Η οργή είναι ίσως η βασίλισσα των αρνητικών και τοξικών συναισθημάτων. Μπορεί να ξεσηκώσει ολόκληρο τον οργανισμό μας και να θολώσει το μυαλό μας. Κατά τη διάρκεια της οργής αλλά και μετά από αυτήν, είμαστε εξαντλημένοι και οι σκέψεις μας θα πάρουν πολύ χρόνο για να γίνουν και πάλι καθαρές. Το να μη θυμώνουμε καθόλου, είναι αδύνατον. Είναι σα να λέμε στη θάλασσα να μην έχει φουρτούνες. Το ζήτημα είναι όμως να ελέγχουμε τα δικά μας κύματα, τη δική μας οργή και να μην μας ελέγχουν.
1. Λύνουμε το πρόβλημα την ώρα που εμφανίζεται.
Η οργή έρχεται μέσα μας σαν πλημμυρίδα. Δεν είναι μόνο δύσκολο να τη διαχειριστούμε όταν μας κυριεύσει, αλλά και πριν. Την ώρα που “βράζουμε” ωστόσο, έχουμε τη δυνατότητα να αποφύγουμε να παραδοθούμε σε αυτήν. Εκείνη τη στιγμή πραγματικά, πρέπει να αναπνεύσουμε βαθιά και να σκεφτούμε ένα πολύ απλό πράγμα. Το πόσο άσχημα θα νιώθουμε μόλις τελειώσει η οργή μας. Είναι αυτή η κούραση και η εξάντληση που αποδεικνύει το πόσο μεγάλη ζημιά μάς κάνει. Άρα χτυπάμε την οργή, στη ρίζα της. Επομένως, λίγες ανάσες και μια σκέψη ότι δεν πρέπει να αντιδράσουμε με βάση όσα μας υπαγορεύουν τα νεύρα μας, ίσως μάς σώσουν την τελευταία στιγμή από τα δόντια της οργής.
2. Εσωτερικός διάλογος με τον εαυτό μας.
Η καλύτερη πρόληψη, όχι της τελευταίας στιγμής, είναι πιο βαθιά. Η δουλειά αυτή πρέπει να γίνει μέσα μας. Εδώ θα χρειαστούμε έναν ειλικρινή διάλογο με τον εαυτό μας. Είναι απαραίτητο να φιλοσοφήσουμε λίγο το ζήτημα του θυμού. Οι εκρήξεις οργής, έρχονται συνήθως σε απελπιστικές καταστάσεις, καταστάσεις ήττας, αποτυχίας και απώλειας. Η οργή βοηθά σε μια πρόσκαιρη μόνο εκτόνωση. Οι στόχοι μας, έχουν όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό: Να πετύχουμε πράγματα για να βελτιωθούμε και για να γίνει αυτό, χρειαζόμαστε ηρεμία. Η οργή είναι απειλητική για τους στόχους μας.
3. Εντοπίζουμε όσα μας εξοργίζουν.
Αν θέλουμε να ασχοληθούμε με το θέμα της οργής και να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από αυτήν, έχουμε ανάγκη κάποια μέτρα που θα πρέπει να πάρουμε. Ο κάθε ένας από μας, έχει κάποια ξεχωριστά ερεθίσματα που μπορούν να τον κάνουν να θυμώνει. Η λύση ενός προβλήματος, ξεκινά πάντα από τον εντοπισμό του προβλήματος. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν μια λίστα με όλα εκείνα που μπορούν να μάς φέρουν δυσφορία η οποία μπορεί να μετατραπεί σε οργή. Αν -για παράδειγμα- μας εξοργίζει το ψέμα και είναι ικανό ένα ψέμα να μας κάνει εκτός εαυτού, προσπαθούμε να αποφύγουμε να ερχόμαστε σε επαφή με όσους θεωρούμε ότι λένε ψέματα.
4. Το αντίδοτό μας: γυμναστική και χαλάρωση.
Η οργή και ο θυμός υποχωρούν όταν βρουν μπροστά το αντίδοτό τους. Ποιό είναι αυτό; Η αυθεντική γαλήνη. Όχι εκείνη η γαλήνη που μας κάνει να φαινόμαστε ότι είμαστε στον κόσμο μας. Η ηρεμία και η γαλήνη που είναι συνειδητές, μας ετοιμάζουν ανά πάσα στιγμή, να παίρνουμε αποφάσεις με καθαρό μυαλό. Η γυμναστική χαλαρώνει το μυϊκό μας σύστημα το οποίο ταλαιπωρείται λόγω της οργής και του θυμού. Γενικότερα, όλα τα αγχώδη συναισθήματα, δημιουργούν παλμούς και αυξημένη ροή αίματος. Η γυμναστική είναι αγχολυτική και ειδικά οι αεροβικές ασκήσεις, με κορυφαία όλων, το περπάτημα.
5. Με σύμμαχό μας την ψυχραιμία.
Η εσωτερική δουλειά που χρειάζεται να κάνουμε για να μην φουντώνουμε από οργή είναι πολύ σημαντική. Χρειαζόμαστε συμμάχους. Η πιο σπουδαία σύμμαχος είναι η ψυχραιμία. Συνήθως οι άνθρωποι που εξοργίζονται πιο συχνά, είναι οι ίδιοι που απογοητεύονται πιο συχνά και που επίσης ενθουσιάζονται συχνά. Η ψυχραιμία δεν μας οδηγεί στην απάθεια, όπως αρκετοί ισχυρίζονται λανθασμένα. Το να είμαστε ψύχραιμοι, μας δίνει το πλεονέκτημα να βλέπουμε τα πράγματα από μια διαφορετική οπτική. Από ψηλότερα τα βλέπουμε όλα και βέβαια, πιο αντικειμενικά. Αν είμαστε ψύχραιμοι, ειδικά σε καταστάσεις που ευνοούν αντιδράσεις οργής και θυμού – αγχώδεις ή δυσάρεστες καταστάσεις – θα έχουμε πάντα το κέρδος της ηρεμίας και του καθαρού μυαλού.
Φωτό από: InnerSelf.com
