«Αν έχεις κτίσει κάστρα στον αέρα, η δουλειά σου δεν πήγε χαμένη. Εκεί θα έπρεπε να είναι. Τώρα βάλε τα θεμέλια από κάτω τους».
Thoreau
Η ιεράρχηση στόχων και πράξεων είναι μια από τις πολλές δουλειές που μπορεί να κάνει η λογική. Η εκτίμηση που πρέπει να έχουμε στη λογική μας είναι αναμφισβήτητη, μιας και είναι η φωνή του νου μας. Μιας και μιλήσαμε για ιεράρχηση, μην ξεχνάμε ότι η λογική εκτελεί αυτά που φανταζόμαστε και αυτά που ονειρευόμαστε. Το όραμα προηγείται πάντα της λογικής…
Το να βάζουμε σε σειρά τα πράγματα, να ξεδιαλύνουμε τα μέσα με τους στόχους και να τηρούμε ένα πρόγραμμα με πειθαρχία και οργανωτικότητα, βοηθούν στο να ολοκληρωθεί το έργο μας, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δεν υπάρχει ένας κανόνας που να λέει «έτσι πρέπει να προσπαθούμε και να αγωνιζόμαστε». Η λογική και η οργανωτικότητα, δεν έχουν κάποιον συγκεκριμένο μηχανισμό ο οποίος πρέπει να είναι κοινός σε όλους. Η κάθε ιεράρχηση έχει να κάνει με το χαρακτήρα μας και την προσωπικότητά μας. Ποιό μονοπάτι μπορούμε να ακολουθούμε; Αν η ιεράρχηση ήταν μια και μοναδική, δε θα ταίριαζε με το «ένα και μοναδικό της προσωπικότητας». Πέραν της προσωπικότητάς μας, το πώς κυνηγάμε να πετύχουμε κάτι, οι προτεραιότητές μας επηρεάζονται και από το εκάστοτε πράγμα που προσπαθούμε να κατακτήσουμε. Το «πώς» ονειρευόμαστε κάτι και το «πόσο» πιστεύουμε ότι αυτό θα αποκτηθεί.
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που μου είχαν πει κάποια πράγματα που ήθελαν να κάνουν και όταν μου τα ανέλυαν πάντα τους έβρισκα λογικά κενά. «Μα πώς θα το κάνεις;» αναρωτιόμουν, και τελικά κατάλαβα πως σκεφτόμουν κάπως αδιάλλακτα, στη χειρότερη περίπτωση κοντόφθαλμα. Η ίδια απορία μπορεί να σας έχει απασχολήσει και σε μεγάλο βαθμό όταν αναρωτιέστε πώς κάτι μπορεί να οικοδομηθεί από πάνω προς τα κάτω χωρίς να έχουν δημιουργηθεί οι προύποθέσεις; Υπάρχει ένα περίεργο παράδειγμα που μπορεί να μας βάλει σε τροχιά απάντησης…
Σίγουρα έχουμε δει όλοι τις μακέτες που φτιάχνονται πριν κάποιο κτίριο μπει στη διαδικασία οικοδόμησης. Η μακέτα αντιπροσωπεύει το πώς θα γίνει το κτίριο ιδεατά. Ο αρχιτέκτονας έχει κάνει κάποια σχέδια και έχει φανταστεί το «κάπως έτσι θα γίνει». Έχει οραματιστεί το κτίριο πριν καν μπουν τα θεμέλια. Στο μυαλό του, κατα κάποιον τρόπο, το έργο έχει ολοκληρωθεί…Μολονότι η φαντασία δεν υπόκειται σε «νόμους», μπορεί και τους δημιουργεί. Θέλετε να μου πείτε ότι καθετί που έχετε ολοκληρώσει το έχετε κάνει με «συμβατικές» διαδικασίες; Η αρχή ενός πράγματος είναι πολύ κρίσιμη, ωστόσο υπάρχουν φορές που μια κακή αρχή υποκύπτει σε ένα καλό τέλος. Ευτυχώς να λέμε!
Την ώρα που έχεις ξεκινήσει έναν αγώνα, που έχεις δρομολογήσει τις διαδικασίες που θα ακολουθήσεις και έχεις αφήσει αρκετά χιλιόμετρα πίσω σου την αρχή, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά και κάτι ξέχασες. Είτε το αμέλησες εκ παραδρομής, είτε το υποτίμησες, τώρα το βρίσκεις μπροστά σου. Και όμως, τίποτε δεν έγινε μάταια. Θυμήσου το σημείο στο οποίο βρίσκεσαι και ψάξε το σύντομο δρόμο για να γυρίσεις και να πάρεις αυτό που ξέχασες. Αν αυτό δε γίνεται, πάλι δε χρειάζεται καταστροφολογική αντιμετώπιση. Μπορείς να σκεφτείς κάτι εναλλακτικό. Αν έχεις πιστέψει πολύ και έχεις αφιερώσει τη σκέψη σου και την ψυχή σου σε κάτι, ακόμη και να μην έχεις ακολουθήσει πιστά ένα πρόγραμμα, μπορείς να το ολοκληρώσεις. Τίποτε δεν πάει χαμένο! Ξεκίνας από εκεί που έχεις μείνει, δε χρειάζεται να ξαναρχίσεις από την αρχή κάτι που διορθώνεται. Το κέρδος σου βρίσκεται στις επιλογές! Όσο λιγότερο αυστηρό είναι κάτι, τόσο πιο «ανοικτό» είναι. Έχε εμπιστοσύνη στον προορισμό και εκείνος θα σου βρει τους δρόμους!
Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
