Όταν αναφερόμαστε στην αρχαία Ελλάδα, Σωκράτης, Πλάτωνας, Αριστοτέλης και Μέγας Αλέξανδρος “κλέβουν” τη δόξα άλλων πολύ σημαντικών προσωπικοτήτων. Μια από αυτές, είναι και ο Αλκιβιάδης, ο οποίος υπήρξε μια πολύ εκκεντρική προσωπικότητα και ένας οξύς πολιτικός νους. Μολονότι ο Νικκολό Μακιαβέλι δεν έζησε κοντά του, στα έργα του, τον περιγράφει ασυνείδητα. Ποιός ήταν ο Αλκιβιάδης και τι έκανε;
Από παιδί στα βάσανα, μέχρι να βρει τον Σωκράτη.
Ο Αλκιβιάδης έμεινε ορφανός στα 5 του χρόνια. Παρόλα αυτά, από πολύ μικρός ήταν σαν τη μύγα μέσα στο γάλα και διακρινόταν στα πάντα. Ευπαρουσίαστος και γοητευτικός, ο Αλκιβιάδης, μολονότι είχε πρόβλημα τραυλισμού, εξελίχθηκε σε έναν από τους καλύτερους ρήτορες. Από πολύ νέος δίχαζε τον κόσμο ο οποίος είτε τον λάτρευε είτε τον μισούσε. Όσοι τον μισούσαν, τον κατηγορούσαν ότι δεν είχε ηθικό κώδικα και ότι ήταν αδίστακτος. Ο Σωκράτης έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή και στην πρόοδο του Αλκιβιάδη ο οποίος τον αγαπούσε πολύ σώζοντάς του τη ζωή το 424 π.Χ στη μάχη του Δήλιου. Η γενναία πράξη του, επιβραβεύτηκε καθώς ο Ιππόνικος (ένας πολύ επιφανής Αθηναίος) προσέφερε στον Αλκιβιάδη για σύζυγό του την Ιππαρέτη με την οποία, όμως, χώρισε επεισοδιακά.
Ο παρορμητικός και αλαζονικός χαρακτήρας του.
Ο Αλκιβιάδης ήταν πράγματι μια προσωπικότητα που δε δεχόταν χαλινάρι από κανέναν και από τίποτε. Υπερβολικός και παρορμητικός σε κάθε πτυχή της ζωής του, ο Αλκιβιάδης όσο περνούσε προς την ενηλικίωσή του, γινόταν όλο και περισσότερο διάσημος για τις ατασθαλίες του. Η ερωτική του ζωή ήταν ακραία και το 416π.Χ κέρδισε τρία βραβεία στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιορτάζοντας τις επιτυχίες αυτές με τρόπο που συζητήθηκε έντονα καθώς διέπραξε ιεροσυλία κάνοντας πορεία θριάμβου με τα χρυσά αγγεία της Αρχαίας Ολυμπίας.
Μαζί με φίλους του, σε μια από τις διαβόητες κραιπάλες του, προσέβαλε τα Ελευσίνια Μυστήρια, τα οποία ήταν μόνο για μυημένους και εκείνη την εποχή, δεν τολμούσε κανείς ούτε να τα αναφέρει αν δεν είχε συμμετοχή σε αυτά. Στη Σικελία λοιπόν, ο Αλκιβιάδης ακρωτηρίασε τις Ιερές Ερμές Στήλες και κλήθηκε στην Αθήνα για να καταδικαστεί σε θάνατο για αυτήν την ιεροσυλία. Γνωρίζοντας την ποινή αυτή, ο Αλκιβιάδης ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Σπάρτη όπου και πραγματοποίησε την πρώτη “προδοσία”.
Η δεύτερη “προδοσία” στη Σπάρτη….
Το χαρακτηριστικό του χαμαιλεοντισμού, ήταν έμφυτο στον Αλκιβιάδη ο οποίος παρόλο που είχε μάθει σε μια ζωή ασυγκράτητη και γεμάτη ατασθαλίες, προσαρμόστηκε στην λιτή και συγκρατημένη ζωή της Σπάρτης. Έδωσε χρήσιμες πληροφορίες που αξιοποίησαν οι Σπαρτιάτες. Παρόλα αυτά, η προσαρμογή του στη Σπάρτη έληξε καθώς απέκτησε παράνομα παιδί με τη γυναίκα του βασιλιά Άγη της Σπάρτης ενώ αυτός βρισκόταν σε εκστρατεία. Γνωρίζοντας ποιό θα ήταν το τέλος του, ο ασυγκράτητος Αλκιβιάδης ζήτησε άσυλο από τους Πέρσες.
Ο Τισσαφέρνης κατακτήθηκε από τη γοητεία και την πειθώ του Αλκιβιάδη, ο οποίος δε σταματούσε να επιθυμεί να εκδικηθεί την Αθήνα και τη Σπάρτη. Ηγήθηκε του στόλου των Περσών όταν αυτοί κέρδισαν την Σπάρτη και ενώ ο Τισσαφέρνης πίστευε ότι ο Αλκιβιάδης ήταν πιστός, εκείνος ετοίμαζε την τρίτη “προδοσία”. Διεμήνυσε στους Αθηναίους πως ήξερε τα ευάλωτα σημεία των Περσών και πως θα τους τα έδινε αν του ακύρωναν την ποινή και τον αποκαθιστούσαν. Γύρισε στην Αθήνα ως θριαμβευτής, έχοντας περσικά και σπαρτιατικά λάφυρα στα χέρια του.
Η πορεία προς τον θάνατό του…
Ο Αλκιβιάδης έζησε 45 χρόνια και μέσα σε αυτά….έζησε πολλές ζωές! Ο Αλκιβιάδης επέστρεψε στην Περσία για να διαπραγματευτεί με τους Πέρσες εξουσιοδοτημένος πλέον…από την Αθήνα. Οι Πέρσες τόν συνέλαβαν και τελικά κατάφερε να αποδράσει και να καταφύγει στον Ελλήσποντο όπου κέρδισε την Σπάρτη σε ναυμαχία. Επέστρεψε στην Αθήνα το 407π.Χ προκαλώντας στην Δεκέλεια τους Σπαρτιάτες.
Η αρχή του τέλους του Αλκιβιάδη είχε ξεκινήσει καθώς κατάφερε ξανά να τα βρει με τους Πέρσες και να τους στρέψει κατά των Σπαρτιατών. Έλαβε περσική χρηματοδότηση για να ναυπηγήσει στόλο, όμως, αυτή τη φορά, ηττήθηκε από τους Σπαρτιάτες στην Ιωνία και η μουρμούρα εναντίον του είχε αρχίσει να γίνεται έντονη. Οι τριάκοντα τύραννοι εξόρισαν και αυτόν και τον γιο του, ενώ ήδη είχε προσπαθήσει να βρει καταφύγιο στη Θράκη και να φτιάξει δική του πόλη. Για άλλη μια φορά κατέφυγε στον Φαρνάβαζο στην Περσία για να βρει υποστήριξη. Το 405π.Χ βρέθηκε δολοφονημένος στη Μέλισα της Φρυγίας από την οικογένεια μιας κοπέλας που φαίνεται να είχε διαφθείρει, αφού πρώτα είχε καεί το σπίτι του!
Ανεξάρτητα από το ηθικό σκέλος της ζωής του Αλκιβιάδη, το όνομά του, ακόμη και σήμερα, προκαλεί δέος λόγω της τρομερής του ικανότητας πειθούς που είχε και της τρομερής του προσαρμοστικότητας. Η δε ζωή του, η απόλυτη περιπέτεια!
Φωτό από: Augustine Academy
