Μπορεί να θεωρούνται Άγιες Μέρες, (γέννηση-βάφτιση-Φώτα, βοήθειά μας), αλλά και η σηματοδότηση της αρχής μιας νέας χρονιάς με την ελπίδα για καλύτερες μέρες, (επιτέλους σύντροφο/γαμπρό, δίαιτα, επαγγελματική αποκατάσταση), αλλά στην πραγματικότητα, πού ακριβώς καταλήγουν για τους περισσότερους από μας αυτές οι μέρες;
Παραμονή Χριστουγέννων
Το τζάκι αναμμένο, τα φώτα στο δέντρο μας αναβοσβήνουν χαρούμενα, τα δώρα περιμένουν κάτω από το δέντρο να μας χαρίσουν χαμόγελα, το cd της Γαρμπή τραγουδά «τούλι για τον Χριστούλη») και το γιορτινό τραπέζι μας προσφέρει απλόχερα τις υπέροχες μυρωδιές του. Μέσα σε αυτή τη γιορτινή και γαλήνια ατμόσφαιρα, η οικογένεια μαζεύεται στο τραπέζι, γεύεται τη γαλοπούλα, το αρνί ή το γουρουνόπουλο και τα συναφή, ανοίγει τα δώρα τραγουδώντας τα κάλαντα, ανταλλάσει ευχές αγάπης και μετά το γλυκό, πέφτουν αποκαμωμένα, (που τη θυμήθηκα αυτή τη λέξη) τα μέλη της για ύπνο.
Στην πραγματικότητα;
Αν δεν έχουμε κλείσει ρεβεγιόν στην ταβέρνα, στο σουβλατζίδικο, ή στο μπαράκι της γειτονιάς, (πού λεφτά για Πλούταρχο!), μαζευόμαστε στο σπίτι μας ή σε σπίτι φίλου, όπου η χοληστερίνη, η ζάχαρη και το αλκοόλ μας περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες, τρίβοντας τα χέρια τους, (αν είχαν)! Με σύνθημα την έκφραση «λόγω της ημέρας» και καμία ενοχή, τρώμε και πίνουμε όσο αντέχουμε, λίγο πριν εκτοξευτεί το κεφάλι αγκαλιά με το στομάχι μας. Ξημερώματα, καταλήγουμε να κοιμηθούμε σκοτωμένοι από τις καταχρήσεις για όλη την ημέρα των Χριστουγέννων, που συνήθως λειτουργεί ως «η μέρα που ξεπερνιέται το overdose»!
Παραμονή Πρωτοχρονιάς
Οι κάλτσες κρεμασμένες στο τζάκι και τα μέλη της οικογένειας καρτερούν υπομονετικά την έλευση του νέου χρόνου ελπίζοντας για καλύτερες μέρες με υγεία, ειρήνη και ευτυχία για όλο τον κόσμο, (εκτός απ’ τους Γερμανούς και την τρόικα). Προσθέστε και τα της Παραμονής των Χριστουγέννων και έτοιμο το σκηνικό.
Στην πραγματικότητα;
Αν δεν έχουμε κλείσει, πάλι, καμιά πίστα στη γειτονιά, καταλήγουμε σε τραπέζι του μπλακ τζακ, σε σπίτι, (ή σε καζίνο για τους πιο ματσωμένους), πίνοντας και καπνίζοντας μέχρι να βγει ο ήλιος. Σε κάτι τέτοια τραπέζια δε χαλάνε μόνο φιλίες αλλά και συναισθηματικές σχέσεις όταν ο συνοδός σας, (αν έχετε), σας βαφτίζει μαυρόγατα και σας διώχνει επιδεικτικά μπροστά σε όλους από δίπλα του. Εννοείται πως δεν θα αντιληφθεί τίποτα, παρά την επόμενη μέρα που δεν θα σηκώνετε το τηλέφωνο. Εκεί που ξημερώνει θα αρχίσετε να καλοβλέπετε μια επίσκεψη στα επείγοντα για μάσκα οξυγόνου, αλλά άντε ξεκίνα σκοτωμένος για το Σωτηρία Πρωτοχρονιάτικα.
Φώτα-Άη Γιαννιού
Δυο μέρες αφιερωμένες στα βαφτίσια του Ιησού και το νονό Του. Δυο μέρες καθαγιασμένες, όπου μεταξύ άλλων παρακολουθούμε ξυπνώντας από τα χαράματα, τη ρίψη του Σταυρού στα νερά της κοντινότερης παραλίας. Εκκλησιασμός και κατάνυξη, συμπληρώνουν το γιορτινό σκηνικό και με αυτές τις ευλογημένες στιγμές ολοκληρώνονται οι Άγιες μέρες.
Στην πραγματικότητα;
Κάνουμε έναν άτυπο αγώνα δρόμου από σπίτι σε νυχτερινά μαγαζιά και τούμπαλιν, προκειμένου να βγάλουμε ΟΛΕΣ τις υποχρεώσεις απέναντι στους δεκάδες Γιάννηδες, Ιωάννες, Φάνηδες, Φώτηδες, Φωτεινές, (ουφ) που γνωρίζουμε από δουλειά και σόι. Στο δε σόι, που ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα συναντήσεις κάπου μαζεμένο, αν είσαι ανύπαντρη/ος, απλά την πάτησες.
Αν είστε γυναίκα: «Ακόμη δε βρήκες κανένα;» «όλες παντρεύτηκαν, πότε θα κάνεις παιδί; Σε λίγο δεν θα μπορείς», ανάμεσα φυσικά σε ηχηρούς αναστεναγμούς απελπισίας για το χάλι σας.
Αν είστε άντρας: «Τι θα γίνει πια με σένα, θα νοικοκυρευτείς επιτέλους;» «άσε τις σουρλουλούδες, βρες καμιά παρθένα να ανοίξεις σπίτι» και τσουπ (!) όλο και κάποια κοπέλα για σπίτι θα έχουν να σας συστήσουν!
Με τούτα και με εκείνα, ούτε που προλάβαμε να καταλάβουμε για πότε πέρασε το δεκαήμερο της ακολασίας, παρά μόνο από το άδειο (ξανά) πορτοφόλι μας, δυο-τρία κιλά, (τουλάχιστον) και κουρασμένοι περισσότερο από τότε που ξεκίνησαν, και ορκιζόμασταν ότι θα ξεκουραστούμε….
Φωτό από: www.sxc.hu
