Οι αρχαίοι Έλληνες, μολονότι έχουν δικαιωθεί από την ιστορία και από τη δόξα, στη χώρα μας συνεχίζουν να αδικούνται κατάφορα από τα σχολεία (κυρίως). Ακόμη και όταν διδάσκονται τα πάντα γύρω από αυτούς, δύσκολα τους φέρνουν στο «σήμερα» και στο «τώρα», στερώντας τους έτσι την ευκαιρία να αποδείξουν…το μεγαλύτερό τους προνόμιο, τη διαχρονικότητα. Τα πράγματα στο εξωτερικό, είναι ευτυχώς πολύ καλύτερα και έτσι όχι μόνο διασώζεται η μεγάλη μας πνευματική κληρονομιά, αλλά συνεχώς αναπαράγεται. Θα βρείτε βιβλία, κείμενα αλλά και διαλέξεις όπου Πλάτωνας, Σωκράτης, Αριστοτέλης, Ηράκλειτος και άλλα λαμπρά μυαλά της ελληνικής ιστορίας, αξιοποιούνται σε σύγχρονες αναζητήσεις που αφορούν τον άνθρωπο.
Αυτόν που στις Η.Π.Α, συγκρίνουν με τον… Νόαμ Τσόμσκυ.
Αν και όλες αυτές οι συγκρίσεις είναι σχετικές, στις Η.Π.Α, θεωρούν τον Νόαμ Τσόμσκυ ως τον – εν ζωή – πολυμαθέστερο άνθρωπο του κόσμου. Δε διστάζουν να τον συγκρίνουν με τον Αριστοτέλη που θεωρήθηκε ο πολυμαθέστερος άνθρωπος της αρχαιότητας. Πράγματι, ο Αριστοτέλης έχει αφήσει ένα τεράστιο έργο πίσω του. Από το «Όργανον» και την ουσιαστική δημιουργία της Λογικής, μέχρι το «Περί Γέλωτος» και το «Περί Ποιητικής», ο μεγάλος δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, άφησε τις ρίζες και τα άνθη της γνώσης που συνεχίσει να εξελίσσεται ως σήμερα.
7 πράγματα που είπε και τα οποία δεν μπορείς να αγνοήσεις…
- «Ο ενθουσιασμός που έχεις για το επάγγελμά σου, φέρνει την τελειότητα στην εργασία σου». Και ο δάσκαλός του, ο Πλάτωνας, έδινε προτροπές στα παιδιά να ακολουθήσουν ως επάγγελμα, αυτό που τους δίνει ευχαρίστηση ως παιχνίδι. Ευτυχία και επιτυχία, ίσως συναντιούνται εδώ! Να σηκώνεσαι το πρωί και να λες, «κάνω το πιο όμορφο επάγγελμα του κόσμου, ωραία μέρα για να το επιβεβαιώσω!».
- «Η υπομονή είναι πικρή, αλλά οι καρποί της, γλυκείς». Η υπομονή, είναι ίσως η πιο σημαντική πνευματική αρετή. Γύρω της, βρίσκονται η άρνηση ήττας και αντοχή στις κακουχίες και στην αποτυχία. Δεν είναι καθόλου υπερβολικό να πούμε πως, στο τέλος κερδίζει εκείνος που υπέμεινε.
- «Για να αποφύγεις την κριτική, μη λες τίποτε, μην κάνεις τίποτε, γίνε ένα τίποτα». Ο ίδιος έλεγε, πως δεν υπάρχει άνθρωπος «άπολις», δηλαδή άνθρωπος που δεν ανήκει σε μια κοινωνία-ομάδα. Κατά τον ίδιον τρόπο, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη δέχεται «βέλη» κριτικής. Καλοπροαίρετης ή τοξικής κριτικής. Ό,τι κάνουμε, έχει συνέπειες. Αν η κριτική είναι εύστοχη, μόνο καλό έχουμε να περιμένουμε και λέγεται εξέλιξη. Άλλωστε, αλάνθαστος είναι μόνο εκείνος που δεν εργάζεται.
- «Δεν υπάρχει μεγαλοφυΐα που να μην έχει μια δόση τρέλας μέσα του». Κι όμως, έχει ειπωθεί από τον Αριστοτέλη, τον κατ’ εξοχήν «τετράγωνο» και ορθολογιστή φιλόσοφο της αρχαιότητας. Που μπορεί να σε βοηθήσει αυτό; Συχνά, θα συναντήσεις ανθρώπους που θεωρούν πως η ευφυΐα, ή κάθε συστατικό που ορίζει το ανθρώπινο μεγαλείο, εξαρτάται από τη «σοβαρότητα» ή τελικά, τη «σοβαροφάνεια». Αυτό που ονομάζει ο Αριστοτέλης «τρέλα», είναι αυτό που λέμε «σκέφτομαι έξω από το κουτί». Αν βλέπεις ότι ο «τρελός» τρόπος σε βοηθάει, μην τον αλλάξεις ποτέ…
- «Δε θα καταφέρεις τίποτε στον κόσμο αυτόν χωρίς κουράγιο. Μετά την τιμή, είναι η μεγαλύτερη αρετή». Είπαμε πριν για την υπομονή. Η «επιθετική» και αποτελεσματικότερη μορφή της υπομονής είναι το κουράγιο. Η ενεργοποίησή του, κινεί βουνά. Η αφοσίωσή σου σε έναν στόχο και η θέλησή σου να τον πετύχεις, είναι ο πιο αποφασιστικός παράγοντας σε οτιδήποτε και αν κάνεις. Άλλωστε ο ίδιος ο Αριστοτέλης πίστευε ότι η τελειότητα, είναι θέμα επανάληψης. Κάποια στιγμή, η ίδια η αρετή γίνεται συνήθεια. Ο αθλητισμός, μπορεί να σου αποδείξει τα όσα λέει ο Αριστοτέλης.
- «Χωρίς τη φιλία, κανείς δε θα ήθελε να ζήσει ακόμη και αν διέθετε όλα τα αγαθά του κόσμου». Ο άνθρωπος, έχει την ανάγκη να μοιράζεται και να νιώθει την πιο ενεργητική μορφή της αποδοχής, που δεν είναι άλλη από την αγάπη. Άλλωστε στα αρχαία ελληνικά, η φιλία σημαίνει αγάπη. Είναι φύσει κοινωνικό πλάσμα ο άνθρωπος, κάτι που πίστευε ακράδαντα ο Αριστοτέλης. Όσο περνούν τα χρόνια, η φιλία γίνεται όλο και πιο σημαντική μέχρι που αντιλαμβανόμαστε ότι οριζόμαστε σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που έχουμε πολύ κοντά μας.
- «Η χειρότερη μορφή αδικίας (ανισότητας) είναι να προσπαθούμε να εξισώσουμε πράγματα που είναι εντελώς ανόμοια». Αυτή η αρχή, ισχύει ΚΑΙ στα μαθηματικά. Βέβαια, μας ενδιαφέρει κυρίως το αν ισχύει στη ζωή μας. Ένα κατ’ εξοχήν «τοξικό» συναίσθημα του ανθρώπου, είναι ο φθόνος. Το να μηδενίζουμε ανθρώπους ή καταστάσεις και να προσπαθούμε να μειώσουμε την αξία τους συγκρίνοντάς τις με – αντικειμενικά – μικρότερης αξίας, είναι σα να λέμε ψέματα στον εαυτό μας. Τις περισσότερες φορές, αυτό το κάνουμε για «μικρό» οτιδήποτε δεν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε. Το καλύτερο και το εκλεκτικό, πρέπει να το θαυμάζουμε πάντα, ανεξάρτητα αν το διαθέτουμε γιατί μόνο τότε… γινόμαστε μέρος του.
Φωτό από: www.sigmalive.com