Ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος για την πολιτική ιστορία των ΗΠΑ, ο Τόμας Τζέφερσον, έζησε στα χρόνια που το θάρρος, ήταν για την πατρίδα του απαραίτητο. Με άλλα λόγια, ήταν αυτόπτης μάρτυρας της αξίας του. Οι εμπειρίες του καθενός, είναι ξεχωριστές, ωστόσο, στο τέλος, όλοι μας καταλήγουμε στο να παραδεχτούμε πως ό,τι μας μένει, είναι κάτι άϋλο. Ακόμη και αν προσπαθήσαμε για κάτι υλικό, μόλις η προσπάθεια τελειώσει, βλέπουμε πως το μυστικό της επιτυχίας οφειλόταν σε κάτι που ήταν σκέψη ή ακόμη, καλύτερα, συναίσθημα.
Ο πιο ισχυρός στρατός στην ανθρώπινη ιστορία.
Το θάρρος, είναι πολλά πράγματα και μάλιστα, ανυπολόγιστης αξίας πράγματα. Έτσι, όπως και για κάθετί που αξίζει, είναι πολύ δύσκολο να το ορίσουμε. Τι θα λέγατε αν δοκιμάζαμε να πούμε πως, είναι το αντίδοτο του φόβου; Πως είναι ο μόνιμος συνοδός της πίστης; Πως είναι το κέντρο της αυτοπεποίθησης; Μπορούμε να πούμε πάμπολλα για το θάρρος. Τέτοιες αρετές, ορίζονται μόνο από τα αποτελέσματα που προκαλούν.
Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, αντί να ασχολοηθούμε με την ιστορία προσώπων ή πραγμάτων, να ασχοληθούμε με την ιστορία του θάρρους. Θάρρος χρειάστηκε για να ανακαλυφθούν ολόκληρες ήπειροι, θάρρος χρειάστηκε για να έχουμε σήμερα φως. Θάρρος χρειάστηκε για να σωθούν ολόκληροι πολιτισμοί και εκατομμύρια άνθρωποι. Μια ματιά στην ιστορία, θα σας πείσει οτι η ιστορία της ανθρωπότητας, στηρίζεται στη μάχη μεταξύ φόβου και θάρρους. Το θάρρος βέβαια, είναι ο πιο ισχυρός στρατός που πέρασε από την ανθρωπότητα.
Όλοι θέλουν και λίγοι μπορούν.
Το θάρρος, δεν είναι κάτι καινούριο, όπως είπαμε, ξεκίνησε να υπάρχει μαζί με τον άνθρωπο. Αφού βλέπουμε τέτοια αποτελέσματα, γιατί δεν το εμπιστευόμαστε όλοι; Γιατί όλοι το επαινούν αλλά λίγοι το ακολουθούν; Η απάντηση μπορεί να γίνει απλή. Γιατί το θάρρος, πάει μαζί με τον κίνδυνο. Πιο συγκεκριμένα, αν θέλεις να σε ακολουθήσει το θάρρος, πρέπει να του υποσχεθείς πως θα πρέπει να κλείσεις τα αυτιά και τα μάτια, μπροστά στον κίνδυνο. Είναι η μοναδική υπόσχεση που το θάρρος ζητάει, για να του αποδείξεις πως του έχεις εμπιστοσύνη. Ο κίνδυνος, που είναι ο ίδιος γέννημα του φόβου, ντύνεται πολύ τρομακτικά και ακούγεται ακόμη περισσότερο τρομακτικά. Αν τον δεις και τον ακούσεις και τελικά πειστείς από τον κίνδυνο, τότε το θάρρος αποχωρεί. Στο τέλος, λίγοι καταφέρνουν να διασκεδάσουν (αντί να φοβηθούν) με τις μάσκες που φορά ο κίνδυνος και πηγαίνουν με την πλευρά του θάρρους.
Κερδίζει ακόμη και τους αριθμούς, την ίδια τη λογική.
Αυτή είναι η δουλειά του θάρρους. Να κάνει τους αριθμούς να μην έχουν αξία. Μετατρέπει το πολύ σε λίγο και τους λίγους (αριθμητικά) σε πολλούς. Αν σας έλεγαν ότι αυτός που έχει πέντε είναι έτοιμος να τα χάσει και αυτά τα πέντε και αν τα χάσει, έτοιμος να τα επαναδιεκδικήσει; Αν σας έλεγαν πως ο «αδύναμος» της ιστορίας, γνωρίζει πως ο αντίπαλος έχει δέκα και οτι κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει, αλλά…δεν τον πολυενδιαφέρει καθώς έχει δει πως άλλοι είχαν είκοσι και έχασαν από άλλους που είχαν τέσσερα, τότε τι θα λέγατε; Αν μη τι άλλο, θα προβληματιζόσασταν.
Φωτό από: www.sporcle.com
