Ήρθε η ώρα να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά! Δε βρισκόμαστε σε τραπέζι που υπάρχουν γυναίκες και κυρίως, δε βρισκόμαστε σε τραπέζι που υπάρχουν γυναίκες που μας ενδιαφέρουν, και μαντέψτε! «Θέλουν τον άντρα να είναι ρομαντικός». Αν είσαι και συ μέσα σε εκείνους που καταριέσαι τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, αν είσαι από αυτούς που τουλάχιστον παρακαλάνε να μην συμπίπτει η μέρα με αγώνα της ομάδας σου, ή λες «Εντάξει δεν πιστεύω, αλλά είναι μια συμβολική μέρα, δε διαφωνώ» ενώ η κυρία σε κοιτάει και σε ακούει προσεκτικά, τότε είμαστε σύμμαχοι!
Συγνώμη αλλά, ξέρετε, έχω παίξει με στρατιωτάκια μικρός!
Έχουμε διαβάσει βιβλία, άρθρα, έχουν αφιερωθεί πραγματικοί και τηλεοπτικοί χρόνοι για το «πόσο δύσκολο είναι να είσαι γυναίκα». Για τους άντρες, αν δεν είναι «γαϊδούρια» και λοιπά ζώα της φάρμας, «έχει ο Θεός». Ο άντρας είναι ρούχο κάτι σαν ρούχο, κατά παραγγελία για τη γυναίκα! Συνεχείς προσθαφαιρέσεις στο αρχικό σχέδιο και…κάποια στιγμή θα καταλήξουμε! Ζητάμε λεπτές ισορροπίες από μια «μηχανή». Το αγόρι, παίζει με στρατιωτάκια, ματώνει πόδια από την μπάλα, παίζει πόλεμο με αεροβόλα και φυσοκάλαμα, παίρνει αποβολές στο σχολείο, κάνει φάρσες και πολλές φορές παίζει ξύλο. Boy’s World. Τί το ρομαντικό υπάρχει σε αυτά;; Τίποτε. Παρόλα αυτά, «ένας ιδανικός άνδρας», οφείλει να βρει τον τρόπο –«κάνε κάτι!»- να βρεί ρομαντισμό μέσα από το GIJOE και τα Transformers. Βεβαίως! Θα βρούμε άφθονο ρομαντισμό από το…Call of Duty, το Manager και το PRO…
Ρομαντισμός είναι, οτιδήποτε χρειάζεται μέχρι να έρθει το έπαθλο!
Η γυναίκα βαθιά της πιστεύει ότι έχει το μονοπώλιο στο να αλλάζει όψεις και ρόλους! Λάθος! Ως άνδρες έχουμε μεγάλη ικανότητα να δείχνουμε αυτό που «θα θέλατε» και μετά από λίγο καιρό, να δείχνουμε «αυτό που είμαστε». Θυμάστε τις παλιές διαφημίσεις των κέντρων αισθητικής; «Πριν» και «Μετά». Κάπως έτσι…Όπως συχνά λένε οι γυναίκες «μέχρι να κατακτήσει την καρδιά της αγαπημένης του», ο άνδρας μπορεί να γίνει κάτι από αυτά που βλέπετε σε ορισμένες ταινίες (άντρες ηθοποιοί του Hollywood=καταστροφή για το ανδρικό γένος!!!). Για κάποιον καιρό, θα δείτε τον Ρίτσαρντ Γκιρ, τον Τζωρτζ Κλούνεϊ, θα νιώσετε Τζούλια Ρόμπερτς. Θα πείτε σε όσες ξέρετε «τί ρομαντικός…ξέρει να φέρεται…», μέχρι να ακούσετε πως «δεν μπορώ να έρθω, θα πάω να δω έναν φίλο που έχω καιρό να δω». Μετά από αυτό, «τελικά όλα τα γουρούνια την ίδια μούρη έχουν».
Ο κόσμος που όλα είναι απλά και ευθύγραμμα.
Για το ανδρικό μυαλό, η γυναίκα είναι σαν τη γαλλική γλώσσα. Περισσότερες οι εξαιρέσεις, παρά οι κανόνες. Ο άνδρας λέει: «Πεινάω, θα φάω. Αν πεινάω πολύ, θα φάω ό,τι βρω». Η γυναίκα λέει : «Πεινάω, τι να φάω; Όχι αυτό. Όχι, όχι, δεν πειράζει θα φάω μετά κάτι, όμως πεινάω.» End of story. Οι λαβύρινθοι στο Μίνωα και στο Μινώταυρο. Τι εννοείς όταν λες: «Να είναι ρομαντικός, αλλά όχι μαλθακός;». Ο άνδρας είναι μια πολύ απλή μηχανή. Σε αυτήν τη μηχανή, το «θα ήθελα», το «μακάρι» και το «ιδανικό», δεν υπάρχουν. Γιατί κάνει το χατίρι στη γυναίκα όμως και τη μέρα των «ρομαντικών» φοράει αυτήν τη στολή; Για να μην ακούει την γκρίνια. Όχι, δεν το κάνει από την καρδιά του. Εκεί, ο άνδρας περιμένει κάτι σαν ηθική ανταμοιβή, του στιλ «μπράβο που θυσιάστηκες». Αντ’ αυτού, ακούει «Θέλω να θέλεις, όχι με το ζόρι…». Η μέση και εφικτή κατάσταση, είναι να υπάρχει ρομαντισμός κάποιες στιγμές. Αλλά ξέχασα…Για πολλές γυναίκες, μόνο τα συναισθήματα είναι απόλυτα! Ή πολύ ή καθόλου! Συνέχεια ρομαντικός; Απλά δε γίνεται! Όχι εδώ, όχι στη Γη. Και συνέχεια και πηγαία; Πάλι δε γίνεται. Μην περιμένετε να πούμε μέσα από την καρδιά μας «ζήτω στη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, ζήτω στον ρομαντισμό και στα λουλούδια». Παίζαμε με στρατιωτάκια, θυμίζω…
Φωτό από: www.popscreen.com
