Από τα μεγαλύτερα μυαλά που ανέδειξε ο νέος ελληνισμός. Τεράστια η λογοτεχνική του αξία, η καλλιέργειά του και η προσωπικότητα πένας που είχε. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό που είχε ο Νίκος Καζαντζάκης, ήταν οτι πάνω από όλα, ήταν φιλόσοφος. Όλη του η λογοτεχνική δραστηριότητα, ήταν αφιερωμένη σε μια πρόταση ζωής. Σε έναν πολιτισμό. Στα έργα του, μπορείς να βρεις πολλές προτάσεις. Μία από αυτές, είναι η ξεκούραση, η γαλήνη και η θετική στάση απέναντι στη ζωή.
Ζορμπάς, ο Έλληνας…
Χωρίς υπερβολή, ένα βιβλίο που έδειξε προς τα έξω μια εικόνα ήρεμης δύναμης. Κάποτε, αυτός ο λαός ήταν ευτυχισμένος παρά τα προβλήματά του και τις κακουχίες που περνούσε. Η ζωή σε συνεργασία με τη φύση, τα όνειρα και η ανεμελιά που εκφράζει ένας πολύ σοφός άνθρωπος, εξηγούν στον συγγραφέα και σε κάθε άνθρωπο, το πώς πρέπει να ατενίζουμε τη ζωή. Σαν αρχαίος Έλληνας, ο Ζορμπάς συζητά για φιλοσοφία ενώ πίνει κρασί, χορεύει και παίζει σαντούρι και ταυτόχρονα λέει αυτά που νιώθει και θα μπορούσε να ζήσει χίλια χρόνια… παρά τις αντιξοότητες που του ήρθαν στη ζωή. Ο Βίος και η Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, ενέπνευσε μέσα από τον κόσμο, να κάνει τις βαριές καταστάσεις, όλο και ελαφρύτερες…
Για να γαληνέψεις, πρέπει πρώτα να αρνηθείς και να ξεχάσεις.
Δύσκολο να διαλέξεις γραπτό του Καζαντζάκη και να το πεις καλύτερο από κάποιο άλλο. Σε κάθε έργο του, τα μηνύματα έχουν πολλά βολτ επάνω τους και μας σηκώνουν όρθιους. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο Καζαντζάκης, είναι γεμάτες ενέργεια και δεν μπορείς να μείνεις κάτω. Ενώ διαβάζεις, θες να τρέξεις. Πόσοι συγγραφείς μπορούν να το προκαλέσουν αυτό; «Δεν ελπίζω τίποτε, δε φοβούμαι τίποτε, λυτρώθηκα από το νου και την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος». Αν αυτό δεν ηρεμεί το πνεύμα μας, που τόσο κουράζεται και αγχώνεται, τότε μπορεί να μας γαληνέψει αυτό: «Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν’ αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα.» Η προηγούμενη μέρα, όσο κοπιαστική και αν είναι, οφείλει να φύγει. Σήμερα, θα είσαι ξεκούραστος από την προηγούμενη μέρα γιατί η σημερινή, είναι νέα.
Το νέο χτίσιμο…
Η κούραση αν τοποθετηθεί σωστά μέσα μας, μπορεί να χαρίσει γαλήνη και αυτοπεποίθηση. «Έφυγε και αυτό, τα κατάφερα». «Για ένα ήμουν σε όλη μου τη ζωή βέβαιος: πως ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος. Ποτέ ο κατήφορος, ποτέ ο δρόμος ο στρωτός, ο ανήφορος μονάχα». Η κούραση, είναι η διαδρομή μας. Κουράζεται μόνο όποιος «περπατάει». Μπορείς όμως να μείνεις «ακίνητος». Ο ανήφορος, αν και κοπιαστικός, οδηγεί πάντα σε μέρη απ’ όπου η θέα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή.
Και η ζωγραφική…
Από τους χορούς του Ζορμπά, πάμε στα χρώματα. Η ζωή, ίσως είναι τέχνη και μάλιστα υψηλή τέχνη. «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα». Δεν είναι τόσο τα χρώματα που μέσα μας ξυπνάει αυτός ο άνεμος γραφής του Καζαντζάκη. Είναι κυρίως η θύμηση ότι εμείς κρατάμε την μπαγκέτα του ρυθμού της ζωής που ακολουθούμε. Από εμάς εξαρτάται ο πίνακας που θα ζωγραφίσουμε. Ό,τι και αν μας έρχεται, το πώς θα το απεικονίσουμε εξαρτάται από μας.
Για να νιώθεις μεγαλύτερη ξεκούραση, νιώσε πρώτα ελεύθερος. Δεσμά, δόγματα και παντός είδους «κουτιά», δεν πρόκειται να σου δώσουν ποτέ γαλήνη. Για να μπορέσεις να κολυμπήσεις σε θάλασσες γαλήνης και να νιώσεις όμορφο αεράκι να περνάει από την ψυχή σου, να μην ξεχνάς τον Καζαντζάκη…
Φωτό από: www.tvxs.gr
