Βραβευμένη σειρά και με την αξία της! Πραγματικά ό,τι πλησιέστερο στην πραγματικότητα έχουμε δει, από σειρές αλλά και ταινίες που ασχολούνται με τρομοκρατία. Παρόλα αυτά, όσοι αγαπάμε το Homeland το αγαπάμε με ειλικρίνεια. Για τα καλά του και για τα κακά του. Τι; Δεν έχει fail το Homeland;
Η CIA τους προσλαμβάνει όλους!
Στα πρώτα έξι επεισόδια, μαθαίνουμε αργά και σταθερά τους χαρακτήρες. Εντάξει, δεν αποτελεί και έκπληξη που η γυναίκα του Μπρόντι απατά τον σύζυγό της. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε κάτι τέτοιο. Τιμή και δόξα στο Pearl Harbor! Θα μπορούσαμε να πούμε πως ο πρώτος κύκλος είναι αφιερωμένος στην «τρέλα». Ο λοχίας Μπρόντι πάσχει από οτιδήποτε έχει στο τέλος το συνθετικό –φοβία και παράλληλα, γνωρίζουμε την Κάρι η οποία ούσα πράκτορας της CIA προσπαθεί να μας πείσει πως τα ψυχοτεχνικά για την είσοδο κάποιου στη μεγαλύτερη μυστική υπηρεσία του κόσμου, έχουν καταργηθεί…Είπαμε, κανείς δεν είναι απολύτως καλά, αλλά…όχι και διπολικό σύνδρομο ρε παιδιά.
Rotation…αντιπάθειας.
Οι δημιουργοί της σειράς μας κάνουν ένα πολύ καλό rotation στους χαρακτήρες που αντιπαθούμε. Από την αρχή, ο διευθυντής της CIA –Έστες- κερδίζει πολύ εύκολα το μετάλλιο του πιο αντιπαθητικού. Ο κόσμος χάνεται και ο Έστες δε χάνει χρόνο για να καιροσκοπήσει, να χλευάσει τις υποψίες της Κάρι ώστε να της κλείσει ένα σίγουρο δωμάτιο στο Δαφνί του Maryland. Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η πρώτη σεζόν, είναι η σεζόν του Μπρόντι. Άνοιξαν πολλά στόματα όταν είδαν τον Μπρόντι να προσεύχεται σε άπταιστα αραβικά στον Αλλάχ. Προς το τέλος της πρώτης σεζόν, ο Έστες αποκτά αντίπαλο στην αντιπάθεια! Τη γυναίκα του Μπρόντι! Η γυναίκα του Μπρόντι, στην πρώτη σεζόν, είναι ο ορισμός της άβουλης γυναίκας που ενώ έχει κάνει ό,τι έχει κάνει, δίνει και …διορία στον Μπρόντι για να συνέλθει! Μια χαμογελάει, μία αναρωτιέται «ως πότε ο άντρας της θα γίνει φυσιολογικός» -ενώ για χρόνια η Αλ Κάϊντα έχει δοκιμάσει πάνω του όλα τα βασανιστήρια- τη μία θέλει να δει το σύζυγό της να λάμπει στην τηλεόραση και στην πολιτική και την άλλη θέλει να «απολάυσει την οικογενειακή γαλήνη».
Τα παιδιά του Μπρόντι.
Στον πρώτο κύκλο, έχουμε βέβαια και την καθιερωμένη «γλάστρα» της σειράς. Το βραβείο «αδράνειας» θα το έπαιρνε σίγουρα ο γιος του Μπρόντι, του οποίου το όνομα για να το βρεις πρέπει να γκουγλάρεις τρεις και τέσσερις φορές. Πραγματικά είναι να απορείς γιατί υπάρχει στο έργο. Αν ψάξεις για ρεσιτάλ ερμηνείας, πρέπει να μετρήσεις τις φορές που ανεβοκατεβαίνει τις σκάλες το πρωί για να πάρει από το ψυγείο το καθιερωμένο γάλα. «Ναι», «όχι» και ένα χαμόγελο ή ένα δάκρυ ανάλογα την περίσταση της πλοκής και that’s all. Δεν υπάρχουν βίσματα μόνο στην Ελλάδα τελικά. Μέχρι το τέλος της σεζόν, οριακά η Ντέϊνα (κόρη του Μπρόντι) κερδίζει τη συμπάθειά μας. Είναι το παιδί που δεν έχει δει τον πατέρα της χρόνια ολόκληρα και διδάσκει ήθος στη μητέρα της (ίσως μάταια). Μέχρι εκεί, τη δικαιολογούμε που χαμογελάει με την ίδια συχνότητα που βγαίνει ο ήλιος στην Κοπεγχάγη και έχει κέφι κάθε φορά πάει για ύπνο.
Μια απάντηση και ένα ερωτηματικό…
Ο φόβος και ο τρόμος που μας κυρίευσε αρκετούς, γίνεται πραγματικότητα. Ενώ η Κάρι κυνηγάει τον Αμπου Ναζίρ, βρίσκει χρόνο να ερωτευτεί το βασικό της ύποπτο του οποίου το σπίτι είχε καλωδιώσει μέχρι και στη βρύση. Ευτυχώς, το τέλος του πρώτου κύκλου μας δίνει το απαραίτητο ερωτηματικό για να συνεχίσει με μεγάλη αγωνία η δεύτερη σεζόν. Η Κάρι καταφεύγει στο ηλεκτροσόκ για να σταματήσει να βασανίζεται από τις ψυχώσεις της. Είπαμε, ας είναι καλά ο Έστες…Με αυτά και με αυτά, τη σχέση μας με τη λογική, την κρατά σε αξιοπρεπή επίπεδα ο Σαούλ ο οποίος μας χαρίζει την απαραίτητη ψυχραιμία για να μπορούμε να αντέξουμε την ψυχοπαθολογία των άλλων!
Φωτό από: news.softpedia.com
