Έζησε 100 χρόνια. Γεννήθηκε το 1903 και απεβίωσε το 2003. Μιλάμε για έναν Αμερικανό κωμικό ενός αιώνα. Το γέλιο, φέρνει μακροζωϊα! Αν το κάνεις και επάγγελμα τελικά, ακόμη καλύτερα! Μας μιλά εδώ για τον εαυτό του, όμως μας «εκμυστηρεύεται» ένα μυστικό της επιτυχίας του. Σίγουρα θα είχε και εκείνος εμπόδια, δυσκολίες, ατυχίες και απώλειες. Εκατό έτη ζωής, δεν είναι λίγα. Παρόλα αυτά, μια πνοή αισιόδοξη, μια «τύχη» καλή αποπνέουν τα λόγια του Χόουπ.
Ξεκινώντας από το μέρος…
Μια κατάλληλη στιγμή, έχει ανάγκη να λάβει χώρα και ένα αντίστοιχα, κατάλληλο μέρος. Όλα γίνονται κάπου και κάποτε, όπως τα παραμύθια! Για να κάνουμε τη ζωή μας παραμύθι με καλή πλοκή και τέλος, πρέπει να ξέρουμε που πάμε. Αλλιώς, θα κάνουμε πράξη αυτό το φοβερό ρητό: Όταν δεν ξέρεις που θα πας, όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν εκεί που δε θες να πας.
Το μέρος, είναι και λίγο μεταφορικό. Δε νομίζετε; Δεν υπάρχει προκαθορισμένη διαδρομή και GPS στη διαδρομή της ζωής μας. Σκοπός μας όμως, εκτός από το ταξίδι και τη χαρά της διαδρομής προς την Ιθάκη, είναι η Ιθάκη! Μην το ξεχνάμε αυτό! Ο Οδυσσέας, τα κατάφερε! Πήγε στην Ιθάκη και ξαναπήρε το θρόνο. Να είμαστε ευχαριστημένοι με το ταξίδι, αλλά και με τον προορισμό. Επομένως, διαλέγουμε το μέρος που θέλουμε να πάμε.
Ποιά στιγμή είναι «κατάλληλη»;
Αυτό, είναι ένα από τα ερωτήματα που μας «τρώει». Το έχουμε σαν προβληματισμό μέσα μας για όλα. Από τη δουλειά μας, για το αν είναι η κατάλληλη στιγμή να δεχθούμε μια προαγωγή με μεγαλύτερο φόρτο, για το αν είναι η κατάλληλη στιγμή να παραιτηθούμε, να αλλάξουμε καριέρα, αλλά και για σχέσεις και φιλίες. Ο λόγος που μας έρχεται πάντα αυτό το ερώτημα, είναι πολύ ουσιαστικός.
Το timing-momentum, όπως καθημερινά το λέμε, έχει πολύ μεγάλη σημασία. Οι συνθήκες και οι περιστάσεις που εξελίσσονται έξω από μας, έχουν ένα κακό. Ποιό είναι αυτό; Αδιαφορούν για το αν μας ευνοούν στο να πάρουμε μια απόφαση. Ένα βασικό στοιχείο της εκπαίδευσής μας στην ωριμότητα, στο οποίο από παιδιά ασκούμαστε, είναι πως ο κόσμος γύρω μας, δε φτιάχτηκε για μας και δεν είναι «υποχρεωμένος» να μας κάνει «υπόκλιση». Είναι μια καλή αρχή αυτή για να σκεφτούμε τα παραπάνω, δε νομίζετε;
Προκαλώντας την τύχη μας.
Η τύχη, συμπορεύεται μαζί μας. Προσοχή! Δεν είπαμε πως μας ευνοεί! Είπαμε πως συμπορεύεται. Περπατά μαζί μας. Περπατά γρήγορα και αέρινα; Περπατάμε και εμείς έτσι. Σκοντάφτει αυτή; Πέφτουμε και εμείς. Σαν σκιά; Όχι ακριβώς. Όταν πέσουμε, εκείνη μπορεί να μη θέλει να σηκωθεί. Εμείς όμως; Κάπως έτσι γοητεύεται η τύχη μας.
Το μόνο σίγουρο, είναι οτι δεν της αρέσει να της ρίχνουμε τις ευθύνες για τις πτώσεις μας, ακόμη και αν ξέρει πως φταίει εκείνη! Ευθυνόφοβη! Έτσι όμως πρέπει να την αγαπήσουμε, με τα…ελαττώματά της! Επιλέγοντας την καλύτερη δυνατή στιγμή για να κάνουμε κάτι και τον τομέα που αυτό θα γίνει, ακόμη και το πρόσωπο με το οποίο θα συνεργαστούμε ή θα του εμπιστευτούμε τον όποιο αγώνα κάνουμε, τότε δικαιώνουμε και τον εαυτό μας, και την τύχη μας αλλά και …τον Χόουπ!
Φωτό από: Nueva Mujer