Το να διαβάσεις ένα βιβλίο, είναι κάτι εύκολο. Το να έχεις μεράκι με το διάβασμα, είναι πάντα κάτι παραπάνω. Το κάθε βιβλίο, είναι «άλλο φρούτο». Κάθε φρούτο, έχει τη δική του εποχή. Ανάλογα με αυτήν είναι πιο νόστιμο και πιο θρεπτικό. Αυτό δε σημαίνει πως δε θα βρεις πεπόνι την άνοιξη. Απλά, είναι καλύτερο για εκείνο, το καλοκαίρι… Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο να διακρίνεις βιβλία για την κάθε ηλικία του ανθρώπου, ειδικά αν δεν ξέρεις την ξεχωριστή πνευματική ηλικία του καθενός. Ωστόσο, για την ηλικία είκοσι και… υπάρχουν ορισμένα βιβλία, απαραίτητα για να διαμορφώσεις το δικό σου κριτήριο στα βιβλία και για να ανοίξεις νέα παράθυρα στο μυαλό σου.
-
Ονορέ Ντε Μπαλζάκ, Ο Μπάρμπα-Γκοριό.
Η ανατροφή μας ως Έλληνες, είναι αρκετά «οικογενειακή». Ακούμε το «τίμα την μητέρα σου και τον πατέρα σου», από πολλές πλευρές. Οι γονείς μας, είναι τα μόνα πρόσωπα που μας αγαπούν σίγουρα. Όταν αρχίζουμε και «πετάμε» εκτός της φωλιάς, οφείλουμε να μην ξεχνάμε. Όχι γιατί «πρέπει», απλά γιατί εκείνοι, σου δίδαξαν την αγάπη. Ο Μπάρμπα-Γκοριό λοιπόν, είναι μια συγκινητική, μια τέλεια πατρική φιγούρα. Με αληθινή πατρική αγάπη, που έχει τίμημα όχι την ανταπόδοσή της, αλλά ένα μοναχικό τέλος για τον ίδιο. Οι κόρες του, του έδειξαν πως μάλλον δεν έμαθαν τίποτε από τα συναισθήματά του. Σε αυτήν την ηλικία, που νομίζεις οτι δε χρειάζεσαι κανέναν, πρέπει να θυμάσαι οτι κάποιοι, πάντα θα σε χρειάζονται…
-
Αλμπέρ Καμύ, Ο ξένος.
Είναι η ηλικία της ταύτισης. Είναι η ηλικία που ο πηλός του χαρακτήρα σου αρχίζει να στεγνώνει… Αναγνωρίζεις ανθρώπους που σου ταιριάζουν και που δε σου ταιριάζουν. Έτσι πρέπει να γίνεται. Παρόλα αυτά, τα κριτήρια βλέπεις οτι αλλάζουν συνεχώς. Η άποψη δεν μπορεί να «στεγνώσει» εύκολα. Σου είναι εύκολο να διακρίνεις τον «καλό» και τον «ενδιαφέροντα» από τον «κακό» και τον «ξενέρωτο». Την «πατάς» και… συνεχίζεις. Ο Καμύ, θα σου δείξει πως ο «ισχυρός» που θες να είσαι, που θέλεις να έχεις για φίλο, δεν είναι «φωνακλάς». Μπορεί να είναι ένας εντελώς «άλλος» άνθρωπος και πιθανόν να του έχεις βάλει την ταμπέλα του «αγαθιάρη» ή του «ξενέρωτου».
-
Όσκαρ Ουάϊλντ, Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέϋ.
Λοιπόν, αν σαν παιδί-νήπιο άκουγες το παραμύθι της Χιονάτης για τη μάγισσα και το μήλο το αστραφτερό, το βιβλίο του Ουάϊλντ θα σε κάνει να το καταλάβεις πολύ καλύτερα. Σε αυτήν την κρίσιμη καμπή της ζωής σου, «είσαι αυτό που φαίνεσαι». Άρα, αυτό που φαίνεσαι, πρέπει να είναι «κάτι» για να είσαι «κάτι». Αν η εμφάνιση και η ομορφιά ήταν απαραίτητη, θα την είχαμε όλοι, όπως έχουμε δύο αφτιά, μία μύτη και δύο μάτια.
Ο Όσκαρ Ουάϊλντ, μας περιγράφει το πώς η ωραιοπάθεια και ο ναρκισσισμός μετατρέπονται σε «λάβα» για τον εαυτό μας. Επίσης, με τρόπο πολύ «νεανικό», σου θυμίζει διακριτικά πως νέος, δε θα είσαι για πάντα και καλό είναι να ζήσεις ευχάριστα τα νιάτα σου ώστε να μη χρειαστεί να κάνεις… συμφωνίες για να τα διατηρήσεις αιώνια…
-
Φίλιπ Ρόθ, Αντίο Κολόμπους.
Η αγάπη και ο έρωτας, δεν μπορούν να μείνουν έξω από αυτήν τη δεκαετία. Παρόλα αυτά, ο τρομερός και φοβερός Φίλιπ Ροθ, σε βάζει να σκεφτείς γενικά το ταίριασμα που επιθυμείς με τους ανθρώπους. Στο βιβλίο, δύο διαφορετικής προέλευσης άνθρωποι, με άλλες οικονομικές δυνατότητες, ερωτεύονται. Η διαφορετικότητα, πολλές φορές δε συμπληρώνει. Χωρίζει και δημιουργεί απόσταση. Στο έργο υπάρχει αρκετό χιούμορ, έτσι μπορεί κάποιος να δει πως στην κυριολεξία, «δεν τρέχει τίποτε» αν το πείραμα… αποτύχει. Άλλωστε, είναι η εποχή που μπορείς να κάνεις ωραία και άσχημα λάθη. Τα ωραία, είναι πάντα προτιμότερα…
-
Ντόνα Ταρτ, Η μυστική ιστορία.
Περιπέτεια. Πολλή περιπέτεια. Ο κίνδυνος και το κυνήγι του, είναι «must» στα 20+. Επιπρόσθετα, έχεις τελειώσει το σχολείο. Κατά πάσα πιθανότητα είσαι φοιτητής μέχρι τα 24-25. Και να μην είσαι, έχεις την ευκαιρία να δεις το σχολείο, με άλλη ματιά. Το βιβλίο είναι αριστούργημα και μας δημιουργεί την απορία πώς κάποιος δεν το έκανε τηλεοπτική σειρά. Μια ομάδα φοιτητών, με πάθος για τον Ελληνισμό, τη φιλοσοφία και τον στοχασμό, δημιουργούν ένα «συνδικάτο» γύρω από έναν ιδιόρρυθμο καθηγητή. Μακάρι όλοι οι καθηγητές να ήταν έτσι…Ή μήπως όχι;;; Προσέχεις πάντα σε ποιές ομάδες «μπαίνεις» και προσέχεις πάντα το ρόλο σου σε αυτές. Πολλοί ωραίοι οι κίνδυνοι αλλά πρέπει να διαφυλάξεις και την ευκαιρία σου να ζήσεις πολλούς… Ο ενθουσιασμός και το πάθος, όταν σε εγκαταλείψουν, τότε, μπορεί να σε συντροφεύσει κάτι πολύ πιο επικίνδυνο…
-
Χιούμπερτ Σέλμπι, Ρέκβιεμ για ένα όνειρο.
Μια τέτοια νουβέλα, έχει πολλά να σε μάθει. Βεβαίως, υπάρχει και η ομώνυμη ταινία. Πώς μπορεί η οικογένεια να σε επηρεάσει, πόσο πρέπει να δέχεσαι την επιρροή αυτή και ποιά όνειρα έχεις θέσει εσύ, και το σημαντικότερο, πώς θες να τα κυνηγήσεις. Η ιστορία μιας μητέρας η οποία έχει μετατρέψει την τηλεόραση σε «βωμό», την κλείνει στον μικρόκοσμο παραμελώντας τον γιο της, ο οποίος, είναι χρήστης και έμπορος ναρκωτικών. Όλα αυτά, για το κυνήγι μιας λαμπρής και εύκολης ζωής. Ο εαυτός μας, πρέπει να έχει όρια. Για να μην είναι ούτε ματαιόδοξος, ούτε μωρόπιστος. Υπέροχα διδακτικό βιβλίο για γονείς και νέους.
