Γνήσιος και πέρα για πέρα «αέρινος», ο Τζακ Κέρουακ ήταν από εκείνους τους συγγραφείς που έγραφαν για να σε πείσουν να ταξιδέψεις μαζί τους και όχι απλά για να πουν μια ιστορία. Εν προκειμένω, ο δημιουργός της γενιάς των Μπιτ, μας λέει να βγούμε …στο δρόμο και να ταξιδέψουμε μαζί του. Το έργο είναι ένας ύμνος για τον ελεύθερο άνθρωπο που μπορεί να απολαύσει την ελευθερία και τις στιγμές της ζωής. Αποσπάσματα από το έργο του, είναι από μόνα τους, ύμνοι για την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Παρόλα αυτά, ο συγγραφέας έχει πει και γράψει αρκετά, που δεν τα χωρούσε…ένας δρόμος.
«Οι άνθρωποι, δεν είναι απλά έμβια όντα, αλλά και όντα που ονειρεύονται. Τα όνειρα, είναι οι δεσμοί που φέρνουν κοντά όλη την την ανθρωπότητα.»
Ο «πλοηγός» κάθε ταξιδιού, είναι το όνειρο. Είναι αυτή η μαγική δύναμη που έχει ο άνθρωπος, πέρα από τη λογική. Να μπορεί να δημιουργεί εικόνες που είναι πιθανό και δυνατό, να γίνουν. Τελικά, οι άνθρωποι έρχονται κοντά όχι μόνο επειδή απλά «ταιριάζουν σαν χαρακτήρες», που είναι ένας αρκετά πεζός λόγος. Οι άνθρωποι έρχονται κοντά επειδή επιθυμούν διακαώς να μοιραστούν και να ζήσουν μαζί τα όνειρά τους.
«Δεν είχα τίποτε να προσφέρω σε κανέναν, εκτός από τη σύγχυσή μου».
Κάθε άλλο παρά αλήθεια είναι αυτό. Ο Τζακ Κέρουακ είχε πολλά να προσφέρει και ακόμη προσφέρει μέσα από το έργο του. Στη λογοτεχνία όμως, πέραν από «σωστά» πράγματα, μας ενδιαφέρει να βλέπουμε όμορφα πράγματα. Δε λέει τίποτε διαφορετικό ο Τζακ Κέρουακ από το να αρνούμαστε την απολυτολογία και την «ξεροκέφαλη σιγουριά». Ένας άνθρωπος που έχει το πνεύμα του ανοικτό, δεν μπορεί να σου δώσει πολλές απαντήσεις. Μπορεί όμως, να σου δώσει πολλές ερωτήσεις…Είναι τόσα τα πράγματα που μας περιστοιχίζουν που θα ήμασταν ψεύτες αν λέγαμε οτι τα γνωρίζουμε…Άλλωστε, όπως ο ίδιος λέει «Όλα στη ζωή, είναι μια ξένη χώρα».
«Δεν μπορείς να διδάξεις έναν παλιό μαέστρο, μια καινούρια μελωδία».
Το χάσμα των γενεών. Ο μόνος τρόπος να καλυφθεί ένα τέτοιο χάσμα, δεν είναι να συγκλίνουν τα δύο μέρη και να συναντηθούν κάπου στη μέση. Πολλές φορές, οι λύσεις του «μέτρου», δεν έχουν απόδοση, θα το έχεις παρατηρήσει. Ο μόνος τρόπος να μη «γεράσουμε», είναι να μένουμε νέοι, κάθε μέρα. Αν ο μαέστρος μαθαίνει από έναν νέο σκοπό κάθε μέρα, τότε καμιά μέρα, δε θα του επιτρέψει να παλιώσει…Ας είμαστε συνεχώς εξελίξιμοι και ας αφήσουμε το στόχο του «καλύτερου από όλους» κτλ. Εκείνος που κάτι νέο έχει να δώσει συνέχεια, ονομάζεται όχι μαέστρος, αλλά δημιουργός…
«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα, είναι οι τρελοί. Αυτοί που κάνουν σαν τρελοί για να ζήσουν, να μιλήσουν, να σωθούν. Εκείνοι που τα θέλουν όλα την ίδια στιγμή, εκείνοι που δεν επαναλαμβάνονται και δε λένε κοινότυπα πράγματα αλλά καίνε σαν υπέροχα κίτρινα κεριά και εκρήγνυνται σαν αράρχνες στα αστέρια».
Είναι σίγουρα το πιο γνωστό του απόσπασμα και το πιο αγαπημένο των αναγνωστών, από το έργο του «Στο Δρόμο». Οι άνθρωποι διακρίνονται σε αυτούς που προσαρμόζονται στον κόσμο (λογικούς) και σε εκείνους που προσαρμόζουν τον κόσμο στα δικά τους μέτρα (τρελούς) και γι’ αυτό η πρόοδος ανήκει στους τρελούς, έλεγε ο Μπέρναρντ Σω…Οι άνθρωποι που έχουν πάθος με τη ζωή, οι άνθρωποι που κυνηγάνε καθημερινά το «κατά κόσμον» ακατόρθωτο, δεν είναι «τρελοί». Έχουν απλά περισσότερες δυνάμεις για να δώσουν, ή ακόμη καλύτερα, είναι αυτοί που έχουν βρει τις δυνάμεις αυτές. Χωρίς ρίσκο και περιπέτεια, στερείς από τη ζωή το δικαίωμα να σε διδάξει την ελευθερία.
«Δέξου μια και για πάντα την απώλεια».
Η απώλεια, είναι ο βασικός λόγος για τον οποίον θρηνούμε, στεναχωριόμαστε και πάμε «πίσω». Απώλεια, δεν είναι μόνο ο θάνατος αλλά και άλλες μικρές και μεγάλες μάχες, που χάνουμε κάθε μέρα. Υπάρχουν πράγματα για τα οποία είναι καλό να είμαστε σίγουροι. Ξε-αγχωνόμαστε με αυτή τη σιγουριά. Φαντάζεσαι τα μαθηματικά να είχαν μόνο πρόσθεση και πολλαπλασιαμό; Όχι. Υπάρχει και η αφαίρεση, υπάρχει και η διαίρεση. Το να είσαι συνειδητά προετοιμασμένος οτι στο παιχνίδι υπάρχει και η ήττα, θα σε κάνει να πάψεις να τη φοβάσαι. Από μόνο του αυτό, αποτελεί μια μεγάλη αρχή για την ευτυχία και την επιτυχία.
