Αν δεν μπορούμε να διαβάσουμε ολόκληρα βιβλία, ας διαβάζουμε τουλάχιστον αποσπάσματα, έστω φράσεις! Πού ξέρετε; Μπορεί έτσι τελικά, σιγά –σιγά να κολλήσουμε! Μπορεί όμως αυτός ο τρόπος «αναγνωστικής τεμπελιάς» να μας βοηθήσει στη ζωή; Σαφώς και μπορεί. Άλλωστε ο εγκέφαλος κρατάει την ουσία, υπάρχουν λοιπόν φράσεις μέσα σε μοναδικά αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας που μπορούν να μας κάνουν να δούμε αλλιώς…
- «Όλοι ζούμε στον υπόνομο, κάποιοι από μας, κοιτάζουμε τ’ αστέρια». – Όσκαρ Ουάϊλντ, Βεντάλια της Λαίδης Ουίντερμιρ.
Ο μεγάλος Όσκαρ Ουαϊλντ μας βοηθάει με αυτόν τον υπέροχο τρόπο γραφής, να σκεφτούμε κάτι άλλο που επίσης έλεγε: «Οι άνθρωποι δεν είναι καλοί ή κακοί, είναι είτε ενδιαφέροντες είτε βαρετοί». Μην ξεχνάμε πως πολύ λίγες λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά μεταξύ μας. Αυτό από τη μια μας βοηθά να μην σηκώνουμε τη μύτη ψηλά, απο την άλλη, να επιλέγουμε αυτούς που κοιτάνε τα αστέρια!
- «Όλοι οι ενήλικες ήταν κάποτε παιδιά…Ωστόσο, μόνο λίγοι το θυμούνται». – Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ, Ο Μικρός Πρίγκιπας.
Το παραπάνω, αφορά γονείς και παιδιά, νέους και μεγαλύτερους σε ηλικίες. Αλήθεια πόσες φορές συμπεριλάβαμε την ανάμνηση της παιδικής ηλικίας όταν προσπαθήσαμε να φέρουμε την αυτογνωσία πιο κοντά μας; Πόσες φορές έχουμε κατηγορήσει τους πιο νέους από μας για «ανωριμότητα» και υπερβολική συμπεριφορά; Γεννηθήκαμε άραγε εμείς ενήλικες; Ο Τζωρτζ Όργουελ έλεγε πως «Κάθε γενιά πιστεύει οτι είναι πιο έξυπνη από την προηγούμενη και πιο σοφή από την επόμενη». Μας αρκεί να θυμόμαστε οτι υπήρξαμε παιδιά και να προσπαθήσουμε…να ξαναγίνουμε.
- «Αν θέλεις να προσπαθήσεις, πήγαινε την προσπάθειά σου μέχρι το τέλος, αλλιώς μην προσπαθήσεις καν». – Τσαρλς Μπουκόφσκι, Ο Άνθρωπος για όλες τις δουλειές.
Ο αρκετά εκκεντρικός συγγραφέας, στο έργο που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1975, μας θυμίζει την αξία της προσπάθειας. Προσπάθεια χωρίς θάρρος, πίστη και κουράγιο, δε λέγεται προσπάθεια. Λέγεται, απόπειρα. Η αξία της θέλησης φαίνεται όταν αποφασίζουμε να κάνουμε κάτι, συνυπολογίζοντας όλες τις δυσκολίες (και ακόμη παραπάνω). Η προσπάθεια που κάνουμε για κάτι, πρέπει να μας οδηγεί στο τέλος της μέχρι να δούμε το αποτέλεσμα. Ο εαυτός μας δεν αξίζει να φοβάται να δει οποιοδήποτε τέλος. Σε κάθε περίπτωση, όπως ξέρουμε πως νικούν…οι τολμηροί!
- «Είδα ότι η ζωή μου είναι μια απίστευτα λαμπερή και άδεια σελίδα, έτσι ένιωθα οτι μπορώ να κάνω ό,τι θέλω». – Τζακ Κέρουακ, Οι Αλήτες του Ντάρμα.
Ένας υπέροχος συγγραφέας που σε κάθε του έργο (κυρίως στο «Στο Δρόμο») ύμνησε και αποθέωσε την ελευθερία. Μας λείπει πολύ η ελευθερία και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε. Κυρίως η ελευθερία που νιώθουμε εμείς προς τον εαυτό μας. Μήπως θα ήταν καλό να βλέπαμε τον εαυτό μας σαν κάτι φωτεινό ; Δε θα ήταν καλή ιδέα αν βλέπαμε ως πρόκληση κάθε μας κενό; Είναι ένα μοναδικό συναίσθημα το να μη νιώθουμε βάρος από πράγματα που μας επηρέασαν. Άλλωστε ο Καρλ Γιούνγκ μας έλεγε πως «Είμαι αυτό που επιλέγω και όχι αυτό που μου συνέβη».
- «Και τώρα, που δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος, μπορείς να γίνεις καλός». – Τζων Στάϊνμπεκ, Ανατολικά της Εδέμ.
Ο σπουδαίος συγγραφέας μας λέει κάτι απίστευτα βαθύ. Γύρω από αυτό, εξαρτώνται πολλά στη ζωή μας. Η πίεση του να φερόμαστε συνεχώς καλύτερα, το μάταιο κυνήγι μας για το τέλειο, μας κάνει να γινόμαστε στο τέλος αντιδραστικοί. Εκτός από αυτό, μας φέρνει τρομερή κόπωση. Η τελειομανία, έχει αποδειχθεί οτι μόνο κακό κάνει. Μας κάνει να νομίζουμε οτι είμαστε πολλά παραπάνω από όσα είμαστε και εντέλει, να νιώθουμε και ενοχές που δεν είμαστε κάτι άφταστο. Χώρια που το τέλειο, ούτε υπάρχει, ούτε ορίζεται. Μήπως για να βελτιωθούμε χρειάζεται απλώς να είμαστε λιγότερο πιεσμένοι;
Φωτό από: Coffee Channel
