Η ώρα του ταμείου ήρθε, πριν ευχηθούμε στον εαυτό μας καλό καλοκαίρι. Οι φορές που μέσα στο χρόνο κάνουμε τον περιβόητο “απολογισμό”, είναι δύο. Η πρώτη γίνεται τις τελευταίες μέρες του έτους. Η ψυχολογία μας αναμένει την Πρωτοχρονιά η οποία θα σηματοδοτήσει νέες προκλήσεις. Η δεύτερη και ίσως πιο γλυκιά, είναι αυτή που γίνεται πριν πάμε τις καλοκαιρινές διακοπές, ή κατά τη διάρκειά τους! Τον Γενάρη, ο καιρός δε βοηθάει όσο τους καλοκαιρινούς μήνες! Ήρθε λοιπόν η ώρα να λογαριαστούμε.
Η πιο θετική λίστα με τα “δεν”.
Θα ήταν παράδοξο να στηρίξουμε κάτι που έχει μέσα το “δεν”. Αυτή η μικρή λέξη ευθύνεται για πολλά κακά της ανθρωπότητας. Υπάρχει όμως μια λίστα που μπορούμε να κάνουμε το καλοκαίρι, πίνοντας τον καφέ μας σε κάποια χαλαρή στιγμή κοντά στη θάλασσα ή σε κάποιο άλλο ειδυλλιακό τοπίο.
Τι θα λέγατε αν σημειώναμε σε ένα χαρτάκι όλα εκείνα που μας πνίγουν και να βάζαμε δίπλα τους ένα “δεν θα ξαναγίνει”; Όλοι έχουμε τα δικά μας ξεχωριστά ζητήματα που μας πνίγουν. Παρόλα αυτά, υπάρχουν μερικά “γενικά και καθολικά”. Ας βάλουμε πάνω – πάνω στη λίστα το “δε θα ξαναστεναχωρηθώ με το παραμικρό”. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Τα περισσότερα πράγματα για τα οποία ανησυχούμε, είναι άνευ σημασίας. Αυτά είναι που μας “τρώνε” στο τέλος. Η λίστα με τα “δεν” οφείλει να έχει και άλλα. Όπως το “δεν θα με νοιάζει τι κακό λένε οι άλλοι για μένα” ή και το “δεν θα με βάζει καμία δυσκολία κάτω”. Τέτοια “δεν” τα θέλουμε όσο τίποτε!
Ευγνωμοσύνη για όσα θετικά έγιναν.
Πώς να κάνουμε απολογισμό και αξιολόγηση πεπραγμένων αν δεν κάνουμε σύντομη αναδρομή της σεζόν; Η επιστροφή στο παρελθόν, αποκτά νόημα, μόνο όταν γίνεται με γόνιμο τρόπο. Μια γόνιμη επίσκεψη στο παρελθόν, είναι να δούμε όσα πετύχαμε και πόσο σκληρά δουλέψαμε για να τα καταφέρουμε.
Η οδός για καλή αξιοποίηση της σεζόν που ολοκληρώθηκε ή που ολοκληρώνεται, περνά από την ευγνωμοσύνη. Η αγκαλιά της ευγνωμοσύνης για όσα κάναμε, ζεσταίνει την ψυχική μας διάθεση και μας κάνει να αγαπάμε τη ζωή μας. Χωρίς την ευγνωμοσύνη, κάνουμε τη ζωή να μοιάζει με φορτίο ή με καταναγκαστική εργασία. Κάθε αισιόδοξη οπτική έχει για αφετηρία της αυτό το πανέμορφο αίσθημα της ευγνωμοσύνης. Επιστρέφουμε τα “ευχαριστώ” στον εαυτό μας όμως δε μένουμε εκεί.
Ευχαριστούμε τους ανθρώπους που υπήρξαν συντελεστές των οποίων επιτυχιών και επιτευγμάτων μας. Ευχαριστούμε τον Θεό, την τύχη και όπου πιστεύει ο καθένας. Καθισμένοι κάπου που μπορούμε να απολαύσουμε το πανηγύρι της φύσης που προετοίμασε η άνοιξη για χάρη του καλοκαιριού, νιώθουμε ευχάριστα πράγματα μέσα μας.
Αναλαμβάνοντας όσα όμορφα βρίσκονται μπροστά μας.
Το καλοκαίρι δεν είναι μόνο μια παύση ευχάριστη. Δεν είναι καν το ευχάριστο τέλος μιας κοπιαστικής σεζόν. Είναι ταυτόχρονα, η αρχή μιας άλλης-ολοκαίνουριας σεζόν! Πάνω σε αυτήν, μπορούμε να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας, όπως ο ήλιος εναποθέτει το φως του πάνω στη γαλήνια θάλασσα.
Το καλοκαιρινό αεράκι το απόγευμα, πνέει όμορφα και μπορούμε να κάνουμε συνειρμούς όμορφους για το μέλλον. Αν η ευγνωμοσύνη για τα όσα έγιναν είναι η αφετηρία της αισιοδοξίας, τότε το να αγκαλιάσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες, καλλιεργούν την αισιοδοξία αυτή καθαυτή. Να είμαστε ρεαλιστές. Μην υπνωτιστούμε από τη σκηνοθεσία του καλοκαιριού. Μπροστά μας θα συναντήσουμε εμπόδια, όπως άλλωστε συναντήσαμε και την προηγούμενη σεζόν. Θα μας έρθουν “χειμερινά κύματα”, “καταιγίδες” και ο αέρας θα φυσά μανιασμένα. Παρόλα αυτά, μέσα μας, γνωρίζουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Ξέρουμε ότι είμαστε παντός καιρού. Μπορούμε μάλιστα, να φτάσουμε στο ζενίθ της θετικής σκέψης. Ποιό μπορεί να είναι αυτό; Ότι του χρόνου, τέτοια εποχή, θα καθόμαστε σε μια καρέκλα στην άμμο, θα κοιτάμε και θα ακούμε τη θάλασσα και θα είμαστε ξανά ευγνώμονες για όσα καταφέραμε, αφού πάλι έχουμε κάνει τη θετική λίστα με τα “δεν”. Όλα τα καλά, βρίσκονται μπροστά μας λοιπόν!
Φωτό από: Jub
