Γιατί ενώ όλοι θέλουν να κερδίσουν, οι ήττες είναι –ή μας φαίνονται- περισσότερες; Γιατί αφού η θέληση είναι η αρχή και το τέλος όλων, δεν επαρκεί εδώ; Πώς γίνεται να τα καταφέρνω περισσότερες φορές;
Τα «βαριά» ρήματα.
«Θέλω», «μπορώ», «μου αρέσει». Ρήματα από ατσάλι και πέτρες. Βαριά και ασήκωτα. Ένας λόγος που η ήττα «υπάρχει μέσα στο πρόγραμμα», είναι γιατί στις επιθυμίες μας, στις ικανότητές μας και στις προτιμήσεις μας υπάρχουν βαθμοί. Ζέστη έχει και στους 32 βαθμούς, ζέστη έχει και στους 40. Ένα «πολύ», χωρίζει την αίσθηση ζέστης. Δε γίνεται να θέλουμε πολύ ένα πράγμα συνέχεια, να το προτιμούμε και να το μπορούμε. Άνθρωποι είμαστε. Από την άλλη, αν κάτι το θέλουμε πολύ, τότε ναι. Θα το καταφέρουμε. Δυστυχώς δεν αντιλαμβανόμαστε -ακόμη και στην ψευδαίσθηση ότι κερδίζουμε συνέχεια- ότι κάθε μέρα χάνουμε και κάθε μέρα κερδίζουμε.
Το τεστ αντοχής και τα «κρίσιμα παιχνίδια».
Από την αρχή του αγώνα σου, ψάχνεις ένα πράγμα. Πώς ο χρόνος, θα γίνει σύμμαχός σου στο να μειώνεις τις πιθανότητες να αποτύχεις. Το όραμα επίτευξης ενός στόχου είναι αυτό που σε κρατάει στην τροχιά σου και πρέπει να το σκέφτεσαι το πρωί, που είσαι μέσα στην ενέργεια. Από την άλλη, με θάρρος πρέπει να αποδεχτείς εξ’αρχής ότι έχεις τουλάχιστον τις ίδιες πιθανότητες να αποτύχεις. Αυτή είναι η συνείδηση και η αρχή μιας νίκης, ότι δηλαδή, μπορεί να καταλήξει σε ήττα. Από την αρχή κιόλας, νιώθουμε μια ερώτηση παρέα με ένα χαμόγελο μικρής κακίας. «Είσαι σίγουρος ότι θες να συνεχίσεις;». Εκεί εξετάζεις στην πράξη το «θέλω», το «μπορώ» και το «μου αρέσει». Μαζί με τον εαυτό σου, αυτές οι 3 λέξεις είναι οι κριτές σου. Βασική αρχή αποφορτισμού σε κρίσιμες καταστάσεις είναι η γνώση του κινδύνου και τελικά, ο παραμερισμός του στο μυαλό σου. Τα «mind games», σε προετοιμάζουν. Μάχη με τη μάχη, νίκη με τη νίκη, ήττα με την ήττα, γίνεσαι πιο έξυπνος και κυρίως, πιο έμπειρος. «Ψήνεσαι» στη μάχη. Ο κίνδυνος, και η αίσθησή του, δεν κάνει τίποτε παραπάνω από το να σου υπενθυμίζει ένα πιθανό τέλος, το οποίο ήδη το ξέρεις.
Πάντα υπάρχει αύριο, γιατί πάντα διαχειρίζεσαι τις δυνάμεις σου.
Πας σε συνεντεύξεις για εργασία ή ξεκινάς κάτι νέο το οποίο ενέχει ρίσκο. Ας πούμε ότι και οι δύο περιπτώσεις δεν τελεσφορούν, η ίδια η λογική ουρλιάζει μέσα σου να τα παρατήσεις. Θα κοπάσουν τα ουρλιαχτά. Κάνουμε υπομονή. Όταν έχεις πλάνο, ξέρεις ότι έχει και ημερομηνία λήξης. Μη φοβάσαι, η αποτυχία η ολοκληρωτική, πέραν του ότι είναι εξαιρετικά σπάνια εως ανύπαρκτη, είναι φανερή. Διαχειρίζεσαι τις δυνάμεις σου και την υπομονή σου. Δεν καις όλη σου την βενζίνη για να αποδείξεις ότι πρέπει να πάρεις την προαγωγή. Στην υπομονή και στο πλάνο, υπάρχει πάντα αύριο. Μάλιστα, ίσως να υπάρχει μόνο «αύριο». Γι’ αυτό τολμάς, γιατί τα βάζεις με το «αύριο» στο «τώρα» σου.
Είναι κάτι παραπάνω από τη λογική.
Υπάρχουν τόσα πράγματα που σε βοηθούν να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Άνθρωποι, βιβλία, ταινίες και καθετί που σου έχει κάνει εντύπωση. Καθετί που τράβηξες πάνω σου σα μαγνήτης. Όπλα για κάθε σου αγώνα, χρήσιμα για την τελική νίκη. Σε έχουν εμπνεύσει κάποια λόγια; Γιατί δεν τα γράφεις σε ένα χαρτί και δεν τα κολλάς στον τοίχο σου; Δε θα σε κοροϊδέψει κανείς. Κρίνεται κάτι πολύ σημαντικό για σένα που πρέπει να κερδίσεις; Γιατί δε βάζεις μια ταινία που σε είχε εμπνεύσει; Πρέπει να έχεις μια βαθειά σχέση με αυτό που θέλεις να κερδίσεις. Μια σχέση που ξεπερνά τη λογική. Όχι, δεν είναι κάποια «παράνοια», είναι πραγματική θέληση και πίστη στον αγώνα σου. Δεν είναι «γούρια», δεν είναι «τύχη». Επικαλείσαι όλα εκείνα τα δυνατά κομμάτια του εαυτού σου. Τον συγκεντρώνεις ενεργητικά. Είναι η επίκληση όλων των θετικών συναισθημάτων.
Η επιτυχία, η νίκη και καθετί που φέρνει ευάερα συναισθήματα, είναι συνέπειες. Κάθε μέρα, καλό είναι να κάνεις μια τέτοια «τελετή». Όλα είναι αποτέλεσμα μιας καλής ψυχολογικής προετοιμασίας. Θυμάσαι τις καλές μάχες, μαθαίνεις από τις ήττες, διαχειρίζεσαι τις δυνάμεις σου και τραβάς καθετί θετικό πάνω σου. Ό,τι σου κάνει καλό. Και έτσι, νικήσαμε…
Φωτό από: www.sxc.hu