Λίγοι άνθρωποι επηρέασαν τόσο πολύ τα ελληνικά γράμματα όσο ο Κωστής Παλαμάς. Η καταγωγή του ήταν από την Πάτρα και γεννήθηκε το 1859. Μέχρι το 1943 όπου και πέθανε, ασχολήθηκε με τη θεατρική συγγραφή και την ποίηση. Παράλληλα, ήταν δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Το όνομα και το έργο του, ταυτίστηκαν με την Παλαμική Σχολή (ή αλλιώς, Νέα Αθηναϊκή Σχολή). Τα «Τραγούδια της Πατρίδας μου», «Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου» (από ποιήματα) και το «Ένας άνθρωπος σε ένα χωριό» (από διηγήματα) ξεχωρίζουν από το υπέρλαμπρο έργο του. Ας δούμε κάποιες φράσεις του Κωστή Παλαμά!
1. «Το μεγαλείο δεν μετριέται με το στρέμμα αλλά με της καρδιάς το πύρωμα και με το αίμα».
Λόγω της δομής της ζωής (ειδικά της σύγχρονης) τείνουμε να πιστεύουμε πως η δύναμη, η υπεροχή, η ανωτερότητα, η ευδαιμονία κτλ, βρίσκονται στον υλικό κόσμο. Σύμφωνα με αυτό, όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στην ύλη, τόσο το καλύτερο για μας. Άπειρες ιστορίες ανθρώπων που κάναν αυτό το λάθος, μπορούν να μας διαβεβαιώσουν οτι εκείνα που μετρούν στη ζωή, δεν έχουν ύλη και επομένως, δε φθείρονται από το χρόνο. Θέληση, θάρρος, υπομονή, κουράγιο, αγάπη κ.α, συνθέτουν το χρυσάφι της καρδιάς!
2. «To καλό πρέπει να το παίρνουμε, όπου το βρίσκουμε».
Ποιο είναι το «νόημα της ζωής»; Δεν μπορεί να έχει η ζωή μόνο ένα νόημα. Ένα είναι το σίγουρο: Κάθε νόημα που εμείς δίνουμε σε αυτήν, έχει για πυρήνα της τη μάθηση και τη γνώση. Αμιγώς «καλά» πράγματα, δεν υπάρχουν. Αν θέλουμε να είμαστε εκλεκτικοί και να μπορούμε να αντλούμε μαθήματα από τα πάντα, τότε έχουμε την επιλογή να βρίσκουμε παντού τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Εκτός από τη μάθηση και τη γνώση, πυρήνας κάθε νοήματος που δίνουμε στη ζωή, είναι και η αισιοδοξία!
3. «Τα περασμένα εμπρός μου διαβαίνουνε ξανά και δέχονται άλλο σχήμα και φως τα τωρινά».
Η επανεξέταση του παρελθόντος μας, είναι αναπόφευκτη. Το ζήτημα είναι πώς φέρνουμε τις μνήμες μας στο παρόν και από ποιά οπτική τις ατενίζουμε. Το παρελθόν πρέπει να μας εμπνέει ώστε να ζούμε καλύτερα στο παρόν και να έχουμε μια διαυγή και ευάερη ματιά στο μέλλον. Κάθε φορά, οι μνήμες που μας επισκέπτονται από το παρελθόν, παίρνουν το χρώμα και το σχήμα της παροντικής μας κατάστασης και διάθεσης. Επομένως, ας προσέχουμε, να μην θυμόμαστε το παρελθόν, όταν δεν είμαστε και πολύ καλά…
4. «Κάλλιο γλύστρα στο δρόμο το δικό σου, παρά στο δρόμο του άλλου να ‘σαι ορθός».
Εκπληκτικό απόσταγμα σοφίας από τον μεγάλο αυτόν άνθρωπο των γραμμάτων! Μπορεί να ακούγεται κάπως σκληρό, αλλά το να έχουμε απαιτήσεις και προσδοκίες από άλλους ανθρώπους, δεν είναι κάτι ασφαλές. Είναι που είναι η ζωή μας εγγενώς αβέβαιη, μια εναπόθεση ελπίδων σε άλλους ανθρώπους, δε θα ήταν καλή ιδέα. Η εμπιστοσύνη μας αφιερώνεται μόνο σε πολύ λίγους και «δοκιμασμένους» ανθρώπους. Αν στηριζόμαστε στον εαυτό μας, τότε και εκείνος θα φροντίσει για το καλό μας. Οι εξαρτήσεις από άλλους ανθρώπους, μας στερούν ελευθερία!
5. «Γνώρισα την Αγάπη, σ’ έζησα πια, ζωή!»
Μέσα σε ένα μικρό στίχο, περιέχεται το ύψιστο νόημα της αποστολής μας στη ζωή! Ό,τι μας αρέσει, ό,τι ποθούμε, ό,τι θέλουμε να αποκτήσουμε, όλα έρχονται από την αγάπη. Η αγάπη βέβαια, παίρνει τεράστια αξία μόνο όταν περιβάλλεται από ανιδιοτέλεια και μεταβαίνει σε άλλους ανθρώπους. Είναι η γλώσσα επικοινωνίας όλων των ανθρώπων. Η αγάπη δεν έχει μέσα της μόνο χαμόγελα και χάδια. Έχει τη συμπόνοια, έχει την συγχώρεση και άλλα τόσα «βαριά» πράγματα που αν τα βιώσουμε, καταλαβαίνουμε τι θα πει ζωή!
Φωτό από: Sigmalive
