Μελέτες έχουν δείξει πως από το μυαλό μας, κάθε μέρα περνούν περίπου 60 χιλιάδες σκέψεις. Σκεφτείτε πόσο δύσκολο είναι να ελέγξουμε αυτές τις σκέψεις. Να μετράμε τις σκέψεις μας μέχρι να φτάσουμε τις 60 χιλιάδες, είναι ανέφικτο. Μπορούμε όμως να επηρεάσουμε αυτό που τις γεννά. Βασικός παράγοντας που κάνει πολλές σκέψεις μας να κυμαίνονται από ανούσιες έως και αρνητικές, είναι ότι περιστρέφονται γύρω από το παρελθόν. Ήρθε η ώρα να εστιάσουμε στο παρόν. Πώς όμως;
Αποφεύγοντας τις συγκρίσεις.
«Εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο» – λέμε και πάνω σε αυτήν τη σχετικότατη αξιολόγηση, παίρνουμε σοβαρές αποφάσεις. Έτσι κάνουμε και με το παρελθόν. Συνήθως το βαφτίζουμε πάντα καλύτερο από το παρόν μας.
Γιατί γίνεται αυτό; Πρώτον, όταν γίνεται αυτή η σύγκριση, κάποια κρίση περνάμε στο παρόν. Είναι μια σκέψη απελπισίας. Όταν βρίσκουμε «τοίχο» μπροστά μας, κάνουμε κινήσεις προς τα πίσω…Δεύτερον, είναι λογικό όσο πιο νέοι ήμασταν, να είχαμε λιγότερα προβλήματα. Αυτό που ξεχνάμε, είναι ότι βλέπουμε το παρόν χειρότερο επειδή η διάθεσή μας είναι αρνητική. Ξεχνάμε ότι παλαιότερα δεν είχαμε πολλά πράγματα που έχουμε σήμερα. Άρα…είναι μάταιο να κάνουμε συγκρίσεις του παρελθόντος με το παρόν.
Εστιάζουμε στα κεκτημένα και εξάγουμε ευγνωμοσύνη.
Ένας ακόμη τρόπος να εξαγνίσουμε αυτές τις σκέψεις των πισωγυρισμάτων, είναι να δράσουμε πιο επιθετικά, κάνοντας μια «απογραφή» όσων είμαστε και όσων έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα! Για να μη νομίζουμε ότι κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, ας συμπεριλάβουμε στην καταγραφή αυτή και λάθη και αποτυχίες. Όλες αυτές όμως, τις έχουμε ξεπεράσει.
Η ευγνωμοσύνη είναι πολύ σημαντική. Μας βοηθά στο να μη γίνουμε άπληστοι, μίζεροι και αχάριστοι ως προς τη ζωή. Όταν το μυαλό μας φλερτάρει με την αδιέξοδη επιστροφή στο παρελθόν, το πιο δυνατό «κλαδί» για να πιαστούμε σε αυτήν την κατρακύλα, είναι αναμφίβολα η ευγνωμοσύνη, η οποία μας επαναφέρει στο παρόν και μας προετοιμάζει για τη νίκη μας απέναντι στις κάθε λογής αρνητικές σκέψεις.
Προετοιμασία για το μέλλον.
«Όταν κάνουμε όνειρα, ο θεός γελάει». Από την άλλη, ο Αϊζενχάουερ ο οποίος σχεδίασε τη μεγαλύτερη στρατιωτική εκστρατεία όλων των εποχών (απόβαση στη Νορμανδία) έλεγε πως «Τα σχέδια δεν αξίζουν τίποτε, το να σχεδιάζεις όμως είναι απαραίτητο». Δεν ξέρουμε το μέλλον. Ίσα που μπορούμε να βιώσουμε το παρόν. Παρόλα αυτά, δε γίνεται να μην έχουμε τα μάτια μας ορθάνοιχτα στο μέλλον.
Πώς θέτουμε στόχους; Πώς υιοθετούμε όνειρα; Πώς αγκαλιάζουμε φιλοδοξίες; Θα ήταν ποτέ αυτά δυνατά χωρίς την αίσθηση του μέλλοντος; Από το να κάνουμε κύκλους γύρω από το παρελθόν και από το να το αποθεώνουμε ή να το θεωρούμε υπεύθυνο για ό,τι μας συμβαίνει σήμερα, καλύτερο είναι μετά την αποτίμηση της έως τώρα πορείας μας, να προετοιμαζόμαστε να ριχτούμε στη μάχη για ένα καλύτερο μέλλον.
Αν γνωρίζουμε ότι ζούμε στην αβεβαιότητα, τότε δεν έχουμε να φοβόμαστε κάτι αναφορικά με τις μελλοντικές σκέψεις. Ας θυμηθούμε τα όνειρα που κάποτε είχαμε και τελικά, τα πραγματοποιήσαμε. Εφεξής λοιπόν, κάθε σκέψη μας οφείλουμε να την προσανατολίζουμε ξεκινώντας από το παρόν και φτάνοντας μέχρι το κοντινό μας μέλλον, αποφεύγοντας έντονους ενθουσιασμούς και απογοητεύσεις.
Φωτό από: Pixabay
