Χωρίς την ελπίδα, δύσκολα μπορούμε να ζήσουμε. Η ελπίδα είναι συναίσθημα που μας δένει αρμονικά με τη ζωή. Η λογοτεχνία έχει στηριχτεί πολύ σε αυτό το συναίσθημα! Σπάνια θα βρείτε βιβλίο το οποίο στην πλοκή του δεν έχει την ελπίδα. Κάποια βιβλία, όμως, είναι από την αρχή έως το τέλος ελπιδοφόρα, όπως τα παρακάτω που είναι συμβολικές ελπιδοφόρες ιστορίες, μυθιστορήματα που καταλήγουν αισιόδοξα ή και βιβλία αυτοβοήθειας.
- Το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός, Πάουλο Κοέλιο, Εκδόσεις Λιβάνη.
Μπορεί ο Αλχημιστής να είναι το βιβλίο που έκανε τον Βραζιλιάνο συγγραφέα γνωστό στα πέρατα της οικουμένης, όμως το εγχειρίδιο του πολεμιστή του φωτός είναι όλη του η φιλοσοφία! Πίστη στα θαύματα και στην υπέρβαση. Ένας «πολεμιστής του φωτός» κυνηγάει τα όνειρά του και βαδίζει παρέα με αυτά, όπου και αν αυτά τον πάνε! Βασική προϋπόθεση για να γίνει ένα θαύμα, είναι να πιστεύουμε ότι θα γίνει!
- Το μυστικό, Ρόντα Μπερν, Εκδόσεις Λιβάνη.
Η Ρόντα Μπερν είναι -μαζί με τον Πάουλο Κοέλιο- η συγγραφέας που έχει διχάσει πολύ για τη θεματολογία και τις απόψεις της. Το Μυστικό έχει κάνει εκατομμύρια πωλήσεις και ασχολείται περισσότερο με τη μεταφυσική. Η Ρόντα Μπερν προσπαθεί να πείσει πως η βαρύτητα ισχύει και για τις σκέψεις και για τις ευχές μας και πως όλοι οι επιτυχημένοι και ευτυχισμένοι άνθρωποι, γνωρίζουν υποσυνείδητα ή συνειδητά, πως τα καλά πράγματα «έλκονται».
- Αυτό εδώ είναι νερό, Ντέηβηντ Φόστερ Ουάλας, Εκδόσεις Κριτική.
Εξαιρετική ιστορία που χρησιμοποιεί μια όμορφη αλληγορία. Η ιστορία στηρίζει την πλοκή της σε δύο νεαρά ψάρια και τη συνάντηση που έχουν με ένα ηλικιωμένο ψάρι και τα όσα τελικά μαθαίνουν. Το βιβλίο αυτό χαρίζει την αίσθηση υπεροχής για τους ανθρώπους που δίνουν χωρίς να έχουν ως στόχο να πάρουν. Η προσφορά είναι ένα βαθιά ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Ελπίδα υπάρχει πάντα όταν ξέρουμε πως οι άνθρωποι, αγαπούν αλλήλους στην πράξη!
- Όσα παίρνει ο άνεμος, Μάργκαρετ Μίτσελ, Εκδόσεις Κάκτος.
Κλασικό βιβλίο! Από εκείνα τα βιβλία που πολυδιαβάστηκαν και συνεχίζουν να πολυδιαβάζονται αφού κατέκτησε τον χαρακτηρισμό «διαχρονικό». Ο αμερικανικός εμφύλιος με τα μίση και τα πάθη του, αποτελεί το κλίμα του έργου. Η Σκάρλετ Ο’Χάρα είναι η κεντρική πρωταγωνίστρια. Μέσα από μια τεράστια ερωτική απογοήτευση, η Σκάρλετ εξελίσσεται από μια κακομαθημένη κόρη πλούσιου γαιοκτήμονα (γεμάτη εμμονές) σε μια γυναίκα που ανακαλύπτει πράγματα που τελικά αξίζουν στη ζωή. Η Μάργκαρετ Μίτσελ βραβεύτηκε με Πούλιτζερ το 1937, ενώ το βιβλίο μεταφέρθηκε και στο σινεμά από τον Σίντνεϊ Χάουαρντ.
- Η ιστορία της πορφυρής δούλης, Μάργκαρετ Άτγουντ, Εκδόσεις Bιβλιοπωλείον της Εστίας.
Η Καναδέζα συγγραφέας (βραβευμένη με το βραβείο Μπούκερ) περιγράφει μια αρκετά βαριά ιστορία για τις γυναίκες. Ένας θεοκρατικός και βαθιά ανδροκρατούμενος ολοκληρωτισμός που δε σέβεται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και περιθωριοποιεί τις γυναίκες, συνιστά το κλίμα του έργου. Μέσα από τις άσχημες αυτές συνθήκες, ξεπηδά η θέληση για επανάσταση των καταπιεσμένων γυναικών, προκειμένου να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Η ελπίδα για κάτι καλύτερο, υπήρξε πάντα η ατμομηχανή της προόδου. Το βιβλίο θυμίζει λίγο κλίμα της ταινίας Hunger Games αλλά και το Dogville του Λαρς Φον Τρίερ.
Φωτό από: El Confidencial Digital
