Φόβος. Βασικό συστατικό της ανθρώπινης φύσης. Ο φόβος έχει το δικό του… «γενεαλογικό δέντρο». Βέβαια, έχει και αυτός τις μορφές του. Η λογική και η φρόνηση, έχουν σχέση με τον φόβο. Η αίσθηση αδυναμίας, επίσης. Πολλές φορές, υπάρχουν και περιστασιακοί λόγοι που μας κάνουν να φοβόμαστε έντονα. Περίοδοι κόπωσης, μας φέρνουν αντιμέτωπους με αισθήματα που κυριαρχούνται από φόβο και απαισιοδοξία. Ας δούμε τρόπους περιορισμού του φόβου.
- Αποφεύγοντας το «τι θα γινόταν αν…».
Η σχετικότητα, περιβάλλει τη ζωή μας. Ο φόβος βρίσκει λοιπόν την ευκαιρία και εισβάλλει μέσα στη ζωή μας. Σιγουριά απόλυτη δε θα βρούμε, γι’ αυτό δεν πρόκειται να διώξουμε τελείως τον φόβο. Μπορούμε, όπως είπαμε όμως, να τον περιορίσουμε. Για να περιορίσουμε τον φόβο, πρέπει να τον τρομάξουμε κάπως…Ο φόβος…φοβάται τη σιγουριά. Έτσι, χρειαζόμαστε κάποιες βεβαιότητες. Μια από αυτές: Η δυστυχία, κατοικεί σε οδούς που αναγράφουν στις…ταμπέλες φράσεις όπως: «Θα ήθελα…», «τι θα γινόταν αν…», «Αν είχα κάνει τότε…,κτλ».
Επίσης, πάλι ο πολύς δισταγμός φορτωμένος με «αν» για πράγματα που πρόκειται να κάνουμε στο μέλλον, είναι πάλι μια παγίδα που μας γεμίζει φόβο. Γιατί μας γεμίζει φόβο όμως; Μας φέρνει ατολμία και τελικά, αδράνεια. Ο φόβος ότι κάτι πήγε ή θα πάει στραβά και ότι δεν μπορεί να διορθωθεί, μας εγκλωβίζει.
- Εξασκούμαστε στη λήψη ρίσκου.
Εύκολα, εμείς οι άνθρωποι ρέπουμε προς τα άκρα. Ή που θα κάνουμε συνεχώς παράτολμα πράγματα ή που θα αποφεύγουμε ακόμη και το παραμικρό ρίσκο. Εδώ, μας ενδιαφέρει να μάθουμε να ζούμε με αυτό. Ο Μαρκ Ζούκενμπεργκ, δημιουργός του Facebook έχει πει πως «Το μεγαλύτερο ρίσκο, είναι να μην παίρνουμε κανένα ρίσκο». Και όμως, δεν είναι καθόλου υπερβολικό αυτό που λέει. Σκεφτείτε να χρειάζεται να αλλάξουμε καριέρα. Η μετάβασή μας από το ένα επάγγελμα, αποτελεί ένα ρίσκο όσες βεβαιότητες και αν νομίζουμε ότι έχουμε. Σκεφτείτε πόσο ισχύει αυτό όταν έχουμε να κάνουμε με σχέσεις ανθρώπινες.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι λοιπόν να βάλουμε το ρίσκο στη ζωή μας, αν περνούμε κάποια περίοδο που ο χαρακτήρας μας έχει πέσει στα βαθιά του φόβου και της αβεβαιότητας. Σε αυτό μας βοηθάει η σύλληψη της ζωής με βάση τις δοκιμές. Δοκιμάζουμε καινούρια πράγματα και δεν στεκόμαστε σε μονόπλευρα σκεπτικά αλλά ούτε πράττουμε με βάση τη μονομέρεια. Μην έχουμε έναν και μόνο μπούσουλα, μια πεπατημένη που μας κάνει να νιώθουμε σίγουροι.
- Εξετάζοντας το χειρότερο δυνατό σενάριο.
Για τους πολύ λογικούς, (κακά τα ψέματα, είναι η ομάδα ανθρώπων που είναι πιο επιρρεπείς στον φόβο) χρειάζεται μια πολύ ορθολογική μέθοδος προκειμένου να πειστούν να πάψουν να ταυτίζουν τον φόβο με την φρόνηση. Φρόνηση έχει και κάποιος που τολμάει. Όσοι ασχολούνται με την οικονομία και την επιχειρηματικότητα, θα έχουν ακούσει σίγουρα το λεγόμενο «κόστος ευκαιρίας». Δεν είναι τίποτε άλλο από τις θυσίες που κάνουμε προκειμένου να αποκτήσουμε κάτι άλλο. Πριν προβούμε σε ανάλυση κόστους-ευκαιρίας, σκεφτόμαστε κάποια πιθανά σενάρια, εκτιμώντας τους κινδύνους.
Πρόκειται για το λεγόμενο worst- case scenario (χειρότερο πιθανό σενάριο). Συνοπτικά, είναι αυτό που σκεφτόμαστε πριν πάρουμε κάποια απόφαση ως «Τι θα πάθω; Το πολύ-πολύ να αποτύχω….». Είναι μια πολύ καλή σύλληψη της ζωής. Ο φόβος τρομάζει μπροστά σε αυτό το σκεπτικό καθώς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ανάμειξη του ορθολογισμού με το θάρρος. Το πιο σημαντικό όμως, είναι πως μας βοηθά να «αγκαλιάσουμε» την πιθανότητα της αποτυχίας, ο φόβος της οποίας, αποτελεί την επιτυχία του φοβικού σκεπτικού, πάνω μας.
Φωτό από: Self Avenue
