Μέρες σαν αυτές, μέρες γιορτών, προσπαθούμε να χαρούμε μαζί με άλλους συνανθρώπους μας τις ώρες που θα περάσουμε παρέα. Αυτό που πραγματικά ψάχνουμε σε αυτές τις μέρες, είναι το «νόημα των εορτών» (όπως έχει επικρατήσει σαν κλισέ). Θέλουμε να βρούμε την αιτία που αυτές οι γιορτές, μας προκαλούν συναισθήματα. Χαρά, νοσταλγία, περισυλλογή και άλλα σπουδαία συναισθήματα, περνούν από μέσα μας. Αν δεν περνούν, τί σημαίνει; Είμαστε αναίσθητοι; Όχι βέβαια! Αν χάσεις το δρόμο, θυμάσαι γωνιακά μαγαζιά και τον βρίσκεις. Αν χάνεις σκέψεις και συναισθήματα, θυμάσαι σύμβολα και είσαι πάλι κοντά τους…
Η βόλτα για να δεις…τα «φωτάκια».
Με το που μπαίνει ο Δεκέμβρης, λες συνεχώς σε φίλους και σε δικούς σου ανθρώπους «πάμε να περπατήσουμε στο Σύνταγμα να δούμε τα φωτάκια, έστω, όπου είναι στολισμένα». Ξανασκέψου τί λες…Θα βγείς μέσα στο κρύο να περπατήσεις, για να δεις «φωτάκια»…Ορίστε κάτι αισιόδοξο! Μπορείς να σκεφτείς γιατί θες να πας να δεις «κόσμο και φωτάκια»; Κάτσε και δες πόσο απλά πράγματα ζητάς…Θες να νιώσεις ότι περιβάλλεσαι από ανθρώπους, έστω άγνωστους σε σένα, που μοιράζονται την ίδια ανάγκη. Να έρθουν κοντά ο ένας στον άλλο σε μια απρόσωπη πόλη και να δουν φωτάκια! Την άλλη μέρα, κάποιος σε καλεί στο τηλέφωνο επειδή σου είχε στείλει κάποιο μέιλ ή κάποιο μήνυμα στο φέισμπουκ και δεν του απάντησες. «Σε έψαχνα και δε σε βρήκα χτες το βράδυ»…Του απαντάς «είχα βγει μια βόλτα στο Σύνταγμα να δω τα στολίδια και τα φωτάκια, έτσι για να νιώσουμε γιορτές!».
Τα φωτάκια μέσα μας…
Ναι, έχεις δίκιο! Σε μια τέτοια γιορτή, δε χαίρεσαι μόνο τα στολίδια και το φωτισμό. Έχουμε το χρόνο σε αυτές τις γιορτές να σκεφτούμε και τα δικά μας φωτάκια, τα οποία ξεχνάμε ακόμη και να τα δούμε, αν είναι αναμμένα…Η ιστορία της γέννησης του Χριστού, μας είναι γνωστή και από τα χρόνια του σχολείου και του κατηχητικού. Μεγάλη ευκαιρία, να νιώσουμε τα όσα μάθαμε! Ξέρετε, τα σπάνια δώρα των τριών μάγων για τη γέννηση του Θεανθρώπου, προσφέρθηκαν σε μια σπηλιά…Ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό γεγονός, έγινε μέσα σε «ταπεινές» προϋποθέσεις. Εντάξει δε κάνουμε «κήρυγμα»! Σκέψου όπως σκέφτεσαι τα φωτάκια στους δρόμους! Τί σε γέμιζε εκεί; Γιατί κάνεις δώρα στους ανθρώπους σου; Γιατί τους καλείς σε γιορτές εντός και εκτός του οίκου σου; Γιατί θέλεις να μοιραστείς! Οι «ταπεινές» προϋποθέσεις δεν είναι «υποχρεωτικές», απλά…όσο λιγότερες γιρλάντες πέσουν σε ένα πάτωμα, τόσο πιο εύκολα φαίνεται…Τα στολίδια πολλές φορές, χάνουν την αξία τους όταν τα υπερφορτώνουμε σε πράγματα. Όπου γλεντάει το «πολύ», δυσφορεί η ουσία.
Το νόημα και το…παιδί!
Ο κόσμος στον οποίον ζούμε, είναι φτιαγμένος για το κουμπί «FWD». Δεν τρέφουμε αυταπάτες καθώς εκεί που θα ψάχνουμε το νόημα, είναι σίγουρο πως θα βρεθούμε σε ένα αδιέξοδο μπέρδεμα. Δεν είπε κανείς πως το δέντρο, λίγο μεγαλύτερες σπατάλες από ό,τι συνηθίζεις και λίγες παρεκτροπές, θα σε οδηγήσουν έξω από την «άμαξα του Άγιου Βασίλη» ή θα σε καταστήσουν ανεπίδεκτο μαθήσεως του μηνύματος των Χριστουγέννων. Νόημα βρίσκεις όταν ψάχνεις γιατί (π.χ) παίρνεις τα δώρα; Αν οι μάγοι δεν έφερναν δώρα στο σπήλαιο, δε θα υπήρχε το «έθιμο» αυτό. Το οτι αναζητάς το νόημα, σημαίνει πολύ απλά ότι δεν κάνεις κάτι αυτοματοποιημένα και «ρομποτικά». Κάθε στιγμή μέσα στην περίοδο των γιορτών, την αγαπάς σαν τελετή! Θυμάσαι τα παιδιά λίγο περισσότερο. Αυτή η γιορτή, τιμά όσο καμία τη γέννηση και την παιδική ηλικία. Την ηλικία που όλα υπακούουν στο χαμόγελο και στο δάκρυ, στο «μου αρέσει» και «δε μου αρέσει». Σε αυτήν την πιο αγνή και ειλικρινή ηλικία, επέστρεψε για λίγο…Θυμήσου γιατί περίμενες εσύ τις γιορτές και τίμα το παιδί που ήσουν και συ. Άλλωστε, μια ευχάριστη νοσταλγία κλωθογυρίζει πάντα μαζί με το πνεύμα των Χριστουγέννων…
Φωτό από: www.sxc.hu
