Ως γνωστόν, το Χονγκ Κονγκ είναι ένας από τους Δράκους της Ασίας.

Πρόσφατα επισκέφθηκα το Χονγκ Κονγκ και θέλοντας και μη έκανα κάποιες συγκρίσεις με τη Χώρα μας, που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, γιατί πιστεύω ότι μπορούν να μας οδηγήσουν σ’ ένα θετικότερο τρόπο σκέψης και δράσης. Καταρχάς, ας ξεκινήσω από κάποια δεδομένα:
– Το Χόνγκ Κόνγκ είναι η πιο ελεύθερη οικονομία στον κόσμο. Απόλυτη ελευθερία με αυστηρή τήρηση των νόμων.
– Έχει πληθυσμό 7 εκατομμυρίων και έκταση 1104 τ. χλμ, λίγο μικρότερη από τη Ρόδο.
– Σ’ αυτή τη μικρή έκταση, 25% του εδάφους είναι χτισμένο και 75% είναι ακάλυπτοι, ελεύθεροι χώροι ή πάρκα.
– Ο πληθυσμός του έχει τον μεγαλύτερο προσδόκιμο χρόνο ζωής  στον κόσμο. Η ιατρική περίθαλψη είναι εξαιρετική.
– Η ανεργία είναι στο 4.1% και μειούμενη. Όλοι εργάζονται 6 μέρες την εβδομάδα.
– Τα μαγαζιά, η πλειοψηφία τους βρίσκονται σε Malls, είναι ανοικτά από τις 9 το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, 365 μέρες το χρόνο. Δεν κλείνουν ποτέ.

– Για να εξασφαλιστεί ελεύθερος ακάλυπτος χώρος, η πόλη έχει αναπτυχθεί κάθετα. Υπάρχουν 1.223 ουρανοξύστες, πολύ ψηλοί, το Χονγκ Κονγκ έχει περισσότερα κτίρια με ύψος πάνω από 150 μέτρα, από οποιαδήποτε άλλη πόλη στον κόσμο.

– Όλοι σχεδόν κατοικούν σε ουρανοξύστες, το μέσο διαμέρισμα είναι 50 τετραγωνικά. Τα 100 τετραγωνικά είναι πολυτέλεια και οι μονοκατοικίες πολύ λίγες αφού κοστίζουν 5, 10, 20 και παραπάνω εκατομμύρια ευρώ.
– Τα αυτοκίνητα είναι λίγα. Ο φόρος αγοράς είναι 150% της αξίας, το κόστος στάθμευσης για έναν εργαζόμενο στο κέντρο 500 ευρώ, και κοντά στο σπίτι του 300, η  βενζίνη στο κόστος της Ελλάδας. Αποτέλεσμα, 90% των μετακινήσεων γίνονται με μέσα μαζικής μεταφοράς, κυρίως  υπόγεια μετρό, τα οποία είναι εξαιρετικά αναπτυγμένα και πανταχού παρόντα.
– Πολιτικά το Χονγκ Κονγκ είναι μια επαρχία της Κίνας, στην οποία έχει αναγνωριστεί το δικαίωμα να διοικείται με δημοκρατικό σύστημα και όχι με το κομμουνιστικό σύστημα της Κίνας. Κάθε κάτοικος του Χονγκ Κονγκ που επιθυμεί να εγκατασταθεί στην Κίνα μπορεί να πάρει εύκολα μια 10ετή βίζα, που ανανεώνεται, ενώ ένας κάτοικος της Κίνας μπορεί να πάρει άδεια παραμονής στο  Χονγκ Κονγκ μόνο 7 ημερών, ακόμα και αν είναι ανώτατο στέλεχος του κόμματος ή πολυεκατομμυριούχος. Λίγοι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ επιλέγουν να εγκατασταθούν στην Κίνα παρά τις τεράστιες ευκαιρίες που προσφέρει η μεγάλη αυτή χώρα.
– Οι κάτοικοι του Χονγκ Κονγκ, 95% των οποίων είναι Κινέζοι, και οι υπόλοιποι σχεδόν όλοι Ασιάτες, είναι ευχάριστοι, χαμογελαστοί, εξυπηρετικοί, καθαροί και καλοντυμένοι. Ειδικά οι γυναίκες,  ντύνονται ακριβά και με γούστο, που δεν βρίσκεις στις μεγάλες πόλεις της Δύσης. Ας σημειώσουμε ότι 8.5% των νοικοκυριών έχουν περιουσία πάνω από 1 εκατομμύριο δολάρια. Θέλουν και μπορούν να αγοράζουν πανάκριβα, κυρίως Ιταλικά και Γαλλικά ρούχα, ελβετικά ρολόγια, αμερικάνικα και γιαπωνέζικα καλλυντικά. 

– Στον επισκέπτη δημιουργείται το ερώτημα πώς είναι οργανωμένη η οικονομία, έτσι που να επιτρέπει ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο σε τόσους πολλούς ανθρώπους σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο και εδώ αναπόφευκτα έκανα κάποιες συγκρίσεις με την Ελλάδα. Ποιες είναι οι πηγές της ευμάρειας και της απουσίας εμφανούς φτώχειας. Πού οφείλεται η μεγάλη ανταγωνιστικότητα και η μεγάλη αυτοπεποίθηση της μικρής αυτής χώρας. Από τα πολλά, διακρίνω 5 σημεία στα οποία το Χονγκ Κονγκ μας διδάσκει πώς μπορούμε να είμαστε μια οικονομικά ανταγωνιστική χώρα.

Συγκρίσεις Ελλάδας και Χονγκ Κονγκ

1. Πλοία, φορτηγίδες και γερανοί.

Το Χονγκ Κονγκ είναι ένα τεράστιο θαλάσσιο διαμετακομιστικό κέντρο. Τα λιμάνια του απλώνονται σε πολλά χιλιόμετρα, όπου βλέπεις πλοία, φορτηγίδες, γερανούς, κάθε είδους μεταφορικό μέσο να φορτώνει και να ξεφορτώνει κοντέινερ, μέρα νύχτα, όλες τις μέρες της εβδομάδας. Εμπορεύματα εισάγονται και εξάγονται συνεχώς, κυρίως από και προς την ενδοχώρα. Και διερωτώμαι, δεν θα μπορούσε η Ελλάδα να παίξει τον ίδιο ρόλο προς τα Βαλκάνια και την Ευρώπη;
2. Οικονομική ελευθερία.
Το Χονγκ Κονγκ είναι ένα μεγάλο οικονομικό κέντρο. Είναι το μεγαλύτερο κέντρο χρηματοδότησης στον κόσμο. Έχει το έβδομο μεγαλύτερο χρηματιστήριο στον κόσμο και συγκεντρώνει το 22% των παγκοσμίων κεφαλαίων που δίνονται κατά την εισαγωγή εταιριών (Initial Public Offerings). Σαν πόλη είναι η μεγαλύτερη εμπορική οντότητα στον κόσμο. Αυτή η πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική κοινωνία στον κόσμο, όπως αυτοαποκαλείται δίνει δουλειά σε εκατομμύρια στελέχη και υπαλλήλους Τραπεζών, Συμβούλων, Λογιστικών Οίκων, Δικηγορικών Γραφείων, Εταιριών Τεχνολογίας, Ασφαλιστικών εταιριών, Τεχνικών Γραφείων, Εφοπλιστικών Γραφείων, Γραφείων Μεταφορών, κλπ. Η εξήγηση που δίνουν; Λένε ότι η Κυβέρνηση είναι συνταγματικά περιορισμένη σ’ ένα παθητικό ρόλο και αυτό που αποκαλούν Laissez Faire Capitalism κάνει τα υπόλοιπα.
3. Τουρισμός Πολυτελείας.
Μετά τις μεταφορές και τις χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, η τρίτη μεγαλύτερη πηγή εσόδων είναι ο Τουρισμός. Με υπέροχα ξενοδοχεία, θαυμάσια εστιατόρια, απίθανο σέρβις, χαμογελαστούς ανθρώπους παντού, είναι μαγνήτης για τουρίστες που είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν. Παράδειγμα προσωπικό. Με την άφιξη στο αεροδρόμιο, μας περίμεναν δυο ευγενέστατοι νεαροί που πήραν τις αποσκευές μας και μας έβαλαν σ’ ένα μεγάλο και άνετο αυτοκίνητο του ξενοδοχείου. Όταν φθάσαμε στο ξενοδοχείο μας παρέλαβε αμέσως μια υπάλληλος και σε λιγότερο από 2 λεπτά βρισκόμασταν στο δωμάτιό μας, στον 38ο όροφο, όπου εκεί έγινε το check-in, διαβατήρια, πιστωτική κάρτα κλπ. Αμέσως ήρθαν και οι βαλίτσες. Άντε να βρεις τέτοια εξυπηρέτηση στην Αθήνα, το Λονδίνο ή το Παρίσι.
4. Κοσμήματα για εξαγωγή.
Η επόμενη πηγή εσόδων είναι η κατασκευή κοσμημάτων. Είδα ένα τέτοιο εργαστήριο. Απόλυτη ησυχία, συγκέντρωση, κανενός είδους όχληση. Καμιά μόλυνση. Σύνθεση – κατασκευή υψηλής αξίας κοσμημάτων. Κυρίως για εξαγωγή. 
5. Η τήρηση των νόμων.
Οι νόμοι στο Χονγκ Κονγκ είναι αυστηροί και εφαρμόζονται χωρίς εξαίρεση. Η διαφθορά είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Όσο πλούσιος και αν είσαι και όσο υψηλό πολιτικό αξίωμα κι αν έχεις, αν παραβείς το Νόμο θα πας φυλακή. Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί, ενώ ισχύει στην Κίνα. Άκουσα να λένε ότι στην Κίνα αν είσαι πολυεκατομμυριούχος ή ανώτατο στέλεχος του κομμουνιστικού κόμματος μπορεί να μην τιμωρηθείς για μια παρανομία. Στο Χονγκ Κονγκ, η παράβαση του νόμου τιμωρείται, όσο πλούσιος και όσο ισχυρός και αν είναι ο παραβάτης. Απαλλαγή βουλευτών ή υπουργών από την τιμωρία που προβλέπει ο νόμος είναι αδιανόητη. Είσοδος παρανόμων μεταναστών είναι αδύνατη.  Η αυθαίρετη δόμηση δεν περνάει καν από το μυαλό των πολιτών.

Συμπερασματικά, υπάρχει μια χώρα χωρίς κανένα φυσικό πλούτο, χωρίς γεωργία ή κτηνοτροφία, μια κυβέρνηση που δεν παρεμβαίνει στην οικονομία, ένα νόμισμα που δεν εκδίδεται από την κρατική τράπεζα ή άλλη αρχή αλλά από μια ιδιωτική τράπεζα, μια κυβέρνηση που παρέχει υψηλού επιπέδου εκπαίδευση, ασκεί κοινωνική πολιτική, διατηρεί εξαιρετικά αποτελεσματική αστυνομία και ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Μια χώρα χωρίς δάνεια, που δίνει δουλειά σε όλους τους πολίτες της και σε πολλούς ξένους. Μια κοινωνία που δεν φοβάται τον ανταγωνισμό καμίας άλλης κοινωνίας και διαρκώς ψάχνει να βρει τρόπους βελτίωσης και εκσυγχρονισμού.

Εμείς έχουμε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα και σοβαρό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Προσπαθούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας, κυρίως μέσω του κράτους και διαρκώς, σαν χώρα, σκοντάφτουμε στον τοίχο.

Μήπως μπορούμε να πάρουμε κάποιες ιδέες από το μικρό, άγονο Χονγκ Κονγκ, που καταφέρνει να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις στους πίνακες ανταγωνιστικότητας;