«Οι πιο ένδοξες στιγμές της ζωής, είναι εκείνες που, μετά από απόρριψη και απελπισία, αισθάνεσαι να μεγαλώνει μέσα σου η θέληση για ζωή και η υπόσχεση για μελλοντικά επιτεύγματα».
Gustav Flaubert
Είναι άξιο απορίας αλλά και θαυμασμού, το πόσα πράγματα μπορούν να συντελέσουν χάριν της καλής μας ισορροπίας. Η ζωή μας έχει ανάγκη όχι μόνο από ομορφιά και από γαλήνη προκειμένου να είναι ευτυχισμένη. Χαρακτηριστικά όπως το θάρρος, το κουράγιο και η αυταπάρνηση μπροστά στις δυσκολίες και στο ρίσκο, δε θα έβρισκαν ταίρι αν δεν ήταν συστατικό της πληρότητάς σου η γενναιότητα.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά, λίγο πριν ταξιδέψω με ένα πλοίο σε κάποιο νησί του Αιγαίου, όταν ένας επιβάτης είπε στον πλοίαρχο το πόσο εύκολο του φαίνεται το ταξίδι. «Δε ζαλίζομαι καθόλου και είναι επειδή έχω κάνει άπειρα ταξίδια αλλά και γιατί είσαι καλός και πας με σταθερή ταχύτητα». Ο πλοίαρχος, του απάντησε : «Με ανοιξιάτικους καιρούς, κανένας επιβάτης δεν υποφέρει σε πολύωρο ταξίδι ακόμη και αν κάνει το πρώτο του ταξίδι. Σε καλούς καιρούς, όλοι οι πλοίαρχοι είναι για βραβείο». Τα μεγάλα καράβια, είναι για τις μεγάλες φουρτούνες και αντίστροφα. Η αξία των ικανοτήτων μου, του θάρρους μου και της αυταπάρνησής μου θα φανεί στις συνθήκες που θα αποζητούν εξομάλυνση και όχι σε εκείνες που είναι ήδη ομαλές. Το να ανατρέψεις μια κατάσταση από εκεί που ήταν αρνητική, επηρεάζοντάς την αποφασιστικά, δεν είναι απλά κάτι σημαντικό. Είναι υπερβατικό, είναι ένδοξο.
Η δύναμη των συγκυριών που κουβαλούν επικίνδυνες συνέπειες, έγκειται στο ότι είναι απρόβλεπτες. Κάθε κατάσταση κρίσης στην οποία ερχόμαστε, είναι σκοτεινή και φαντάζει ατέλειωτη. Όταν δεν έχω καλή ορατότητα και γνώση του χρονικού διαστήματος που θα διαρκέσει όλο αυτό, πανικοβάλλομαι. Ο πανικός, δεν μπορεί να κρατήσει με την ίδια ένταση και την ίδια διάρκεια. Το αποτέλεσμα είναι να υποστώ ψυχολογική κόπωση και να φτάσω στην απελπισία. Το δυσάρεστο και απρόβλεπτο, με κέρδισε. Το αίσθημα της απελπισίας, τυφλώνει και δε σε αφήνει να δεις τον ορίζοντα.
Η αποτυχία έχει μια φανταστική ικανότητα να σε δεσμεύει στο παρόν της, κλείνοντάς σου το παράθυρο προς το μέλλον, το οποίο και φαντάζεσαι χωρίς αυτήν. Η σχηματοποίηση των πραγμάτων που ζούμε, με παραδείγματα που υπάρχουν γύρω μας βοηθά με δύο τρόπους. Ο πρώτος αφορά την επιβίωση της συνείδησής μας, μας αποτρέπει από το να βρεθούμε απέναντι στο χάος που προκαλεί η εκάστοτε τρικυμία.
Σκέψου την κάθε ανατολή και κάθε δύση της ημέρας. Το πρωί, σηκώνεσαι με ενέργεια και δύναμη καθώς ο ήλιος έχει ανοδική πορεία. Το μεσημέρι, φιλοξενεί το ζενίθ αυτής της πορείας η οποία από το απόγευμα μέχρι και το βράδυ που θα κοιμηθείς, φθίνει και καταλήγει στη δύση του ηλίου και στο δικό σου ύπνο.
Η «σοφία» της ημέρας σου δίνει τη γνώση των σταδίων. Κάθε κατάσταση έχει την άνοδό της μέχρι να φτάσει τη μεγαλύτερη δυνατή της ένταση. Αμέσως μετά, εισερχόμαστε σταδιακά στη φάση εξόδου από την εκάστοτε κρίση, μέχρι να φτάσουμε στην κρίση. Βιώνουμε το «απόγευμα» και τη «νύχτα» της. Ο κύκλος της ολοκληρώνεται με το φως… της επόμενης μέρας.
Εκεί που η απελπισία μας έχει αγγίξει τη μέγιστη τιμή της, οι υπομονές μας, τα κουράγια μας και κάθε δύναμη αυταπάρνησης δίνουν τις δικές τους εξετάσεις. Η τελευταία προσπάθεια της απελπισίας, είναι να σε πείσει ότι η δύσκολη κατάσταση δε φθίνει και συνεχίζεται. Εσύ όμως ξέρεις ότι λίγο πριν έρθει η επόμενη μέρα, η κρίση και η ψυχολογική σου κόπωση ανήκουν στο παρελθόν και μάλιστα σε ένα ένδοξο παρελθόν.
Το βαθύτερο σκοτάδι, έρχεται λίγο πριν έρθει πάλι το φως. Μπόρεσες να αντέξεις τις κακουχίες και δεν εξαντλήθηκες από αρνητικές δυνάμεις. Η σκέψη σου κράτησε την υπομονή και την επιμονή και ήξερες καλά πως όλη αυτή η κατάσταση ήταν συγκυρία και όχι μονιμότητα. Το φως της επόμενης μέρας, σε βρίσκει να κοιτάς το μέλλον με καθαρό και αποφασιστικό τρόπο. Απαλλάχθηκες από τα βάρη αλλά είδες ότι μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Κατευθύνοντας ένα τέτοιο καράβι, μπορείς να πλεύσεις προς το μέλλον, ξέροντας ότι μπορείς να διαχειριστείς πολλά «μποφόρ».
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
