Λίγες παρεξηγήσεις είναι τόσο μεγάλες όσο αυτή της αυτοπεποίθησης. Συχνά συγχέεται με τον ναρκισσισμό, το θράσος, την αγένεια και τη φιλαυτία. Η γνήσια αυτοπεποίθηση δεν έχει να κάνει με τίποτε από όλα αυτά. Αυτή η παρεξήγηση λοιπόν, είναι επικίνδυνη καθώς οδηγεί πολλούς ανθρώπους στη δαιμονοποίησή της. Χωρίς αυτοπεποίθηση όμως, τίποτε σπουδαίο δεν μπορούμε να κάνουμε στη ζωή μας. Ούτε η επιτυχία θα έλθει ούτε η ισορροπία στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας. Πάντα υπάρχουν ευτυχώς, κάποια «κόλπα» τα οποία μπορούν να διεγείρουν την αυτοπεποίθηση.
1. Αποκαλύπτουμε και αποδεχόμαστε την αβεβαιότητα.
Λίγοι γνωρίζουν ότι η πραγματική αυτοπεποίθηση είναι πολύ περισσότερο κοντά στη λογική και στη φρόνηση από ό,τι στον συναισθηματισμό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν αυτοπεποίθηση, είναι επειδή αποδέχτηκαν την αβεβαιότητα. Έχουν καταλάβει πλήρως πως δεν υπάρχει «τέλεια ασφάλεια», «σίγουρη επιτυχία» και «σταθερή πρόοδος». Η συνείδηση της αβεβαιότητας, οδηγεί κάποιον στο να πειραματιστεί. Εδώ είναι και το στοίχημα: Αφού αποδεχτούμε ότι όλα είναι αβέβαια, συμβιβαζόμαστε με το ενδεχόμενο της αποτυχίας και συνεχίζουμε να τολμάμε να διεκδικούμε την επιτυχία!
2. Κάνουμε μικρές αλλαγές και τις ενσωματώνουμε πάνω μας.
Πολύ σημαντική πτυχή της αυτοπεποίθησης, είναι η φιλικότητα προς τις αλλαγές. Άπαξ και έχουμε αποδεχτεί την αβεβαιότητα και την πιθανότητα αποτυχίας, κοιτάμε να μαθαίνουμε από αυτές. Η βελτίωση φέρνει αυτοπεποίθηση και αυτό ισχύει και αντίστροφα. Οι αλλαγές δε χρειάζεται να είναι βαρύγδουπες. Από τις μικρές και καθημερινές αλλαγές, παράγεται αυτοπεποίθηση. Κοιτάμε και παρατηρούμε τι λειτουργεί και τι όχι. Διορθώνουμε επί τόπου τα λάθη μας και τους νέους τρόπους λειτουργίας, τους κάνουμε κομμάτι του εαυτού μας. Η αποδοχή νέων πραγμάτων εκ μέρους μας, μας κάνει περισσότερο διαλλακτικούς και έτσι η αυτοπεποίθηση ενισχύεται.
3. Μοιραζόμαστε τις γνώσεις μας.
Το να μαθαίνουμε «παθητικά» δε συνιστά και τον καλύτερο δυνατό τρόπο μάθησης. Η πράξη και το βίωμα ήταν, είναι και θα είναι, οι πιο καλοί καθηγητές! Για να γίνει όμως κάτι κτήμα μας, χρειάζεται όχι μόνο να το βιώσουμε και να μάθουμε μέσα από την άσκησή του. Χρειάζεται και να το μεταφέρουμε και σε άλλους. Να το διδάξουμε. Όταν έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο, τότε μπορούμε να πούμε πως έχουμε αγγίξει σημαντικά επίπεδα αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης. Δύο λόγοι υπάρχουν για τους οποίους γεμίζουμε με αληθινή αυτοεκτίμηση. Ο ένας έχει να κάνει με την σιγουριά που νιώθουμε όταν μεταφέρουμε μια εμπειρία και τη «διδάσκουμε» σε άλλους. Όταν γνωρίζουμε ότι εμπνέουμε, τότε η αυτοπεποίθησή μας, γίνεται γνήσια. Ο άλλος λόγος, έχει να κάνει με την ικανότητα που αποκτούμε με το να μοιραζόμαστε «μυστικά» με άλλους ανθρώπους. Ένας άνθρωπος με πραγματική αυτοπεποίθηση προτιμά να μοιράζεται τα όσα γνωρίζει και όχι να τα κρατάει για προσωπική του χρήση.
4. Πώς αντιλαμβανόμαστε το feedback και την κριτική.
Η πραγματική αυτοεκτίμηση συνδέεται άμεσα με την συνειδητή περιφρόνηση του φόβου. Δεν νιώθουμε απειλή όταν κάποιος «δοκιμάζει» την αξία μας. Το πιο σημαντικό, είναι ότι δε νιώθουμε καν απειλή όταν οι άλλοι βρίσκουν αρνητικό το έργο μας ή αποδοκιμάζουν τη συνολική μας δραστηριότητα. Αν θέλουμε να βγούμε με μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση από μια αρνητική κριτική, τότε μπορούμε να κάνουμε τα ακόλουθα: Πρώτον, να μάθουμε να αγκαλιάζουμε την κριτική. Κυρίως την κριτική περιεχομένου. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τη βελτίωση την αναζητά εκείνος που θέλει να έχει πραγματική αυτοπεποίθηση. Δεύτερον, να αναγνωρίσουμε πως όταν δεν υπάρχει ζήτημα ανεπαρκούς περιεχομένου στη δραστηριότητά μας και απλώς «δεν αρέσει», τότε πολύ απλά, αντιλαμβανόμαστε και αποδεχόμαστε ότι δεν αρέσουν όλα σε όλους και πως είναι θέμα προτιμήσεων. Έχοντας πραγματική αυτοπεποίθηση, δεν παίρνουμε «προσωπικά» τα όποια τοξικά σχόλια ακούμε. Συνεχίζουμε τη δουλειά μας και η δουλειά μας είναι να βελτιωνόμαστε.
Φωτό από: Wallpapersden
