Ο Άλντους Χάξλεϋ, μαζί με τον Τζώρτζ Όργουελ, συνθέτουν το δίδυμο των πιο «παράξενων» συγγραφέων που πέρασαν από τον 20ο αιώνα. Χρησιμοποιώντας συμβολισμούς, μεταφορές και αλληγορίες ο Άλντους Χάξλεϋ, ασχολήθηκε με το μέλλον του κόσμου σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Κάπως ειρωνικά, τον κόσμο που ερχόταν μπροστά του τον ονόμασε «Θαυμαστό Νέο Κόσμο» (Brave New World). Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος παρουσιάζεται ως κάτι μεταλλαγμένο. Το «καινούριο», δεν είναι απαραίτητα καλό, κάτι που μας υπενθυμίζει ακόμη ο Χάξλεϋ μέσα από τα γραπτά του.
Ο Κέννεντι, η ποίηση και οι αισθήσεις του.
Στις 22 Νοεμβρίου 1963, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ που διαχειρίστηκε τις μεγαλύτερες κρίσεις με την Ε.Σ.Σ.Δ, δολοφονείται στο Ντάλας. Την ίδια μέρα, στην Καλιφόρνια, άφησε την τελευταία του πνοή ο Άλντους Χάξλεϋ. Από εκεί και μετά, το «προφητικό» και διορατικό του έργο, έγινε αμέσως…ιστορία. O Αλντους Χάξλεϋ, γεννήθηκε στην Αγγλία το 1894. Έχασε τη μητέρα του όταν ήταν 15 χρονών και από τότε, παρηγοριά του, ήταν το γράψιμο. Οι ιδιαίτερες ικανότητες που διέθετε στη γραφή, τον οδήγησαν αρχικά να στραφεί στην ποίηση. Παρόλα αυτά, θεωρούσε πως είχε και κάτι περισσότερο να πει. Το πρόβλημα υγείας που τον ταλαιπωρούσε από νεαρό, αφορούσε τα μάτια του. Έτσι, εκτός από την όσφρησή του, οξύνθηκε ιδιαίτερα… η διόραση!
Ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος και η μεγάλη παρεξήγηση.
Το 1932, ο Άλντους Χάξλεϋ, δημοσιεύει το αριστούργημά του, το Brave New World. Σε μια εποχή που το Κραχ είχε αρχίσει να δείχνει ήδη τις συνέπειές του, ο Χάξλεϋ, σκιαγραφεί έναν κόσμο που τον ενδιαφέρει μόνο η οικονομική ανάπτυξη με κάθε κόστος. Το βιβλίο, δε σταματά να κηρύσσεται ως απαγορευμένο και «χυδαίο». Η μεγάλη αυτή παρεξήγηση, είχε να κάνει με ένα απλό ζήτημα. Νόμιζαν οτι ο Χάξλεϋ, πρότεινε έναν τέτοιον κόσμο. Το μόνο που έκανε ο ταλαντούχος «μελλοντολόγος», ήταν να βλέπει οτι αυτός ο κόσμος έρχεται και φύτευε στους ανθρώπους την απορία, αν αυτόν τον κόσμο θέλουν. Σύμφωνα με τον Χάξλεϋ, θα οδηγούμασταν στην αυτοκαταστροφή μας από πράγματα που αγαπούσαμε, που οι ίδιοι τα επιδιώκαμε. Όπως έλεγε ο Φρόϋντ, «ο πολιτισμός, φέρνει δυστυχία»…
Οι Πύλες της Αντίληψης του…Χάξλεϋ.
Η προσωπικότητα του Χάξλεϋ, ίσως και λόγω της τραγωδίας της απώλειας της μητέρας του από τόσο μικρή ηλικία, ανήκε στην κατηγορία της απαισιοδοξίας. Στα χρόνια που έγραφε, οι ουτοπίες που διακηρύσσονταν από τους ελίτ, αποτελούσαν περισσότερο τη μάσκα υποκρισίας του κόσμου που οικοδομούνταν και έτσι, ο Χάξλεϋ, είχε «μπει στο μάτι», όλων των κριτικών λογοτεχνίας που τον θεωρούσαν σε μέσες – άκρες «τρελό» και «κακιασμένο» ενώ η Εκκλησία τον κατονόμαζε ως άνθρωπο που φέρει «κακό πνεύμα».
Ένα άλλο του σπουδαίο έργο, είναι «Οι Πύλες της Αντίληψης». Μέσα σε αυτό, στην ουσία, εξηγεί τον Θαυμαστό Νέο Κόσμο. Εκεί, ο άνθρωπος καταστρέφει και καταστρέφεται από τον τρόπο ζωής που διαλέγει να διάγει από τη στιγμή που επιθυμεί να γίνονται όλα σύντομα, μηχανικά και αυτόματα. Σε αυτό, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ένα ελαφρύ ναρκωτικό προκειμένου να ζουν συμβιβασμένοι στο ψέμα και να μην έχουν τη δυνατότητα επαφής με την πραγματικότητα. Σήμερα, μπορούμε να πούμε πως αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα και προικισμένη προσωπικότητα, την τιμωρούσαν με «λογοτεχνικό αποκλεισμό» επειδή μάλλον έψεγε τον κόσμο που ερχόταν, παρά επειδή τον αναδείκνυε. Χωρίς καμία υπερβολή, ο Χάξλεϋ, χρησιμοποιούσε το παρόν για να αγγίξει το μέλλον.
Κάποιοι τον είπαν αγνωστικιστή, άλλοι απλά απαισιόδοξο που τα τραύματά του τον οδήγησαν στο να βλέπει παντού το κακό. Σήμερα, αν κοιτάξει κανείς το έργο του με γνώμονα το σημερινό παρόν, θα καταλάβει πως πολύ απλά, είχε τον άνθρωπο για κάτι απαραπάνω από αυτό που είναι…
Φωτό από: www.laparola.com.br
#tsemperlidou.gr, ευτυχία, θετική σκέψη, αισιοδοξία, αυτοβοήθεια
