Ωραία δοσμένο, έξυπνο και αντιφατικό το νόημα των λόγων του παλιού Βρετανού πολιτικού. Άλλωστε, τα πιο πετυχημένα αποφθέγματα δίνονται σχεδόν πάντα μαζί με αυτά τα χαρακτηριστικά. Περνώντας στα όσα όμορφα παραθέτει στο απόφθεγμά του βλέπουμε δύο μεγάλα «Μ», να είναι εκείνα που διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό τη διάθεσή μας. Η μνήμη και τα μάτια. Πόσο δίκιο έχει ο Disraeli…
Η παρατήρηση που μας ταξιδεύει.
Είναι αμέτρητες οι φορές που παρατηρούμε κάτι που δεν είναι για όλους μεγάλης σημασίας και το μυαλό με αφορμή αυτήν την παρατήρηση, φεύγει και πετάει μακριά με συνταξιδιώτη την ψυχή μας. Μάλιστα είναι τόσο απολαυστικό ένα ταξίδι σαν αυτό, που εντέλει η προσοχή μας αποσπάται. Αφαιρούμαστε και παραδινόμαστε σε συναισθήματα και σε εικόνες που έρχονται από κάθε κατεύθυνση! Η αλήθεια πρέπει να λέγεται και έτσι οφείλουμε στην ειλικρίνειά μας την παραδοχή ότι το μυαλό μας είναι πολύ μικρό για να κρατάει «φάκελο» για όλα. Δε χωρούν τόσες εικόνες. Το πιο ουσιώδες δεν είναι τόσο οι εικόνες αλλά, αυτά που προκαλεί η παράδοσή μας στα μάτια μας ή σε κάθε αίσθηση που τις δημιουργεί. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις. Μια εικόνα, εκατομμύρια συναισθήματα.
Μνήμη και συναισθήματα.
Παρατηρούσα κάποιον καιρό πριν, ένα ποτήρι το οποίο κάτι μου θύμιζε. Θυμήθηκα τελικά ότι υπήρχε σε μια ευχάριστη παιδική στιγμή. Το «χρυσό κλουβί» της μνήμης άνοιξε, και ένα μέρος της διάθεσης εκείνων των ημερών ζωντάνεψε για τα καλά. Και όλα αυτά, ένα καθημερινό σκεύος. Μην πάμε σε μεγαλειώδης παρατηρήσεις εικόνων που είναι παντοδύναμες, όπως είναι ένα ηλιοβασίλεμα ή μια χαλάρωση στο κατάστρωμα του πλοίου ενώ ταξιδεύουμε. Σε αυτήν την περίπτωση, κάθε λέξη θα ήταν ανεπαρκής για να κρατήσει τα συναισθήματα. Κάτι τέτοιες στιγμές βλέπεις τα ανεξάντλητα όριά σου. Ζεις μια στιγμή και ταυτόχρονα ξαναζείς και άλλες στιγμές που έχεις ζήσει, ακόμη και αυτές που θέλεις και σκοπεύεις να ζήσεις.
Ο αποθηκάριος του μυαλού μας.
Καλώς ή κακώς, το μυαλό μας δεν μπορεί να κρατήσει μέσα του όσα του δίνουν οι αισθήσεις μας. Οι αισθήσεις μας και τα συναισθήματά μας έχουν πολύ πιο γρήγορα πόδια από το μυαλό μας…Ανάλογα λοιπόν για ποιά μάτια μιλάμε. Μάτια έχουμε σε όλες μας τις αισθήσεις. Το κλασικό και μη εξαιρετέο: Ένα τραγούδι μπορεί να μας πάρει μαζί του και να φτάσει ακόμη και στη στιγμή που το ακούσαμε πρώτη φορά. Τα πάντα γίνονται εικόνες και οι εικόνες γίνονται συναισθήματα. Η μνήμη μας κάνει τη μεγάλη χάρη και παύει να λειτουργεί σαν πειθαρχημένος αποθηκάριος και μας πάει όπου εμείς της πούμε να μας πάει. Πάντα υπάρχουν πράγματα τα οποία έχουμε δει, έχουμε βιώσει και αισθανθεί αλλά δεν τα θυμόμαστε. Ο λόγος που δεν τα θυμόμαστε, μπορεί να συνοψισθεί στο ότι δεν τους δώσαμε τη σημασία που τους αρμόζει για να μπουν στη μνήμη μας. «Μικρές» τέτοιες στιγμές, πάντα μας δίνουν τις βαλίτσες στο χέρι, για μεγάλα ταξίδια…
Μην είμαστε «ψηλομύτες» απέναντι σε αυτές τις στιγμές! Αυτές οι στιγμές κουβαλάνε μέσα τους τη ζωή μας και μας θυμίζουν ποιοί είμαστε. Χάρη σε τέτοιες αναμνήσεις, εικόνες και συναισθήματα αερίζουμε το μυαλό μας και το ανοίγουμε για να μπει φως. Πάντα θα έχεις κάτι να θυμάσαι, ακόμη και όταν…δεν μπορείς να θυμηθείς. Πάντα θα έχεις κάτι να βλέπεις και να σε οδηγεί σε δρόμους που τους περπάτησες σύντομα και όμως υπήρχαν πολλά που τελικά δεν πρόλαβες να δεις! Να είσαι εκεί για θυμάσαι, να είσαι εκεί για να νιώθεις, να είσαι εκεί, για να ταξιδεύεις…
Φωτό από: Apollo Voyages
