει η Kio Stark.

• «Είμαι παθιασμένη στο να μιλάω με αγνώστους. Άρχισα πριν 7 χρόνια να μελετάω τους λόγους που με κάνουν να μιλάω με αγνώστους (…) Είναι απελευθερωτικό το να μιλάς με αγνώστους, έστω για απλά πράγματα». Η Kio Stark μας λέει ουσιαστικά πως είναι η έλλειψη φόβου προς το άγνωστο, εκείνη που μας απελευθερώνει. Αναφέρει χαρακτηριστικά, μια σύντομη συνομιλία της με έναν άνδρα σε ένα φανάρι, ο οποίος την προέτρεψε να πάει πίσω στο πεζοδρόμιο για να προφυλαχτεί από διερχόμενα αυτοκίνητα και όταν το έκανε, εκείνος χάρηκε. «Ένιωσα ότι η ζωή μου και η ύπαρξή μου έχουν αξία, ένιωσα να με σώζουν».
• Η ομιλήτρια μάς επισημαίνει την επιρροή της ανατροφής στο να αποφεύγουμε να μιλάμε σε αγνώστους. Φοβόμαστε και πιστεύουμε ότι θα μας βλάψουν. Παρόλα αυτά, η συναναστροφή μας με αγνώστους έχει δύο σημαντικά οφέλη για μας. Το πρώτο, είναι ότι αρχίζουμε και βλέπουμε τους ανθρώπους με αποδοχή. Αυτό είναι απελευθερωτικό. Καταλαβαίνουμε στην ουσία ότι δεν υπάρχουν θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ μας. Το δεύτερο σημαντικό όφελος το οποίο καρπωνόμαστε, είναι η οικειότητα. Ξένοι και οικειότητα; Πάνε μαζί; Σαφώς και πάνε. Η εμπιστοσύνη έχει αξία μόνο πάνω σε ό,τι δε γνωρίζουμε. Κάτι που γνωρίζουμε, δεν χρειάζεται να το εμπιστευτούμε.
• Η Kio Stark προσθέτει άλλο ένα αποδεικτικό στοιχείο για τον τρόπο με τον οποίο η εμπιστοσύνη μας αυξάνεται όταν μιλάμε με αγνώστους. Πρόκειται για έρευνες που έχουν αποδείξει ότι εξομολογούμαστε πολύ πιο εύκολα πράγματα σε αγνώστους, παρά στους οικείους μας. Έχουμε την ανάγκη να πούμε πράγματα σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουμε. Αν σκεφτούμε την χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για την αναζήτηση φιλίας, συντροφικότητας και επικοινωνίας, θα βεβαιωθούμε ότι αισθανόμαστε πολλές φορές, άνετα μέσα στο άγνωστο πλήθος.
• Η ομιλήτρια μάς αναφέρει τους λόγους για τους οποίους συμβαίνει να εμπιστευόμαστε κατά βάθος τους αγνώστους: Ο πρώτος είναι ότι έχουμε άμεση και γρήγορη αλληλεπίδραση. Μπορεί με κάποιος που ανταλλάζουμε 2-3 κουβέντες να μην τον ξαναδούμε ποτέ. Αυτή η αίσθηση μας απελευθερώνει. Ο άλλος λόγος, είναι η περιέργεια. Η «δοκιμή» που θέλουμε να κάνουμε για το αν μας καταλαβαίνει κάποιος. Βγαίνουμε από τη σιγουριά μας. Η συμβουλή της Kio Stark είναι: «Την επόμενη φορά που θα μιλήσετε με έναν άγνωστο, πείτε του κάτι προσωπικό για σας (…) η συνομιλία μας με αγνώστους, βοηθάει στο να «σπάμε» τη ρουτίνα και την προβλέψιμη καθημερινότητά μας, και βοηθάει και τους συνανθρώπους μας να τη «σπάσουν».