ΕΠΙΤΥΧΙΑ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Οι Βροντόσαυροι είχαν βροντερή φωνή

Οι Βροντόσαυροι είχαν βροντερή φωνή

Post by: 20/11/2012 0 comments

Ένα παλιό παραμύθι

Μια φορά και ένα καιρό ζούσε ένας ωραίος και περήφανος λαός Βροντόσαυρων σε ένα όμορφο σημείο του Πλανήτη. Γύρω τους, η φύση, το περιβάλλον, τους πρόσφερε άφθονη τροφή και άλλα αγαθά και αυτοί ζούσαν καλά καταναλώνοντας ό,τι ήθελαν και ακόμα παραπάνω.

Όμως, μάλλον απότομα, κάποια χρονική στιγμή, το κλίμα άλλαξε. Η θερμοκρασία άρχισε να πέφτει, το κρύο μεγάλωνε, το περιβάλλον γινόταν πιο εχθρικό, τα αγαθά λιγόστεψαν, οι αλλαγές τους τρόμαξαν και το αποτέλεσμα ήταν ότι βρεθήκανε σε κατάσταση κρίσης.

Πολλοί από αυτούς, καλοπερασάκηδες, αργόμισθοι και εγωιστές, είχαν μάθει να επιβάλλουν τη θέλησή τους με φωνές. Στο παρελθόν καλούσαν και τους άλλους βροντόσαυρους να βγαίνουν στους δρόμους και να φωνάζουν. Έτσι και σε αυτή τη φοβερή κρίση, προσπάθησαν να ξεπεράσουν τα προβλήματα με φωνές, με σπρωξίματα και με επαναστατική ρητορεία.

Η αλήθεια είναι ότι οι φωνές τους ήταν δυνατές. Ακουγόντουσαν σε όλο τον Πλανήτη. Οι φωνές τους ήταν, όλες σχεδόν, αρνητικές. Γκρίνια, παράπονα, κατηγορίες, βρισιές, αλλά και περισπούδαστες αναλύσεις για τα κακώς κείμενα, τα λάθη των άλλων, για το τι δεν πρέπει να γίνει και σπάνια για το τι πρέπει να γίνει.
Και κανένας δεν έδινε σημασία στους λίγους που πρότειναν συγκεκριμένα βήματα για να αυξηθεί η παραγωγή και να αντιμετωπισθεί η κρίση. Προτιμούσαν να καταγγέλλουν, να αποκαλύπτουν, να κατηγορούν τους κομματικούς τους αντιπάλους, να παίρνουν το ψωμί από το στόμα του άλλου και να αισθάνονται δικαιωμένοι. Μέσα σε αυτό το κλίμα άρνησης της πραγματικότητας και διαρκούς αναβρασμού, οι Βροντόσαυροι βαδίζανε σε ένα αργό, αλλά σίγουρο θάνατο.

Επιβίωση χωρίς προσαρμογή δεν γίνεται

Βλέπετε, δεν είχε ακόμα εμφανιστεί ο Δαρβίνος με τη Θεωρία του. Δεν ήξεραν ότι τα είδη που επιβιώνουν στη φύση δεν είναι ούτε οι δυνατότεροι, ούτε οι εξυπνότεροι, ούτε οι γρηγορότεροι, ούτε οι πιο φωνακλάδες ή οι πιο γκρινιάρηδες.

Ο Δαρβίνος και οι μετά αυτόν απέδειξαν ότι επιβιώνουν αυτοί που προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες καλύτερα, αυτοί που εξελίσσονται με μικρά, σίγουρα μη αναστρέψιμα βήματα, έτσι ώστε να συνεχίζουν να επιβιώνουν σε ένα περιβάλλον που γίνεται συνεχώς εχθρικότερο. Κορυφαίο παράδειγμα, το ψάρι σε λίμνη – της οποίας το νερό λιγοστεύει – αναγκάζεται να μεγαλώσει τα φτερά του και να μάθει να πετάει για να βρει την τροφή του.

Οι Βροντόσαυροι, όμως, ούτε καν ήθελαν να σκεφτούν σοβαρά για προσαρμογή. Δεν είχαν καταλάβει ότι, αντί να φωνάζουν, να κατηγορούν και να καταγγέλλουν, έπρεπε, ιδιαίτερα οι πιο προνομιούχοι, να προβληματίζονται, να συζητούν, να μελετούν, να προτείνουν και με συνεργασίες να υλοποιούν με μικρά, σίγουρα και μη αναστρέψιμα βήματα, αποφάσεις που οδηγούν στην εξασφάλιση της επιβίωσης. Επειδή όμως δεν το έκαναν, οι Βροντόσαυροι εξαφανίστηκαν, χάθηκαν για πάντα και το μόνο αποδεικτικό στοιχείο ότι έζησαν κάποτε ήταν οι κάποιοι σκελετοί που άφησαν πίσω τους. Οι κραυγές τους, οι βροντερές φωνές τους, οι αγανακτισμένες διαμαρτυρίες, τα σπρωξίματα και οι φωνές δεν τους χάρισαν ούτε ένα μήνα παραπάνω ζωής.

150 εκατομμύρια χρόνια μετά

Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας έχουμε κρίση. Μακρόχρονη, μετρήσιμη, προβλέψιμη. Κρίση σε όλα τα επίπεδα που καταλήγει στα οικονομικά. Χειρότερη έκφραση της κρίσης αυτής είναι η ανεργία. Όχι μόνο για τους χαμένους μισθούς, την πίεση στα δημόσια οικονομικά, την απελπισία και τον μαρασμό των εργαζομένων, αλλά και για το γεγονός ότι δεν εκπαιδεύονται εργαζόμενοι σε νέες γνώσεις και δεξιότητες, δεν ασκούνται στην παραγωγή ανταγωνιστικών προϊόντων και υπηρεσιών, δεν γίνονται οι μάνατζερς αποτελεσματικότεροι και γενικά είναι σαν πολλοί από τους μυώνες στο σώμα του έθνους να παραμένουν αγύμναστοι και τελικά να αχρηστεύονται. Κακά νέα για το μέλλον. Η ανεργία δεν πολεμιέται με φωνές, με διαμαρτυρίες, με απεργίες.

Πολεμιέται με την ίδρυση νέων επιχειρήσεων και την ενθάρρυνση του επιχειρηματικού ρίσκου. Πολεμιέται με την προσαρμογή στα νέα δεδομένα, που είναι φανερά και ξεκάθαρα. Ας αναπτύξουμε σκέψεις, προτάσεις, ιδέες, πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση και ας ενισχύσουμε αυτούς που ήδη προχωρούν σε επενδύσεις που θα δώσουν δουλειές. Ας χειροκροτήσουμε τους νέους και παλιότερους, που ξεκινούν start-ups, κάνουν εξαγωγές, μανατζάρουν νέες επενδύσεις. Ας ενθαρρύνουμε αυτούς που κρατάνε τις επιχειρήσεις τους ανοιχτές μέσα σε αντιξοότητες. Ας προβάλλουμε τη θετική πλευρά και ας μειώσουμε τη γκρίνια για την ανικανότητα του κράτους. Το κράτος δεν μπορεί και δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Εμείς οι πολίτες θα το βελτιώσουμε.

Εδώ ας κάνουμε μια παρένθεση. Υπάρχει η αντίληψη ότι όταν καταγγέλλουμε τα κακώς κείμενα, κάτι καλό θα προκύψει. Τα πράγματα θα διορθωθούν. Στη Χώρα μας έχει αναπτυχτεί ένα τεράστιο καταγγελτικό δίκτυο που περιλαμβάνει εφημερίδες, ραδιόφωνα, τηλεόραση ακόμα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Παρακολουθώντας τις επικοινωνίες σε 4 διαφορετικές χώρες καθημερινά, δεν βλέπω πουθενά αυτό τον παθιασμένο ορυμαγδό καταγγελιών και άρνησης. ΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΙΧΑΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΙΟ ΕΥΝΟΜΟΥΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ. Συμβαίνει το αντίθετο. Το μυστικό για βελτίωση είναι για κάθε δόση καταγγελίας να προσθέτεις και δυο δόσεις διορθωτικών μέτρων, συγκεκριμένων, μετρήσιμων, παραγωγικών. Το ίδιο ισχύει και για τις οικονομικές απαιτήσεις από τον κρατικό κορβανά. Αν μια κατηγορία πολιτών, υπαλλήλων, συνταξιούχων κλπ ζητάει χρήματα θα πρέπει να υποδείξει και από πού θα βρεθούν; Θα μπουν νέοι φόροι; Θα αφαιρεθούν από κάποιους άλλους; Έτσι γίνεται στα ευνομούμενα κράτη.

Όταν η πίτα γίνεται μικρότερη, και όλοι θέλουν το μεγαλύτερο κομμάτι που είχαν άλλοτε, η φθορά για όλους είναι τεράστια και το μέλλον χειρότερο.

Αναζητώντας διεξόδους προόδου

Όλα τα προβλήματα, όλα τα διλήμματα, όλες οι κρίσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν με θετικές προτάσεις και παραγωγικές συνεργασίες. Στις επιχειρήσεις βλέπουμε ότι είναι πιο παραγωγικό να ξεκινάμε από τα μικρά και μετά να προχωράμε στα μεγάλα. Μερικές φορές θα χρειαστεί να γκρεμίσουμε, αλλά πριν γκρεμίσουμε να ξέρουμε τι ακριβώς θα χτίσουμε στη θέση του γκρεμισμένου.

Η θεωρία του Δαρβίνου, μας λέει ότι η Φύση δεν κάνει άλματα. Προχωράει με μικρά, σίγουρα βήματα, χωρίς οπισθοδρομήσεις. Θυμηθείτε το ψάρι που έγινε πουλί. Δεν μπορούμε, όλοι μαζί, να βελτιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο απότομα. Μπορούμε όμως να κάνουμε τη ζωή μας πιο ευχάριστη και πιο παραγωγική γρήγορα με μικρές καθημερινές πράξεις που τις κάνουμε εμείς, αλλά και τις απαιτούμε από το περιβάλλον μας, από τους ανθρώπους με τους οποίους συμβιώνουμε.

Ας κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στους καθ’ έξιν δηλητηριαστές που ξέρουν να προκαλούν στενοχώριες και αρνητικά συναισθήματα.

Η επιβίωση και η απόλαυση της καθημερινότητας, μέσα από την προσαρμοστικότητα στην πραγματικότητα, φτιάχνει ένα ενδιαφέρον ταξίδι ζωής που σου δίνει τη δυνατότητα να απολαύσεις το σχετικά καλύτερο κάθε μέρα που περνάει.

Φωτό από: www.freedigitalphotos.net
 

Η ιστοσελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Διαβάστε τους όρους χρήσης
Show Buttons
Hide Buttons