Skip to content Skip to sidebar Skip to footer
Οι 10 πιο επικίνδυνοι δολοφόνοι, που σκοτώνουν... μέσα σε βιβλία!

Οι 10 πιο επικίνδυνοι δολοφόνοι, που σκοτώνουν… μέσα σε βιβλία!

Σύγχρονα και κλασικά βιβλία αστυνομικών περιπετειών και θρίλερ, μας κρατούν καλή παρέα ακονίζοντας τη φαντασία μας και την διορατικότητά μας να μαντεύουμε καταστάσεις. Από την άλλη πλευρά, τα μυθιστορήματα –πολλές φορές αληθινές ιστορίες- αστυνομικών περιπετειών μας θυμίζουν πως ο άνθρωπος μπορεί εύκολα να σταματήσει να είναι ενδιαφέρων και να αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος. Δολοφόνοι που φαίνονται μέσα από σπουδαίες ιστορίες λοιπόν…

1. Steve Mosby, «50-50», εκδόσεις ( στα ελληνικά) Α. Λιβάνη.

Στο βιβλίο του Steve Mosby, «50-50», εξιστορούνται τα εγκλήματα ενός δολοφόνου που έχει εμπνευστεί από τον κινηματογράφο και πιθανόν θα εμπνεύσει με τη σειρά του και άλλες ταινίες θρίλερ. Αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ για γερά νεύρα, σκιαγραφεί έναν δολοφόνο τιμωρό που έχει πάθος να ορίζει τις ζωές των υποψήφιων θυμάτων του. Τηρώντας όλες τις προδιαγραφές ενός παρανοϊκού δολοφόνου, ο «διάβολος», γνωρίζει από πριν πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή των θυμάτων του. Στόχος του, να κάνει τα ζευγάρια που επιδιώκει να δολοφονήσει, –είναι η «αδυναμία» του- να «σπάσουν» την αγάπη τους. Τα βασανιστήρια στα οποία τους υποχρεώνει, έχουν από πάνω τους και την κλεψύδρα του χρόνου…Σε 8 ώρες πρέπει να διαλέξουν ποιός θα πεθάνει. Όταν ο επιθεωρητής Μέρσερ μπαίνει στη μαύρη λίστα του «διαβόλου», τότε υπάρχουν περισσότεροι λόγοι να συλληφθεί ο μανιακός. Συλλαμβάνεται όμως…;

2. Ο – Τζέι Σίμπσον, «Αν εγώ το έκανα: Η εξομολόγηση του δολοφόνου», εκδόσεις (στα ελληνικά) Μεταίχμιο.

«Αν εγώ το έκανα: Η εξομολόγηση του δολοφόνου». Αληθινή η ιστορία, εγκιβωτισμένη σε αναγνωστική αγωνία. Το ψυχολογικό και αστυνομικό θρίλερ, εξελίχθηκε στην πραγματικότητα σε δικαστικό. Ο διάσημος πάικτης του φούτμπολ Ο Τζέι Σίμπσον, φέρεται να σκότωσε την πρώην γυναίκα του –Νικόλ Μπράουν- και το φίλο της Γκόλντμαν. Παρόλα αυτά, η εξομολόγησή του, αποκαλύπτει πτυχές δολοφόνου οι οποίες είναι μοναδικές και βέβαια επικίνδυνες. Ο Σίμπσον, φέρεται να πάσχει από έναν ιδιότυπο διχασμό προσωπικότητας, (θυμίζει Δόκτωρ Τζέκυλλ/Μίστερ Χάϊντ) με τη διαφορά, ότι μπερδεύει τη φαντασία του με την πραγματικότητα, τον ξύπνιο του με τα όνειρα. Συλλαμβάνεται ή αθωώνεται;

3. Patrick Suskind, «Το άρωμα», εκδόσεις (στα ελληνικά) Ψυχογιός.

Ο Πάτρικ Ζύσκιντ, όταν έγραφε «Το άρωμα», δεν θα φανταζόταν ότι θα γίνει επιτυχία όχι μόνο ως βιβλίο αλλά και ως ταινία. Ο Ζαν Μπατίστ Γκρενουίγ, μπορεί να μυρίσει τα πάντα –χάρη στη μοναδική του ικανότητα να οσφραίνεται- αλλά από μόνος του, δε μυρίζει τίποτε. Προσπαθεί και βρίσκει έναν «ιδιοφυή» τρόπο να αποκτήσει και εκείνος οσμή. Όλοι οι άνθρωποι έχουν μια οσμή. Εκείνος δεν είχε, επομένως το μίσος του για τους ανθρώπους το εξέφρασε δημιουργώντας ένα τέλειο άρωμα το οποίο θα έκανε μαλθακούς τους ανθρώπους που θα το μύριζαν καθώς εξάπτει τα ερωτικά πάθη. Για να φτιαχτεί αυτό, χρειάστηκε να σκοτώσει 25 γυναίκες, προκειμένου να αποθηκεύσει στο φίλτρο του τις οσμές τους. Η παράνοια στα δολοφονικά της όρια…

4. Dennis Lehane, «Shutter Island», εκδόσεις Harper Collins.

“Shutter Island”…Ο Dennis Lehane και το βιβλίο του ανάγκασαν το σινεμά να κάνει βαθιά υπόκλιση στο βιβλίο. Εδώ ο δολοφόνος είναι κυριολεκτικά υπεράνω πάσης υποψίας και μάλιστα, χωρίς σχέδιο. Ο διχασμός προσωπικότητας και η παράνοια, βρίσκονται στο ζενίθ τους. Η άρνηση της πραγματικότητας αποτελεί την πιο «ανθρώπινη» δικαιολογία για τα εγκλήματα του Chuck ο οποίος έχει «πείσει» και τα δύο «εγώ» του ότι βρίσκεται στο νησί των σανατορίων προκειμένου να εκδικηθεί για το θάνατο της γυναίκας του. Οι περιγραφές και οι στιχομυθείες της νουβέλας, δεν μπορούν με τίποτε να αποτυπωθούν ακόμη και σε 6ωρη κινηματογραφική υπερπαραγωγή. Λεπτή η γραμμή του ανθρώπινου νου. Δε νομίζετε…;

5. Michael Connelly, «Ένοχο Αίμα», εκδόσεις (στα ελληνικά) Α. Λιβάνη.

Ο Michael Connelly, στο «Ένοχο Αίμα», αναγκάζει» έναν απόστρατο του FBI (MacCaleb) να ενεργοποιηθεί πάλι αν και έχει μόλις υποβληθεί σε μεταμόσχευση καρδιάς. Ένας αιμοσταγής και αδίστακτος δολοφόνος φέρεται να είναι η αιτία που η προστασία της εύθραυστης υγείας του πρώην πράκτορα, περνά σε δεύτερη μοίρα. Η Γκρασιέλα Ρίβερς (αδερφή της κοπέλας που ο δολοφόνος σκότωσε) αφηγείται τη δολοφονία κάνοντας τον έμπειρο πράκτορα να ανατριχιάσει και να πιστέψει πως το «όσο ζεις μαθαίνεις», είναι κάτι παραπάνω από αληθές. Αν θέλετε να γνωρίσετε την επιτομή ενός αιμοσταγούς δολοφόνου, μη διστάσετε…

6. Άγκαθα Κρίστι, «Δέκα μικροί νέγροι», εκδόσεις (στα ελληνικά) Λυχνάρι.

Πίσω στα κλασικά! Η βασίλισσα της αστυνομικής λογοτεχνίας και της αγωνίας, Άγκαθα Κρίστι στο «Δέκα μικροί Νέγροι», μας δείχνει πως ο δολοφόνος επηρεάζει και επηρεάζεται από την ατμόσφαιρα. Πολλές φορές, ο δολοφόνος δεν έχει εμφανή κίνητρα και γι’αυτό δεν είναι και ο ίδιος εμφανής. Ιδιόρυθμος και παράξενος είναι ο άνθρωπος πο φιλοξενεί δέκα ανθρώπους στο σπίτι του. Όσο κυλά η ώρα, όλο και κάποιος «λείπει». Το προφίλ του δολοφόνου που επιθυμεί να κρύβεται ανάμεσα σε πολλούς και το καταφέρνει, αποκτώντας μεγαλύτερη ηδονή όταν γίνεται αντικείμενο έρευνας, είναι στο αποκορύφωμά του. Τα εγκλήματά του, ποτέ δεν είναι τα ίδια δείχνοντας τη συνείδηση των εγκλημάτων του. Κάθε ίχνος που μπορεί να αφήσει, επιλέγει να είναι διφορούμενο και να οδηγεί σε πολλούς και διαφορετικούς υπόπτους. Θα τολμούσες να προβλέψεις έναν τέτοιο δολοφόνο;

7. Θάνος Κονδύλης, «Έρωτας Δολοφόνος», εκδόσεις Ψυχογιός.

Ο Θάνος Κονδύλης με τον «Έρωτα Δολοφόνο», μας ταξιδεύει στον 15ο αιώνα, για να γίνουμε μάρτυρες των δολοφονικών ενστίκτων ενός πιθανού εμπνευστή για μελλοντικούς από την εποχή του δολοφόνους. Όσοι έχουμε δει το Ζόντιακ στην ταινία, θα θυμηθούμε πολλά και σημαντικά κοινά χαρακτηριστικά του εμμονετικού με τα ζώδια δολοφόνου με το δολοφόνο στο «Έρωτας Δολοφόνος», ο οποίος σκοτώνει αφενός για «ευχαρίστηση» και αφετέρου για να «παίξει» μαζί του η αστυνομία. Τί παιχνίδι; Το αγαπημένο αρκετών δολοφόνων. Το κρυφτό…Τα γράμματα που στέλνει στον επιθεωρητή, αφορούν τα επόμενα θύματά του, μεταφέροντας τον ψυχολογικό πόλεμο στον αστυνομικό ο οποίος ανακαλύπτει πως η ησυχία κάποιων ανθρώπων, μόνο φυσιολογική δεν μπορεί να είναι…

8. Άγκαθα Κρίστι, «Ποιός σκότωσε τον Ακρόϋντ;», εκδόσεις (στα ελληνικά) Λυχνάρι.

Ο Ηρακλής Πουαρό, μέσα από την Άγκαθα Κρίστι, αναρωτιέται: «Ποιός σκότωσε τον Ρότζερ Ακρόϋντ;». Αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα της Άγκαθα Κρίστι. Όπως και σε όλα της τα έργα, η Άγκαθα «προικίζει» με πολλές δυνατότητες τους δολοφόνους. Άλλωστε, το suspense και η ανάδειξη των άγριων ενστίκτων του ανθρώπου, δε θα μπορούσαν να αναδειχθούν καλύτερα. Όπως και στο «Δέκα μικροί Νέγροι», ο δολοφόνος του Ακρόϋντ, έχει την αρετή του να μπορεί να κρύβεται μέσα από διφορούμενα σενάρια και από άλλους υποψήφιους θύτες, μόνο που εδώ, η κρυψίνοια και η πανουργία του είναι πραγματικά όπλα για εκείνον. Πάντως, ο δολοφόνος έχει κάτι με τα «ζευγάρια» και την πλαισίωση της αγάπης τους με γάμο. Αλήθεια, εσείς έχετε γείτονα που του αρέσει να φυτεύει κολοκύθια;;;

9. Sir Arthur Konan Doyle, «Το Σκυλί των Μπάσκερβιλ», εκδόσεις (στα ελληνικά) Μεταίχμιο.

Sir Arthur Konan Doyle…Ναι! «Το Σκυλί των Μπάσκερβιλ». Δε γίνεται ο δολοφόνος του συγκεκριμένου βιβλίου να μην είναι μέσα στην προτεινόμενη δεκάδα. Ένας από τους λόγους, είναι ότι ξεφεύγει συνεχώς από την ιδιοφυία του Σέρλοκ Χολμς. Το οικογενειακό μακελειό που υφίστανται οι Μπάσκερβιλ απειλεί και τον απόγονο αυτών (Χένρυ) ο οποίος απειλείται να γυρίσει πίσω στον Καναδά. Πολλά και μυστηριώδη κίνητρα που ωθούν το δολοφόνο να διαπράξει ένα οικογενειακό μακελειό. Μεταφυσική και αστυνομική λογική μπλέκονται μαγικά, κάνοντας ακόμη και σήμερα το έργο αφορμή για συζήτηση για το ποιός πραγματικά ήταν ο δολοφόνος…και που έκανε λάθος ο Σέρλοκ Χολμς! Θέλεις να δοκιμάσεις την τύχη σου;

10. Sir Arthur Konan Doyle, «Η Κοιλάδα του Φόβου», εκδόσεις (στα ελληνικά) Ερμείας.

«Η Κοιλάδα του Φόβου», είναι άλλο ένα αριστούργημα του Doyle. Άλλη μια περιπέτεια του Χόλμς. Εδώ το αινιγματικό σενάριο που έχει ως αφετηρία ένα κρυπτογραφημένο μήνυμα που λαμβάνει ο Χόλμς, φιλοξενεί έναν δολοφόνο που παρουσίαζει μια διαφορετικότητα σε σχέση με άλλους δολοφόνους-πρωταγωνιστές βιβλίων. Αυτή η διαφορά του που τον καθιστά «μοναδικό», είναι η εμμονή του στο παρελθόν και η τρόπον τινά προσπάθειά του να χρονομεταθέσει το παρόν στο παρελθόν. Ίσως…τα βάθη της μνησικακίας του τον οδηγούν στο να θέτει το παρελθόν σε πρώτο πλάνο.

Μέσα από βιβλία σαν τα παραπάνω, όχι δεν έχουμε «αγαπήσει» τους δολοφόνους, έχουμε όμως αγαπήσει το κυνήγι τους και την προσπάθεια να κατανοήσουμε τα κίνητρά τους. Τα βιβλία, και η ανάλυση μέσα από την πένα των ψυχογραφιών των δολοφόνων και των εγκλημάτων τους, μας κάνουν και εμάς ντετέκτιβ και ίσως, «ψυχολόγους» των ανθρώπων…Βρες τους δολοφόνους! Ή καλύτερα, διαβασέ τους…

Fashion & Lifestyle Blog WordPress Theme
© 2025 Streetstyle. All Rights Reserved.

Sign Up to Our Newsletter

Be the first to know the latest updates