Οι μέρες αυτές, δεν είναι μόνο για χριστουγεννιάτικες ιστορίες και για παραμύθια που αφορούν τις μέρες. Δε γίνεται να μη θυμάσαι γνωστό παιδικό κανάλι που έπαιζε το «Χανς και Γκρέτελ». Τέτοιες μέρες ήταν! Είναι τόση η χαρά των παιδιών που αναπόφευκτα, γιορτάζουν μαζί τους, όλα τα παραμύθια. Οι 9 στους 10 ανθρώπους που αγάπησαν τα παραμύθια και μετά τη νηπιακή/παιδική τους ηλικία, αγάπησαν το βιβλίο και τη χαρά της σκέψης. Είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι αυτοί οι άνθρωποι, ζουν και νιώθουν καλύτερα. Κάποιοι από τους πιο σημαντικούς «μάγους» των παραμυθιών, είναι οι Αδελφοί Γκριμ και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Τί έκαναν αυτοί; Εφηύραν τη μαγεία του να δίνεις αλήθεια ενώ είσαι εκτός… πραγματικότητας.
Τα αδέλφια από τη Γερμανία.
Ο Βίλχεμ Γκριμ και ο Γιάκομπ Γκριμ, γεννήθηκαν στο Χανάου της Γερμανίας. Ο δεύτερος, ήρθε στη ζωή το 1785 και ο αδερφός του ένα χρόνο μετά. Και οι δύο, έδειξαν μεγάλη αγάπη για τα γράμματα και για τις επιστήμες και αγαπούσαν καθετί που είναι κοντά στη γνώση, στη μάθηση και στην τέχνη. Ο Γιάκομπ, ήταν πιο γνωστός στους κύκλους των λογίων, όμως αυτό δε σήμαινε ότι ο Βίλχεμ υστερούσε. Απλά ήταν πιο «ερημοσπίτης». Αν και σπούδασε νομικά, ο Γιάκομπ μελέτησε επιστημονικά τη μυθολογία και λάτρεψε τη μαγεία της δημιουργίας μύθων και συμβόλων. Στον ίδιο δρόμο, κατέληξε και ο αδερφός του ο οποίος όταν εργάστηκε σαν βιβλιοθηκάριος, άλλαξε επάγγελμα και έγινε…βιβλιοφάγος!
Έργα τους; Α, τίποτε το σπουδαίο… «Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι», «Η Κοκκινοσκουφίτσα», «η Σταχτοπούτα», «η Ωραία Κοιμωμένη», «Χάνσελ και Γκρέτελ», «Ο λύκος και τα 7 κατσικάκια» κ.α. Τα σύμβολα και τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν σε όλα τους τα παραμύθια, μολονότι είναι πάρα πολλά, έχουν κάποιον κοινό άξονα. Ο άνθρωπος, πρέπει να εμπιστεύεται το ένστικτό του και να μάθει να σκέπτεται πριν να πράξει. Μην ξεχνάμε, η εποχή των Γκριμ, ήταν λίγο μεταγενέστερη από την εποχή της «διάνοιξης των ανθρώπινων οριζόντων». Ο άνθρωπος, δεν πρέπει να παρασύρεται από «γυαλιστερά μήλα» (Χιονάτη) και από υπέροχες λιχουδιές (Χάνσελ και Γκρέτελ) ή από φωνές που του μοιάζουν οικείες (Κοκκινοσκουφίτσα). Σε αυτούς τους ανθρώπους, χρωστάμε πολλές ξέγνοιαστες παιδικές ώρες και εν μέρει, την ίδια μας την ανατροφή.
Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Ο τεράστιος αυτός συγγραφέας παραμυθιών, δεν είχε την τύχη των Αδελφών Γκριμ. Αντιμετώπισε τεράστιες δυσκολίες σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Όπως βλέπουμε όμως, από αγκάθι βγαίνει ρόδο…Τί και αν η τύχη του γύρισε αρκετές φορές την πλάτη, ο Δανός συγγραφέας έβγαλε μεγάλη αγάπη και θεάρεστα συναισθήματα μέσα από τα παραμύθια του. Ήταν ταλαντούχος από μικρός. Είχε εξαίσια φωνή και διακρινόταν από μικρός για την ποίησή του και για τις ώρες που αφιέρωνε στο διάβασμα. Ο πατέρας του, δούλεψε ως τσαγκάρης για να ζήσει την οικογένειά του και το άγχος του να τα βγάλει πέρα, του στέρησε τη ζωή και έτσι ο Άντερσεν, ξεκίνησε από μικρή ηλικία, να μετρά πληγές.
Από τη φύση του χαρούμενος και καλοκάγαθος άνθρωπος, δεν το έβαλε κάτω ούτε και όταν μια ασθένεια του στέρησε τη φωνή. Η εσωτερική του φωνή, αυτή του θορυβώδους πνευματός του, δε σώπασε ποτέ! Η εμφάνισή του (αδύνατος και άσχημος) του στέρησε τη δυνατότητα να γίνει ηθοποιός. Τα ποιήματά του, τον έκαναν να κερδίσει βασιλική υποτροφία και από το 1827 και μετά, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, μπαίνει στο Πάνθεον της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σημαντικά παραμύθια του με τα οποία έχουμε μεγαλώσει, είναι «Τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα», «Η Βασιλοπούλα και το ρεβύθι», «Το ασχημόπαπο», «Η Τοσοδούλα», «Το Χριστουγεννιάτικο έλατο» κ.α. Οι συμβολισμοί των παραμυθιών του, εστιάζονται στο διαχωρισμό του «φαίνεσθαι» από το «είναι». Προβάλλει καλές και αγνές αξίες. Ο μεγάλος άνθρωπος για τον Άντερσεν, δε χρειάζεται ούτε ακριβά ρούχα, ούτε κόλακες, ούτε να είναι εμφανίσιμος. Αρκεί να έχει καλή ψυχή…
Φωτό από: www.fashioninstallation.com
