Όταν ψάχνουμε ποια είναι η καλύτερη στάση ζωής για να ακολουθήσουμε, μπορεί να μη μας έφταναν και δέκα ζωές για να τη βρούμε! Κι όμως, αξίζει τον κόπο να ψάξουμε να βρούμε ποια στάση ζωής να κρατήσουμε για να επηρεάσουμε την καθημερινότητά μας.
Χρειαζόμαστε μια στάση ζωής που μας λύνει προβλήματα
Σήμερα, δύο είναι τα μεγάλα προβλήματά μας. Το άγχος και ο υπέρμετρα ψηλός πήχης, που έχουμε θέσει στη ζωή μας. Άρα, χρειαζόμαστε μια στάση ζωής, που θα μας ηρεμεί και θα μας κάνει να προσαρμόζουμε τη ζωή, στη δική μας «μεζούρα» και στα δικά μας μέτρα.
Πιο ανοιχτοί στις προκλήσεις
Μια καλή στάση ζωής οφείλει να έχει ευγνωμοσύνη για το χθες και για το σήμερα. Κάθε «χθες» όσο κακό και αν ήταν κάποιες φορές, μας οδήγησε στο να είμαστε γεροί και δυνατοί στο «σήμερα». Επίσης, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για κάτι πολύ σημαντικό: Ζούμε με το άγχος να πραγματοποιήσουμε, με δικούς μας όρους, ένα «συμβόλαιο ευτυχίας και επιτυχίας». Νιώθουμε μονίμως δηλαδή, θύματα του φόβου αποτυχίας. Κάνουμε λες και έχουμε τίποτε να χάσουμε. Ο καλύτερος τρόπος για να έχουμε γαλήνη στη ζωή μας είναι να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα με έναν τρόπο που να πλησιάζει το «δεν έχω και τίποτε να χάσω».
Πιο συγκεκριμένα, με αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε πιο τολμηροί. Σκεφτόμαστε λιγότερο τους υπολογισμούς που έχουμε κάνει. Γινόμαστε πιο ανοικτοί στις προκλήσεις και στις ευκαιρίες ενώ συνειδητά, αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα με το ελάχιστο δυνατό άγχος. Γιατί όμως γινόμαστε πιο ήρεμοι; Πρώτον, γιατί ξέρουμε πως δε θα τα λύσουμε όλα τα προβλήματα. Δεύτερον, γιατί ξέρουμε πως δε θα λύσουμε όλα τα προβλήματα ΣΗΜΕΡΑ. Τρίτον, γιατί μαθαίνουμε να έχουμε υπομονή και αισιοδοξία. Τέλος, γιατί παύουμε να σκεφτόμαστε με το πιο αγχωτικό σκεπτικό. Το σκεπτικό που μας βάζει στο δίπολο «νίκη-ήττα». Αυτό ίσως να λείπει από τη ζωή μας. Μια στάση ζωής στην οποία θα είμαστε μόνιμα νικητές. Σαν το παιχνίδι που παίζαμε, το «Κερδίστε χάνοντας»…
Στάση ζωής που θα εμπεριέχει την ευγνωμοσύνη
Ένα πολύ σοβαρό λάθος που κάνουμε, είναι να αφήνουμε το μυαλό μας να τρέχει. Και συνήθως, τρέχει στο μέλλον. Ολοκληρώνουμε κάτι και νιώθουμε μια στιγμιαία ικανοποίηση διεκπεραίωσης. Δε νιώθουμε όμως ευγνωμοσύνη. Η ευχαρίστηση στο τι έχουμε, στο τι μας περιβάλλει αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό, είναι συνήθως απούσα. Πόσοι θυμόμαστε αυτά που έχουμε; Πότε θυμόμαστε και σε ποιές περιστάσεις ότι έχουμε κάποια κεκτημένα; Όταν κάποιες φορές γκρινιάζουμε και μιζεριάζουμε, σίγουρα, θα ήταν καλό να θυμόμαστε τα όσα έχουμε πετύχει και τα όσα μας έχουν δοθεί.
Φωτό από: Best Health Magazine Canada
