Τεράστιος σε αξία άνθρωπος και συγγραφέας που για τη σημασία του λίγα πράγματα μπορείς να πεις, μιας και μιλάνε γι’ αυτόν, τα βιβλία του, η ζωή του και η φήμη του. Τα έργα του, είναι πάμπολλα και συνήθως πολυσέλιδα. Ποσότητα, ποιότητα και ταξίδι στην ανθρώπινη ψυχή. Αυτά, μπορεί να τα προσφέρει αναμφίβολα ο Τολστόι. Επειδή μπορεί να λέτε οτι δεν προλαβαίνετε, και να έχετε και δίκιο, ας δούμε τουλάχιστον κάποιες συμπυκνωμένες δόσεις σοφίας και ταλέντου του μεγάλου Τολστόι, μέσα από τα έργα του.
1. «Το λάθος, δεν παύει να είναι λάθος επειδή απλά η πλειοψηφία ζει με αυτό».
Στο βιβλίο «Μία εξομολόγηση», βρίσκεται η συγκεκριμένη φράση της οποίας, η ουσία, καλό είναι να μας προβληματίσει. Όλα περιλαμβάνονται. Από «μόδες» και στάσεις, μέχρι συμπεριφορές και ρουτίνες. «Σιγά τώρα, αφού όλοι έτσι κάνουν…». Ναι, σίγουρα όμως δύο πράγματα πρέπει πάντα να έχει κανείς στο νου του. Πρώτον, αν κάτι είναι λογικό και ηθικό και δεύτερον, ποιοί είναι αυτοί οι «όλοι»;
2. «Ο νόμος που θα ορίζει την αγάπη προς όλους, δεν μπορεί να εφαρμοστεί από τη λογική, γιατί μια τέτοια αγάπη, είναι παράλογη».
Αυτό υπάρχει κάπου στις σελίδες της «Άννα Καρένινα». Μιας και μιλούσαμε παραπάνω για λογική, υπάρχουν πράγματα που δεν ανήκουν στις αρμοδιότητές της…Συνήθως, η λογική δεν έχει απαντήσεις για πράγματα που αφορούν τον συναισθηματικό μας κόσμο. Όταν έχεις λοιπόν τέτοιου είδους διλήμματα, ας θυμάσαι τον… «Νόμο Τολστόι». Είναι αυτό που λέμε πως, δεν μπορείς να μάθεις την καρδιά να σκέφτεται με το μυαλό.
3. «Ο σεβασμός επινοήθηκε για να καλύπτει το κενό το οποίο θα έπρεπε να καλύπτει η αγάπη».
Και αυτή η φράση, προέρχεται από την «Άννα Καρένινα». Σύμφωνα με όσα ξέρουμε για τον άνθρωπο Τολστόι, πρόκειται για μια διαπίστωση-παράπονο. Καλό είναι να σκεφτόμαστε αυτό το απόσταγμα σοφίας για να μην υπερεκτιμούμε κάποιες αρετές. Έστω, να μην τις υπερεκτιμούμε σε σχέση με κάποιες άλλες. Αυτό, γιατί ο σεβασμός, μπορεί να είναι αναγκαία κοινωνική αρετή, όμως μπορεί να έχει τρείς όψεις. Φόβο, θαυμασμό και ανοχή. Τίποτε από αυτά τα τρία, δεν είναι αγάπη…
4. «Η μόνη απόλυτη γνώση που μπορεί να κατακτηθεί από τον άνθρωπο, είναι οτι η ζωή δεν έχει νόημα».
Στην «Εξομολόγηση», ο Τολστόι φιλοξενεί στις σελίδες του μεταξύ άλλων βαθέων πραγμάτων, και αυτό. Είναι τόσο απαισιόδοξο όσο φαίνεται; Πέραν της προσωπικής οπτικής του Τολστόι, δεν είναι καθόλου κακό να στερούμαστε άγχους, σωστά; Σκεφτείτε μια μέρα, κάποιος να σας έλεγε το νόημα της ζωής… Σκεφτείτε να έπρεπε να ζήσετε μα κάποιον συγκεκριμένο τρόπο. Η ζωή ίσως είναι από μόνη της το νόημα και εν πάση περιπτώσει, αυτό το απόσπασμα, θυμίζει λίγο Σωκράτη…
5. «Γιατί αν παραδεχτούμε ότι η ανθρώπινη ζωή εκπορεύεται πάντα από τη λογική, καταστρέφουμε την παραδοχή ότι στη ζωή, όλα είναι πιθανά».
Από τους πολλούς «γρίφους» που έχει μέσα στο «Πόλεμος και Ειρήνη». Στο μόλις προηγούμενο απόσπασμα, λέγαμε κάτι για το νόημα της ζωής.. «Όλα για κάποιον λόγο γίνονται, όλα ακλουθούν μια λογική». Ίσως αυτό, να εξηγεί το προηγούμενο… Πρέπει να είμαστε τόσο ανοιχτοί στη ζωή, όσο είναι εκείνη σε μας… Έτσι λοιπόν ακόμη και η λογική υπακούει περισσότερο σε ενδεχόμενα, παρά σε δεδομένα… Μπορεί βέβαια να ερμηνευθεί και αλλιώς. «Μη μου τα όνειρα χαλάτε!». Πάντα υπάρχουν ερμηνείες πολλές! Λογοτεχνία είναι.
6. «Κανένας δεν είναι ευχαριστημένος με την κατάστασή του, αλλά όλοι είναι ικανοποιημένοι με το μυαλό τους».
Ερχόμαστε πάλι στην «Άννα Καρένινα». Είναι ξεκάθαρο το ύφος του Τολστόι. Για όλα φταίει πάντα κάτι άλλο. Πέραν αυτού, διαχωρίζουμε πάντα τη ζωή του εαυτού μας, την εξέλιξή του και τη γενικότερη κατάσταση στην οποία βρίσκεται, από τις αποφάσεις μας και κυρίως, γι’ αυτό που είχαμε στο μυαλό μας όταν αποφασίζαμε το εκάστοτε πράγμα! Πάντα βέβαια, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορεί κανείς να πει… Από τη στιγμή που έτσι σκεφτήκαμε, έτσι αποφασίσαμε, γιατί να είμαστε δυσαρεστημένοι;
7. «Μια μάχη κερδίζεται από εκείνον που είναι αποφασισμένος να την κερδίσει».
«Πόλεμος και Ειρήνη». Θα μπορούσε να το έλεγε και ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Ναπολέοντας. «Χαίρω πολύ», μπορεί να πει κάποιος. Ο σκοπός που θα μπορούσαμε να θυμόμαστε τη συγκεκριμένη ρύση, είναι για να θυμόμαστε πως στις μάχες, παίρνουν μέρος και άλλοι. Επομένως, αν δεν κερδίσεις μια μάχη και πεις οτι ήσουν αποφασισμένος, τελικά μάλλον δεν ήσουν. Τουλάχιστον, όχι όσο ήταν εκείνος που την κέρδισε… Πολλές φορές, δεν μπορούμε να κάνουμε τα πάντα για να κερδίσουμε μια «μάχη» και να υλοποιήσουμε τους στόχους μας. Και αυτό, ίσως είναι και καλό…
