Στην υπέροχη ομιλία της, η Linda Sue Park, έχει να πει τη δική της ιστορία που μας δίνει έμπρακτα τις δυνατότητες που έχει το βιβλίο. Στη σημερινή μας ζωή, κυνηγάμε πιο «άμεσα» πράγματα, αυτά που έχουν δηλαδή δυνατότητες που γρήγορα φαίνονται. Τα πράγματα που έχουν soft power τα αγνοούμε ή τα περιφρονούμε. Η Λίντα Σου Παρκ αναγνώρισε και εκτίμησε τη δύναμη των βιβλίων στη ζωή της.
Πλέκοντας το εγκώμιο της βιβλιοθήκης, ερχόμενη στις ΗΠΑ από την Κορέα ως μετανάστρια, εξηγεί την επιρροή της. «Μόνο η βιβλιοθήκη έδινε κάτι δωρεάν –βιβλίο – και σου έλεγαν «φέρε το όποτε το διαβάσεις!». Η –κορεατικής καταγωγής- συγγραφέας, μας αναφέρει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ως μικρή μαθήτρια στο σχολείο. Ρατσισμός, διακρίσεις και αδικία μαζί με αδιαφορία και μοναξιά. Έτσι, στράφηκε στο βιβλίο. «Το βιβλίο, σε κάνει να αποκτάς δύναμη ώστε να αντιμετωπίσεις την αδικία της ζωής. Να την εξορθολογήσεις». Μέσα στα βιβλία, βρήκε «πρακτική» όπως μας λέει. Βρήκε δηλαδή τη στρατηγική που έπρεπε κατά τη γνώμη της να ακολουθήσει. Ποιά ήταν αυτή;
Μέσα από ήρωες και χαρακτήρες έργων, είδε πως βίωσαν παρεμφερείς πόνους και δυσκολίες. «Χωρίς να σε κάνουν να θες να τα τινάξεις όλα στον αέρα, οι χαρακτήρες βιβλίων μπορούν να σε διδάξουν να έχεις γόνιμη οργή και αποφασιστικότητα». Ας σκεφτούμε καλά, τον ρόλο των προτύπων που μας χαρίζουν τα βιβλία. Σκεφτείτε τον Φιτζέραλντ και τον Υπέροχο Γκάτσμπυ, πόσους ανθρώπους της εποχής ενέπνευσε. «Οι διδαχές και τα μαθήματα –εννοεί διαγωγής- μπορούν να ξεχαστούν όμως το βιβλίο γίνεται βίωμα. Για να βρεις τον εαυτό σου, πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου. Να τον χάσεις, σε ένα βιβλίο!».
Φανταστείτε δηλαδή τι δυνάμεις έχει ένα βιβλίο σε παιδική ηλικία! «Μετά τη στέγαση και τη σίτιση και την παιδική αγάπη από την οικογένεια, το πάθος για βιβλία, είναι το πιο σημαντικό για τα παιδιά». Πράγματι, όπως προσθέτει η Park, η δημιουργικότητα, η φαντασία, η καλύτερη επικοινωνία μας με τους άλλους. Μάλιστα, όταν παιδιά διαβάζουν για την αδικία άλλων παιδιών όπως συνέβη με την εξιστόρηση της ζωής δύο Σουδανών –του Σάλβα και της Νία- που τα παιδιά την αγάπησαν και διάβασαν τις ιστορίες, πέρα από το σημείο που τους είχε ορίσει η δασκάλα τους κάθε φορά! Όπως βλέπουμε, το βιβλίο, όταν πλησιάζει όσο γίνεται πιο πολύ τη ζωή, τότε και καλλιεργεί τη συναισθηματική νοημοσύνη του παιδιού, και του διαπλάθει το χαρακτήρα ενώ ταυτόχρονα, αγαπά το διάβασμα. Άλλωστε, αν αγαπάμε το βιβλίο, η καλύτερη κίνηση είναι να διαιωνίσουμε την αξία του, περνώντας την λαμπρή συνήθεια του διαβάσματος, στα παιδιά!
