MUSIC, ΒΙΒΛΙΑ, ΣΙΝΕΜΑ

Η Ελλάδα και τα Νόμπελ Λογοτεχνίας: δύο μόνο πήραμε και πόσα ακόμα αξίζαμε. (VIDEO)

Post by: 15/11/2017 0 comments

Το Βραβείο Λογοτεχνίας, αφορά περισσότερο εμάς τους Έλληνες, καθώς το όνομα Ελλήνων ποιητών και συγγραφέων έχει απασχολήσει αρκετές φορές τη Σουηδική Ακαδημία. Παρόλα αυτά, μόνο δύο άνθρωποι των ελληνικών γραμμάτων κατόρθωσαν να το κατακτήσουν. Κι όμως, υπήρχαν και άλλοι, πολύ σπουδαίοι Έλληνες συγγραφείς που δεν «συγκίνησαν» τη Σουηδική Ακαδημία. Μολονότι έχουμε μείνει προς το παρόν με δύο Νόμπελ, η ευρύτερη ελληνική παρουσία στα βραβεία, έχει πλούσια ιστορία.

Γιώργος Σεφέρης, ο… Πρώτος.

Στις 24 Οκτωβρίου 1963, η Ελλάδα επιτέλους παίρνει μια θέση στο παγκόσμιο λογοτεχνικό γίγνεσθαι. Βλέπετε, τα Νόμπελ απονέμονται σε ανθρώπους που βρίσκονται στη ζωή αλλιώς η Σουηδική Ακαδημία θα αναγκαζόταν να δίνει βραβεία από την εποχή… του Ομήρου! Η αιτιολογία της Σουηδικής Ακαδημίας για τη βράβευση του Σεφέρη, ήταν η εξής: «για το υπέροχο λυρικό ύφος του, που είναι εμπνευσμένο από ένα βαθύ αίσθημα για το ελληνικό πολιτιστικό ιδεώδες…». Ο Γιώργος Σεφέρης, αφού ευχαρίστησε τη Σουηδική Ακαδημία, προσπάθησε μέσα από τον Οιδίποδα, να εξηγήσει τι πίστευε εκείνος οτι έκανε… «Σε αυτόν τον κόσμο που ολοένα και στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να  βρίσκεται. Όταν στο δρόμο της Θήβας ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη, χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».  Πράγματι, ελληνικότατη απάντηση!

 

 

Οδυσσέας Ελύτης ως επιστέγασμα.

Και αφού 16 χρόνια πριν ο Γιώργος Σεφέρης έκανε την αρχή ώστε να θεωρηθεί αυτονόητο πως δεν μπορούσε καμία Σουηδική Ακαδημία να αγνοεί τα ελληνικά γράμματα για 62 χρόνια, ο Οδυσσέας Ελύτης, παγίωσε την ελληνική ποίηση σε διεθνές επίπεδο. Έτσι, στις 18 Οκτωβρίου 1979, ο Οδυσσέας Ελύτης άκουσε την αιτιολογία της βράβευσής του ως εξής: «για την ποίησή του, που με φόντο την ελληνική παράδοση με αισθηματοποιημένη δύναμη και πνευματική οξύνοια, ζωντανεύει τον αγώνα του σύγχρονου ανθρώπου για ελευθερία και δημιουργία». Ο ίδιος ο Ελύτης, στην τελετή απονομής, απάντησε εξίσου… ελληνικά. «Μου δόθηκε να γράψω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνο από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρόλα αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και με ελάχιστες διαφορές…».

Οι «Άλλοι», Εκείνοι που ξεχάστηκαν…

  • Τη χρονιά που ο Ελύτης έγινε Νομπελίστας, κάποιος άλλος μεγάλος Έλληνας γητευτής των στίχων, ήταν έτοιμος για υποψηφιότητα. Ο Γιάννης Ρίτσος. Μέλη της Επιτροπής, φαίνεται πως μίλησαν με τον μεταφραστή του Ελύτη στα σουηδικά και τον ρώτησαν για την πιθανότητα να μοιραστούν από κοινού το βραβείο με τον Ρίτσο. Τελικά, κάτι χάθηκε στη… μετάφραση και δυστυχώς, δεν είχαμε ακόμη έναν Νομπελίστα. Δυστυχώς, όσο και αν αποφεύγουμε να ασχοληθούμε με το παρασκήνιο, τόσο μπροστά μας το βρίσκουμε.
  • Το «εθνικό σαράκι», φαίνεται πως δε μας εγκαταλείπει πουθενά… Ακόμη και στη λογοτεχνία, ακόμη και στις χαρές. Ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης, της «Ασκητικής» και του «Ζορμπά», της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας, δεν βραβεύτηκε με το Νόμπελ. Πράγματι, ο Καζαντζάκης ήταν εκείνος που άξιζε όσο κανείς αυτό το βραβείο, δεδομένου ό,τι ο Καζαντζάκης είχε ήδη φτιάξει ένα βαρύ διεθνές όνομα… Το χειρότερο είναι πως η «αμνησία» και η «χλιαρότητα» της Σουηδικής Ακαδημίας απέναντι στον Καζαντζάκη, υποβοηθήθηκε από την ίδια την Ελλάδα…
  • Από το 1907 , μέχρι το 1912, ο Γεώργιος Σουρής, προτεινόταν κάθε χρόνο από ελληνικής πλευράς και από το 1926 μέχρι το 1940 ήταν ο Κωστής Παλαμάς αυτός που προτεινόταν. Το 1945, απο ελληνικής πλευράς προτείνεται ο Γιώργος Θεοτοκάς. Ο Γιώργος Δροσίνης, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος και ο Άγγελος Σικελιανός, ακολουθούν για το 1947, «συντροφιά» με τον Νίκο Καζαντζάκη.
  • Το Νόμπελ Λογοτεχνίας δόθηκε σε ελληνικές πένες δύο φορές μέσα σε 113 χρόνια. Ως Έλληνες, μπορούμε να «διαμαρτυρηθούμε» και για άλλους ανθρώπους των γραμμάτων μας. Για παράδειγμα, ποιός δεν θα θεωρούσε την τέχνη του Καβάφη να κάνει την ιστορία ποίηση ικανή να βραβευθεί με Νόμπελ; Λίγο παρηγορούμαστε όταν ξέρουμε πως Τολστόι, Τσέχοφ, Προυστ, Μαρκ Τουαίην και άλλοι γίγαντες της λογοτεχνίας, δεν υπήρξαν ποτέ… Νομπελίστες…
Η ιστοσελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Διαβάστε τους όρους χρήσης
Show Buttons
Hide Buttons