ΕΜΠΝΕΥΣΗ, ΑΥΤΟΒΕΛΤΙΩΣΗ

“Ούτε η γη ανθίζει χωρίς τη βροχή, ούτε η ψυχή χωρίς τα δάκρυα”. Θυμόσοφη φράση.

Post by: 23/01/2018 0 comments

Όσο περνούν τα χρόνια, προσαρμοζόμαστε όλο και περισσότερο στα αρνητικά των καιρών μας. Οι συνέπειες του άγχους, των υποχρεώσεων και των προβλημάτων που καλούμαστε καθημερινά να αντιμετωπίσουμε, μας έχουν αναγκάσει να είμαστε διαρκώς «στην πρίζα». Αυτό έχει πολύ σημαντικές συνέπειες για την ψυχολογία μας. Η πιο σημαντική συνέπεια αφορά στο ότι δεν εκδηλωνόμαστε.

Παριστάνοντας τους «σκληρούς».

Οι απαιτήσεις της ζωής, μας αναγκάζουν να μοιάζουμε πιο πολύ με ηλεκτρικές συσκευές! Το πολύ-πολύ, να μπορούμε να απολαύσουμε στιγμές όμοιες με αυτές που απολαμβάνει ένα κινητό τηλέφωνο που βρίσκεται συνδεδεμένο με τον φορτιστή. Το λέμε «ξεκούραση». Ουσιαστικά δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια παύση, μια παρένθεση ανάμεσα σε απερχόμενες και επερχόμενες περιόδους κόπωσης.

Σε μια τέτοια ζωή, πρέπει να είμαστε συνέχεια όρθιοι. Η πολλή σκέψη και η έρευνα του εσωτερικού μας κόσμου, δεν μπορεί να γίνει δυνατή σε τόσο λίγο χρόνο. Καμιά φορά, χαιρόμαστε που ούτε να στεναχωρηθούμε δεν προλαβαίνουμε. Είναι όμως αυτό καλό; Αν δεν προλαβαίνουμε να στεναχωρηθούμε, τότε είναι σχεδόν βέβαιο πως ούτε να χαρούμε προλαβαίνουμε. Με άλλα λόγια, δεν προλαβαίνουμε να νιώσουμε!

Το λάθος του να ταυτίζουμε τον πόνο με την αδυναμία.

Η θυμόσοφη φράση, μας λέει πως τα δάκρυα (δηλαδή το παράπονο και πολλές φορές, ο ψυχικός πόνος) κάνουν την ψυχή να ανθίζει. Αυτή η θέση είναι σωστή, όμως, έρχεται σε αντίθεση με όσα κάνουμε και με όσα πιστεύουμε σήμερα για τον πόνο. Κάθε είδους στεναχώρια και ειδικά τη συμπόνια, τις έχουμε ταυτίσει με την αδυναμία. Αν λίγο προχωρήσουμε τη σκέψη μας, θα δούμε πως είναι σα να ταυτίζουμε την ανθρώπινη φύση με την αδυναμία.

Εκτός από τη λογική, η ανθρώπινη φύση φιλοξενεί μέσα μας και το συναίσθημα. Και το συναίσθημα, το θεωρούμε αδυναμία. Πολλοί είναι αυτοί που μας συμβουλεύουν να μην είμαστε ευαίσθητοι, μας παρακινούν να δεχτούμε τη ζωή (ως σκληρή) και να μην πονάμε. Με άλλα λόγια, να πάψουμε να νιώθουμε. Μα κάποιος που δε νιώθει πόνο, δεν μπορεί να νιώσει χαρά. Από πολύ μικροί, έχουμε μάθει να χαιρόμαστε με χαρμόσυνα γεγονότα και να λυπόμαστε με τα δυσάρεστα. Έχει αποδειχθεί λοιπόν, ότι το να είναι κάποιος ευαίσθητος και ευσυγκίνητος, όχι μόνο είναι φυσιολογικό αλλά δείχνει και δύναμη. Γιατί όμως δείχνει δύναμη;

Δακρύβρεχτη δύναμη.

Εκτός από το ότι είμαστε άνθρωποι και λυγίζουμε κάποιες στιγμές και ξεσπάμε με δάκρυα, υπάρχουν πολλοί λόγοι που μας καθιστούν δυνατούς από τη στιγμή που κλαίμε ή συγκινούμαστε. Δεν είναι δύναμη να μπορούμε να παραδεχτούμε ότι νιώθουμε πόνο ή λύπη για κάτι; Δεν είναι απόδειξη δύναμης ότι μετά…δακρύων δείχνουμε ότι έχουμε ολοζώντανα συναισθηματικά αντανακλαστικά; Δεν δείχνει δύναμη το να μπορούμε να θυμόμαστε συγκινητικές στιγμές;

Πράγματι, όλα αυτά τα συναισθήματα, ανθίζουν στην ανθρώπινη ψυχή. Ο πόνος και η στεναχώρια, δεν είναι επιθυμητά ως συναισθήματα, είναι όμως αναγκαία. Η συμπόνια που δείχνουμε στους συνανθρώπους μας, αποδεικνύει ότι μπορούμε να κουβαλήσουμε πόνο άλλων ανθρώπων. Να νιώσουμε όπως εκείνοι. Η ενσυναίσθηση, μας δείχνει ότι δε φοβόμαστε να μπούμε στη θέση άλλου ανθρώπου. Είτε κλαίμε από χαρά, είτε από συγκίνηση, είτε και από ψυχικό πόνο και στεναχώρια, να ξέρουμε πως μόλις τελειώσει η καταιγίδα των ματιών μας, η ψυχή μας θα είναι πιο πλούσια και ανακουφισμένη.

Φωτό από: OG Technologies

Η ιστοσελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Διαβάστε τους όρους χρήσης
Show Buttons
Hide Buttons