Η βράβευση του Καζούο Ισιγκούρο με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, μπορεί να είναι η τέλεια αφορμή για να δούμε βιβλία της ιαπωνικής λογοτεχνίας. Η λογοτεχνία, έχει και αυτή γεωγραφία. Συνήθως ασχολούμαστε με λογοτεχνία που έχει παραχθεί σε Ευρώπη και Αμερική. Η Ασία μας είναι λιγότερο γνωστή! Ποιά γιαπωνέζικα βιβλία έχουν ξεχωρίσει παγκοσμίως;
- Γιούκιο Μισίμα, “Η ηθική των Σαμουράι στη σύγχρονη Ιαπωνία”, Εκδόσεις Ερατώ.
Ο Γιούκιο Μισίμα, είναι από τους πιο γνωστούς Ιάπωνες λογοτέχνες. Το τέλος του ήταν πολύ μακάβριο καθώς επέλεξε τη διάσημη ιαπωνική τελετή αυτοκτονίας, το χαρακίρι, για να δώσει τέλος στη ζωή του το 1970 και μετά από την κυκλοφορία του βιβλίου του σημαντικότερου έργου του «Η θάλασσα της γονιμότητας». Στο βιβλίο περί ηθικής των Σαμουράι, ο Μισίμα μας βάζει μέσα στον πολιτισμό και στην ηθική των Σαμουράι και της Ιαπωνίας, προσπαθώντας να δείξει τις διαφορές της χώρας της Άπω Ανατολής από τη Δύση. Εκείνη την περίοδο, η δυτική κουλτούρα, έχει αρχίσει να καλπάζει εντός της Ιαπωνίας και ο Μισίμα δίνει το καθαρό, γιαπωνέζικο στίγμα.
- Χαρούκι Μουρακάμι, “Ο Κάφκα στην ακτή”, Εκδόσεις Ψυχογιός.
Ο Χαρούκι Μουρακάμι, είναι από τους πιο πολυδιαβασμένους Ιάπωνες συγγραφείς παγκοσμίως. Η ιστορία σε αυτό το μυθιστόρημα, μοιάζει με παραμύθι το οποίο βέβαια έχει βαθιά νοήματα να μας χαρίσει. Ο Κάφκα – νεαρός – και ο Νακάτα – ένας γηραιός κύριος – ενώνονται μέσα από τη ζωή με παράδοξο τρόπο. Και οι δύο, προσπαθούν να ξεπεράσουν τραύματα παιδικής ηλικίας, αναζητώντας γονείς και λύτρωση. Διάλογοι μεταξύ ψαριών, πνεύματα, ανθρωπόμορφες γάτες και άλλα πολλά παράδοξα, μέσα σε μια ιστορία που μας μεταφέρει μια άλλη κουλτούρα γραφής από αυτές που έχουμε συνηθίσει.
- Ρίου Μουρακάμι, “Σχεδόν διάφανο γαλάζιο”, Εκδόσεις Printa.
Ο Ρίου Μουρακάμι έχει κοινή καταγωγή με τον Καζούο Ισιγκούρο (Ναγκασάκι) και γεννήθηκε περίπου την ίδια περίοδο (1952). Το βιβλίο αυτό, μας βάζει στην ιαπωνική κοινωνία της δεκαετίας του 1970’ και μας προσφέρει μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να καταλάβουμε την πολύ παράξενη σύγχρονη γιαπωνέζικη κουλτούρα που ενώνει το παραδοσιακό και το σύγχρονο, το παγκοσμιοποιημένο με το εθνικό. Η ιστορία στηρίζεται σε μια παρέα νέων που έχουν σαν μόττο το sex, drugs & rock en roll. Σε πολλά σημεία μοιάζει με το «Κουρδιστό Πορτοκάλι», με τη διαφορά πως μας πηγαίνει στο Τόκιο σε μια αμερικανική στρατιωτική βάση και μας δείχνει τον τρόπο ζωής μερίδας νεολαίας της Ιαπωνίας εκείνη την περίοδο.
- Γιόκο Ογκάουα, “Η πισίνα των καταδύσεων”, “O κοιτώνας, “Ημερολόγιο εγκυμοσύνης”, Εκδόσεις Άγρα.
Η Γιόκο Ογκάουα έχει επίσης σημαντικό έργο να αναδείξει. Στο έργο της αυτό που περιλαμβάνει 3 διηγήματα, ξεχωρίζει «Η πισίνα των καταδύσεων». Περιγράφει μια ιστορία ενός κοριτσιού που οι γονείς του διευθύνουν ένα ορφανοτροφείο. Το κορίτσι ζει ουσιαστικά μια ζωή όπως τα υπόλοιπα άτυχα παιδιά και η καταπίεση που βιώνει την οδηγεί στο να παρατηρεί το κολύμπι τον Τζουν στην πισίνα, τον οποίο ερωτεύεται. Από την άλλη πλευρά, η καταπίεση που βιώνει, την οδηγεί και σε ένα σκοτεινό μονοπάτι καθώς βασανίζει ένα άλλο κορίτσι του ορφανοτροφείου. Το έργο έχει πολύ μεγάλη αξία από ψυχολογικής πλευράς.
- Τακάσι Ματσουόκα, “Το σμήνος των σπουργιτιών”, Εκδόσεις Λιβάνη.
Ο Τακάσι Ματσουόκα μας πάει πολύ πίσω, στο 1861 όπου και έλαβε χώρα στην Ιαπωνία το πρώτο άνοιγμα προς τη Δύση. Σε πολλά πράγματα, μας θυμίζει την ταινία (στο κομμάτι της ατμόσφαιρας) «Ο Τελευταίος των Σαμουράι» με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ. Γκεϊσες, Νίντζα, Σαμουράι, ηθικός κώδικας την παραδοσιακής Ιαπωνίας, συνθέτουν το φόντο της ιστορίας του Ματσουόκα. Ο άρχοντας μιας ιαπωνικής επαρχίας, ο Γκέντζι, συναντά δύο Αμερικανούς που επιδιώκουν να φτιάξουν μια χριστιανική ιεραποστολή στην Ιαπωνία. Τα προσωπικά δράματα της Χέϊκο (γκέισα-ερωμένη του Γκέντζι) και των δύο Αμερικανών (Έμιλυ και Μάθιου) εκτυλίσσονται και δημιουργούν μια αληθινή φιλία, αποδεικνύοντας πως πολλά και ετερόκλητα στοιχεία μπορούν να ενωθούν μέσα από τις βαθιές ανθρώπινες σχέσεις.
Φωτό από: pariahdox.com
