Είχε ειπωθεί κάποτε, πως θα έρθει η εποχή που δε θα προλαβαίνουμε να διαβάζουμε ολόκληρα τα βιβλία, που μόνο κάποια αποσπάσματα από αυτά, θα είναι δυνατό να διαβάζουμε! Αυτή η προφητεία του Βολταίρου λοιπόν, δεν συνιστά διακιολογία να μη διαβάζουμε ολοκληρωμένα ένα έργο. Αν πάλι δε θέλεις ή δεν προλαβαίνεις να διαβάσεις, ας ρίξεις μια ματιά σε αυτά τα γνωμικά, ίσως να μπορούν να σου δώσουν την αφορμή για καλή σκέψη και απαντήσεις σε ζητήματα που σε απασχολούν.
- «Δεν μπορώ να πάω στο χθες, ήμουν διαφορετικός άνθρωπος τότε». Λιούις Κάρολ λοιπόν, και η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων! Είδατε, κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί σαν «παιδικό», αναφέρει ζητήματα που απασχολούν ενήλικες. Πόσες φορές τη μέρα ανατρέχεις στο παρελθόν για να δικαιολογήσεις το «σήμερα»; Πόσες φορές θεώρησες το παρελθόν ως αποφασιστικό παράγοντα για το μέλλον σου; Μάλλον ο Γιουνγκ θα συμφωνούσε με την…Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων. Σε τί; «Δεν είμαι ό,τι μου συνέβη στο παρελθόν, είμαι αυτός που επιλέγω να είμαι». Τα…Θαύματα, έτσι συμβαίνουν!
- «Αν αξιολογούσαμε περισσότερο από το χρυσάφι το φαγητό, τη χαρά και το τραγούδι, θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο». Αυτό αναφέρεται μέσα στο Χόμπιτ του Τόλκιν. Τα αίτια των συγκρούσεων… «λάμπουν», σαν το χρυσάφι! Αυτό έχουμε θεωρήσει οτι αξίζει, γι’ αυτό ανταγωνιζόμαστε. Μπορείς να το σκεφτείς και στον δικό σου, τον προσωπικό κόσμο. Θα έχεις παρατηρήσει οτι ο χαρακτήρας σου αλλάζει και προσαρμόζεται, ανάλογα με αυτό που κυνηγάς. Όσο πιο «ειρηνικούς» στόχους θέτεις, τόσο πιο ειρηνικός θα είναι και ο κόσμος σου.
- «Κανένας κλέφτης, όσο ικανός και αν είναι, δεν μπορεί να κλέψει τη γνώση. Γι’ αυτό, η γνώση είναι ο καλύτερος και ο ασφαλέστερος θησαυρός που μπορείς να αποκτήσεις». Ο Φρανκ Μπάουμ, ο δημιουργός του Θαυμαστού Κόσμου του Οζ, μας επιβεβαιώνει πως η γνώση είναι δύναμη. Μιας και λέγαμε πιο πάνω για το χρυσάφι του Τόλκιν, ας προσθέσουμε στα όσα εκείνος προτείνει για υποκατάστατα του ευγενούς μετάλλου, τη γνώση. Με τη γνώση, θα περιορίζεις τους φόβους σου, θα είσαι ψυχικά «αυτάρκης» και θα μπορείς να είσαι πιο δεκτικός και ανθεκτικός, τόσο με τον εαυτό σου και όσα θα του συμβαίνουν, όσο και με τους γύρω σου. Ίσως όσα αξίζουν, όχι μόνο δεν μπορούν να αγοραστούν, αλλά όυτε και να …κλαπούν.
- «Είναι οι επιλογές μας εκείνες που μας δείχνουν ποιοί είμαστε, πολύ καλύτερα από όσο μπορούν να μας δείξουν οι δυνατότητές μας». Ποτέ μην ξεχνάς αυτό που αναφέρει η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ στον Χάρυ Πότερ. Λόγω σύγχυσης και ταχύτητας, ξεχνούμε τα βασικά, τα οποία λύνουν τα περισσότερα από τα προβλήματα. Η οποιαδήποτε δυνατότητά σου, απλά σε αποκαλύπτει. Οι επιλογές σου όμως, είναι αυτές που συνιστούν το «είναι» σου. Δες τί κάνεις και τί αποφασίζεις καθημερινά. Ο χαρακτήρας σου είναι το άθροισμα των επιλογών σου, όχι των προθέσεων ή και των ικανοτήτων σου. Μέσα από αυτή τη σκέψη, θα μπορείς να διορθώνεις πιο εύκολα τα λάθη. Εσύ επιλέγεις ποιές δυνατότητες θα χρησιμοποιείς και κυρίως, με ποιόν τρόπο και για ποιόν σκοπό.
- «Για να πετύχεις, χρειάζεσαι φίλους. Για να πετύχεις πολύ, χρειάζεσαι εχθρούς». Ο πιο πολύ μεταφρασμένος συγγραφέας του 20ου αιώνα, ο Σίντνεϋ Σέλντον, στο έργο του «Η άλλη όψη του μεσονυκτίου», μας θυμίζει πως όσο πιο ψηλά βάζεις τον πήχη, τόσο πιο «μόνος» θα νιώθεις. Είναι δική σου επιλογή αν θα επιλέξεις την ήρεμη ζωή ή την διεκδίκηση κάποιου μεγάλου στόχου. Το ένα βέβαια, δεν αναιρεί το άλλο μα μην ξεχνάς οτι…οι αιτήσεις για τον μεγάλο στόχο…έχουν σταλεί από πολλούς! Μην διαμαρτυρηθείς αν στο δρόμο βρεις «εχθρούς» και εμπόδια. Γενικά, πρέπει να δεχτείς πως όσο πιο πολύ προχωράς, τόσο λιγότερους – και άρα πιο αληθινούς – φίλους θα έχεις και από την άλλη, όλο και πιο «επικίνδυνους» εχθρούς.
Φωτό από: www.diamond-school.sk
