Ο Yves Morieux για να μας αποδείξει ότι κάτι δεν πάει καλά με εμάς και την σχέση που έχουμε με την παραγωγικότητα, μας δείχνει αρχικά τη «μεγάλη εικόνα». Από τη δεκαετία του 1950’, μέχρι και το 1973 η παραγωγικότητα αυξανόταν. Από εκεί και μετά, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις ΗΠΑ (και στην Ιαπωνία) η παραγωγικότητα συρρικνώνεται.

• Όπως μας εξηγεί στην ομιλία του, «η οικονομική ανάπτυξη της τάξης του 3% κάνει τα παιδιά μας 2 φορές πιο εύπορα από εμάς». Έτσι, στοιχειοθετεί αυτό που έγραψε ο Πωλ Κρούγκμαν, ο νομπελίστας οικονομολόγος: «Η παραγωγικότητα βραχυπρόθεσμα, δε σημαίνει τίποτε. Μακροπρόθεσμα όμως, σημαίνει σχεδόν τα πάντα.».
• Ο εξαιρετικός Γάλλος manager μας λέει πως παρόλο που η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί, έχουμε γίνει λιγότερο παραγωγικότεροι. Μας λείπει φαίνεται το τρίπτυχο της παραγωγικότητας που εκείνος το ονομάζει «Αγία Τριάδα της παραγωγικότητας». «Σαφήνεια, Μέτρηση και Υπευθυνότητα». Με μια παραβολή, ο Morieux παρομοιάζει το διεθνές σύστημα ανταγωνιστικότητας με μια σκυταλοδρομία. Μεταξύ ΗΠΑ και Γαλλίας, αναρωτιέται γιατί η Γαλλία (η πιο αδύναμη ομάδα) κέρδισε τις ΗΠΑ που ήταν η δυνατή. Το μυστικό για εκείνον, βρίσκεται στη συνεργασία.
• «Η συνεργασία, βελτιώνει τα άτομα και τα κάνει πιο παραγωγικά. Αυτό, δεν είναι «φιλοσοφία», είναι μαθηματικά». Πράγματι, η συνεργασία πολλαπλασιάζει. Σε αντιδιαστολή, αναφέρει τα «εμπόδια» του σύγχρονου κόσμου. Μιλάει για την έλλειψη σαφήνειας που υπάρχει στις ομάδες εργασίας. «Πού τελειώνει ο ρόλος του ενός και πού ξεκινά του άλλου;»
• Η πολυπλοκότητα στη δομή των εργασιακών σχέσεων, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από το σύγχρονο μάνατζμεντ, δυσκολεύει τη συνεργασία και μειώνει την παραγωγικότητα «από 40% μέχρι 80% (…) “Όταν οι άνθρωποι δε συνεργάζονται, γίνονται αντιπαραγωγικές μονάδες (…) δεν πρέπει να κατηγορούμε την προσωπικότητά τους. Είναι η δομή του εργασιακού περιβάλλοντος τέτοια που οδηγεί σε χαμηλά επίπεδα παραγωγικότητας”.
• Εκτός από τις συμβουλές του -που μας είναι πολύ χρήσιμες σε επαγγελματικό επίπεδο- ο Μοrieux μας βάζει να σκεφτούμε και λίγο παραπάνω. Σκεφτείτε για την ίδια μας τη ζωή. Αν ήμασταν αληθινά «εγωιστές» θα βλέπαμε πως η συνεργασία βοηθά πολύ περισσότερο. Αυξάνει την εμπιστοσύνη. Ξέρεις οτι κάποιος θα σου δώσει τη σκυτάλη –όπως δείχνει το πολύ εύστοχο παράδειγμα με τη σκυταλοδρομία- και από εκεί και μετά, ξεκινά ο δικός σου ρόλος. Ας κάνουμε λοιπόν τα πράγματα πιο απλά, ας γίνουμε καλοί συνεργάτες!