Το να γίνει κανείς συγγραφέας, ήταν κάποτε εφάμιλλο όνειρο με το να γίνει ηθοποιός. Σήμερα, η συγγραφή, δεν είναι και στα καλύτερά της από πολλές πλευρές… Ωστόσο, η γραφή πάντοτε κερδίζει τους ανθρώπους όταν τα όσα βλέπουν, ακουν και γενικά, ζουν, δεν είναι και τόσο όμορφα! Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως οι περισσότεροι μεγάλοι συγγραφείς, πέτυχαν επειδή «ξέσπασαν» γι’ αυτά που τους έτυχαν, στη γραφή! Τι θα συμβούλευαν έναν επίδοξο συγγραφέα ορισμένοι άρχοντες της πένας;
Γουίλιαμ Φώκνερ. Απλότητα.
Ο Γουίλιαμ Φώκνερ, συμβουλεύει τους επίδοξους συγγραφείς, να μη ρίχνουν το βάρος στην μάθηση κάποιας τεχνικής. Η λογοτεχνία, δεν μπορεί να υποταχθεί σε θεωρητικούς «τυφλοσούρτηδες». Αν υπάρχει κάποια μέθοδος που μπορεί να ακολουθήσει κανείς, αυτή είναι το «πάθημα-μάθημα». Ο άνθρωπος μαθαίνει μόνο μέσα από λάθη, υποστήριζε ο Φώκνερ. Κατά τ’ άλλα, ο συγγραφέας, δεν μπορεί να διδάξει κάποιον να γράφει, καθώς δεν μπορεί να τον διδάξει να νιώθει και να σκέφτεται! Νομίζω πως μας καλύπτει!
Στήβεν Κινγκ. Διάβασμα!
Ο μεγάλος συγγραφέας του τρόμου, εκείνος που μας δημιούργησε νέες φοβίες, είναι από εκείνους που έχουν γράψει και βιβλίο για τη συγγραφή. Η συμβουλή του, μπορούμε να πούμε πως ανήκει στην «κλασική σχολή». Πρέπει να διαβάσεις πολλά βιβλία πριν γράψεις! Να διακρίνεις διαφορετικά ύφη, διαφορετικές ιστορίες και κυρίως ανθρώπινους χαρακτήρες. Το διάβασμα, είναι ο «χάρτης» της συγγραφής! Χαρακτηριστικά, είπε «Οι περισσότεροι που με ρωτάνε το μυστικό της συγγραφής, όταν ακούνε ότι πρέπει να διαβάσουν βιβλία, απαντούν «δεν έχουμε χρόνο». Είναι σα να σκέφτεσαι να κατακτήσεις το Έβερεστ και να λες ότι δεν έχεις χρόνο να αγοράσεις τον εξοπλισμό…». Πειστική αναλογία!
Πωλ Θέροου. Ο… φυγάς!
Ο δημιουργός του «Μαύρου Σπιτιού» και του «Εγκλήματος στο Βουνό Χόλι», έχει μια πιο «αιρετική» συμβουλή να δώσει στους νέους και επίδοξους συγγραφείς! Προτείνει αυτό που έκανε και ο ίδιος! Τα περισσότερα έργα του στηρίχθηκαν στο ταξίδι και στην εναλλαγή εικόνων και τοπίων. Τι έχει πει λοιπόν για τη συγγραφή; «Θα έχετε δει τους Ολυμπιονίκες που όταν κατακτούν μετάλλιο, στο τέλος ευχαριστούν τους γονείς τους για την προσφορά τους. Στη συγγραφή, αυτό το ξεχνάς. Δε θα σε κάνει η μαμά συγγραφέα. Αντίθετα, πρέπει να κάνεις κάτι άλλο. Να σηκωθείς και να φύγεις από το σπίτι». Ταξίδια λοιπόν!
Μπέρτραντ Ράσελ. Η συγγραφή, είναι ζωή.
Πολυσχιδής προσωπικότητα ο Ράσελ. Υπήρξε κυρίως φιλόσοφος και άφησε έντονη επιρροή στην πολιτική σκέψη. Είχε βέβαια κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για την ενασχόληση κάποιου με το μελάνι της πένας. «Οι περισσότεροι άνθρωποι που δε βρίσκουν κάτι να τους εμπνεύσει για να γράψουν, μολονότι έχουν ταλέντο, πρέπει να πάρουν μια απόφαση: Να σταματήσουν να γράφουν. Να κυνηγήσουν την έμπνευση. Να πάνε να γίνουν βασιλιάδες στο Βόρνεο, να γίνουν πειρατές, να γίνουν εργάτες στην ΕΣΣΔ(…). Μόλις ζήσουν τέτοιες εμπειρίες και δώσουν πλάτος στης ύπαρξή τους και στη ζωή τους, τότε σιγά-σιγά, θα έρθει και η έμπνευση για γράψιμο». Η λογοτεχνία είναι βίωμα για τον Ράσελ! Ζήσε, και μετά θα σε ακολουθήσει και η πένα…
Ντόρις Λέσινγκ. Ένας συνδυασμός…
Η Λέσινγκ, φάινεται πως είχε πιο πειθαρχημένες απόψεις για το γράψιμο. Μπορούμε δηλαδή να υποθέσουμε πως δε θα συμφωνούσε με τον Φώκνερ! Η συμβουλή της προς τους νέους συγγραφείς ήταν «Να ακούν και να δέχονται την κριτική μεγαλύτερων συγγραφέων και παράλληλα, να έχουν εμπιστοσύνη στο χρόνο ο οποίος θα ξεχωρίσει τα καλά κείμενα από τα λιγότερο καλά.». Η τέχνη της συγγραφής, είναι μια τέχνη που διδάσκεται, μεταλαμπαδεύεται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Μεγάλη συζήτηση!
Ρέι Μπράντμπερι. Πάθος.
Το πάθος, είναι αυτό που κάνει τη διαφορά για τον Μπράντμπερι. Ο πατέρας της επιστημονικής φαντασίας, δημιουργός του «Φάρενάϊτ 451», συμβουλεύει τους επίδοξους συγγραφείς να μην περιμένουν εύκολη τη ζωή της πένας… «Χρειάζεται να σκαρφαλώνεις στα ράφια της βιβλιοθήκης και να μυρίζεις τα καλά βιβλία σα να διακρίνεις αρώματα! Να διαβάζεις τα καλύτερα βιβλία και μετά, να τα αφήνεις να πολεμούν μέσα σου και να περιμένεις να δεις ποιά θα επικρατήσουν! Αυτό, πρέπει να γίνεται ξανά και ξανά, να γίνει η ίδια σου η ζωή». Πράγματι, με αυτήν τη συμβουλή, πρέπει κανείς πρώτα να το πάρει απόφαση για να γράψει!
Ίσως κάτι ανάμεσα σε Φώκνερ και Θέροου, ήταν το ιδανικό για να ακολουθήσει κάποιος! Ένστικτο, ελευθερία γραφής και ταξίδια, πολλά ταξίδια! Τι λέτε;
