Οι επίπονες δίαιτες είναι μέρος της ζωής μας. Η υγεία του σώματός μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτές ενώ ταυτόχρονα είναι και για πολλούς τρόπος βελτίωσης της εξωτερικής τους εμφάνισης. Παρόλα αυτά, πολλές φορές, όσο και πιστά και αν ακολουθούμε δίαιτες, δεν έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Ποιά είναι η αποτελεσματικότερη διαίτα;
Το σώμα ακούει το πνεύμα. Όλα ξεκινούν από το μυαλό.
Όσο κλισέ και αν ακούγεται, η δύναμη πίσω από κάθε δραστηριότητά μας, είναι η θέληση. Οι νευροεπιστήμες έχουν πραγματικά φέρει επανάσταση στη γνώση μας για το πώς ο εγκέφαλός μας συνεργάζεται με το σώμα μας. Ολόκληρη η διαιτολογία περνά κρίση καθώς οι άνθρωποι καταλαβαίνουν όλο και πιο πολύ πως οι δίαιτες στέρησης δεν αποδίδουν. Αυτό που μας χαρίζουν ως γνώση οι νευροεπιστήμες είναι πως ο εγκέφαλος ελέγχει τη διαδικασία κατανάλωσης ενέργειας από το σώμα μας.
Οι εξηγήσεις της ειδικού, Sandra Aamodt.
Ειδική στις νευροεπιστήμες, η Sandra Aamodt και με προσωπική εμπειρία από προσπάθεια απώλειας βάρους, προσπαθεί να εξηγήσει πώς ο εγκέφαλος είναι εκείνος που ελέγχει την πείνα, την κατανάλωση ενέργειας και τελικά, το βάρος μας. Ο εγκέφαλος – μας εξηγεί – κάνει αυτή τη δουλειά ασυναίσθητα και αυτό είναι ευτύχημα καθώς η συνείδησή μας, είναι πολύ πιο απρόσεχτη από όσο νομίζουμε.
Πιο συγκεκριμένα, ο υποθάλαμος είναι το τμήμα του εγκεφάλου που καθορίζει το σωματικό βάρος. Όπως ένας θερμοστάτης κρατά τη θερμοκρασία του χώρου μας σταθερή, ανεξάρτητα από το τι καιρό έχει έξω, έτσι και ο υποθάλαμος, κρατά σταθερή τη «γνώμη» του για το βάρος μας ακόμη και αν εμείς επιλέγουμε να ακολουθήσουμε διαφορετική οδό. Κρατιέται δηλαδή μια ισορροπία, χάρη στον εγκέφαλό μας.
Γιατί οι δίαιτες ακόμη και αν είναι επιτυχείς, δεν οδηγούν σε επιθυμητό αποτέλεσμα;
Πάλι, η ειδικός Sandra Aamodt μας εξηγεί με απλό τρόπο τα ευρήματα της επιστήμης. Οι πρόγονοί μας στην προϊστορική περίοδο, επιβίωσαν λόγω της εξοικονόμησης ενέργειας από τη στιγμή που η τροφή δεν ήταν πάντα άφθονη. Ο οργανισμός προετοιμαζόταν για την επόμενη έλλειψη τροφής. Με άλλα λόγια, ο εγκέφαλός μας είναι εκπαιδευμένος να αντιμετωπίζει ως μεγάλο πρόβλημα την πείνα, και όχι την υπερκατανάλωση τροφής. Πάνω-κάτω, αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι δίαιτες, δεν πετυχαίνουν. Χαρακτηριστικό είναι οτι ακόμη και 7 χρόνια να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τον υποθάλαμο σε χαμηλή ζήτηση τροφής, εκείνος θα προσπαθεί να μας κάνει να αυξήσουμε το βάρος μας.
Ο εγκέφαλός μας είναι υπεύθυνος για το σωματικό μας βάρος. Αν κάποια πρόσθεση βάρους είναι μόνιμη, ο υποθάλαμος μπορεί να θεωρήσει την αλλαγή αυτή σαν «φυσιολογική» και να τη διατηρήσει. Το οτι πρέπει να εμπιστευόμαστε περισσότερο τον εγκέφαλό μας και το ένστικτό του πάνω στην πείνα μας, φαίνεται από το ποιά ομάδα ανθρώπων έχει λιγότερες πιθανότητες να γίνει υπέρβαρη.
Η ομάδα των ανθρώπων που προσπαθεί με δίαιτες να κρατήσει μια πειθαρχία έναντι στο φαγητό, είναι πιο ευάλωτη στην παχυσαρκία καθώς σκέφτεται το φαγητό περισσότερο (έστω για να το αποφύγει). Αντίθετα, η διαισθητική ομάδα είναι εκείνη που επειδή ακριβώς υπακούει τον εγκέφαλο, έχει την τάση να είναι πιο ισορροπημένη! Οι μελέτες σε κορίτσια εφηβικής ηλικίας που κάνουν δίαιτα, έχουν δείξει οτι έχουν 3 με 4 φορές πιο πολλές πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα μετά από 5 έτη. Άρα η στέρηση οδηγεί σε βάρος, η εγκράτεια είναι θέμα ενστίκτου και όχι επιβολής μιας κάποιας πειθαρχίας που οδηγεί σε στερήσεις και ταυτόχρονα, στα μη επιθυμητά αποτελέσματα.
Φωτό από: Zipprr
