Η ύφεση στο Λονδίνο!
Μα ποια ύφεση; Και όμως είναι γεγονός.
Τους τελευταίους μήνες στην Αγγλία, υπολογίζεται ότι 1.400 άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους κάθε μέρα, ενώ ένα στα επτά μαγαζιά στις κεντρικές λονδρέζικες αρτηρίες, είναι κενά.
Λίγο πολύ τα ίδια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στην Αθήνα. Το ποσοστό της ανεργίας υπολογίζεται στο 8%, ενώ η καταναλωτική εμπιστοσύνη είναι στα ίδια χαμηλά με αυτή που ήταν πριν από 40 χρόνια σε αυτή τη μεγαλούπολη.
Εν τούτοις, η ζωή στο κεντρικό Λονδίνο δεν φαίνεται να επηρεάζεται και πολύ από αυτούς τους δείκτες. Όλα τα εστιατόρια με καλή φήμη είναι γεμάτα. Διάβασα πολύ πρόσφατα ότι ένα ζευγάρι κλείνει baby sitter για να μπορέσει να πάει σε ένα καλό εστιατόριο και τελικά, τέσσερεις στις πέντε φορές, καταλήγει να φάει σε ένα τοπικό Ινδικό, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να βρει τραπέζι σε ένα φημισμένο.
Οι κάτοικοι του Λονδίνου είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν 60+ λίρες για να πάνε να φάνε καλά το σαββατοκύριακο, αφού αυτή είναι και η κύρια διασκέδασή τους. Ακριβώς λόγω αυτής της ζήτησης, παρατηρείται μεγάλη κίνηση στο άνοιγμα νέων – ιδιαίτερων προδιαγραφών – εστιατορίων, όπως το Delaunay on Aldwych (από τους δημιουργούς του Caprice και του Ivy).
Επίσης, ο Ρώσσος Arkady Novikov άνοιξε τρία και όχι ένα μεγάλο πολυεστιατόριο στο Mayfair κάτω από το όνομα Novikov, όπου φιλοξενεί στο χώρο του ένα ιταλικό, ένα ασιατικό και ένα lounge bar. Δεν τρελάθηκα αλλά σίγουρα αποτελεί ένα διαφορετικό concept πολυχώρου. Άλλο πρόσφατο είναι το 34 στο Mayfair,που σερβίρει πολύ καλό steak.
Εγώ όμως δεν είμαι κριτικός εστιατορίων. Για αυτό υπάρχουν οι ειδικοί. Εγώ απλά καταθέτω τη δική μου και μόνο άποψη. Για το λόγο αυτό θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια εμπειρία που αξίζει τον κόπο να την απολαύσετε και εσείς.
Για αρχή όμως μια μικρή παρένθεση: Το Λονδίνο δεν φημίζεται για καλά ελληνικά εστιατόρια. Γενικά υπάρχουν κάποια μίζερα – δεκαετίας του 80, παρωχημένα ελληνο-κυπριακά που δεν δίνουν την αξία της εξαιρετικής ελληνικής σύγχρονης κουζίνας μας. Το ίδιο μέτριο είναι και το περιβάλλον των υπαρχόντων εστιατορίων.
Και όμως, πολύ πρόσφατα επισκέφτηκα με την οικογένειά μου το εστιατόριο ΜΑΖΙ στο Notting Hill που άνοιξε μόλις πριν λίγους μήνες, στις αρχές Ιουνίου. To MAZI είναι ένα εστιατόριο με καθαρά ελληνικά πιάτα, πολύ ενδιαφέρουσες παραδοσιακές γεύσεις με, όμως, ιδιαίτερη δημιουργικότητα.
Για παράδειγμα: Τα πιάτα έρχονται πάντα σε μορφή «μεζέ», άρα σε μικρή ποσότητα, αλλά το περιεχόμενο πραγματικά σε ανταμείβει. Ακούστε όμως και κάτι επίσης ενδιαφέρον: τα φαγητά που παραγγέλνεις δεν έρχονται σε πιάτα αλλά σε πολύ μικρά γυάλινα δοχεία (σαν αυτά της μαρμελάδας), που μέσα τους ανακαλύπτεις όλη τη μαγεία της ελληνικής κουζίνας.
Να σας δώσω μια περιγραφή για να καταλάβετε: Η σπανακόπιτα είναι από ελληνικής προέλευσης σπανάκι, βρασμένο ελάχιστα, με τυρί φέτα αλλά δεν υπάρχει φύλλο ανάμεσα. Το φύλλο έρχεται – σε μορφή λεπτής βάφλας – καρφωμένο πάνω στο λιωμένο σπανάκι, άρα εσύ πριν το φας το θρυμματίζεις όλο μαζί και το σερβίρεις με κουτάλι στο πιάτο σου.
Σκέτη μαγεία τόσο στη γεύση όσο και στη σύλληψη. Τί να σας πω για τα γεμιστά ή την τεμπούρα φέτα και τόσα άλλα.
Το ΜΑΖΙ είναι πολύ μικρό και νοικοκυρεμένο. Εξυπηρετεί εσωτερικά μόλις 40 άτομα. Όλοι σχεδόν οι σερβιτόροι είναι Έλληνες, παραγγέλνεις στα ελληνικά και βέβαια έχει μόνο ελληνικά κρασιά. Το άλλο ωραίο του είναι σε περίπτωση που ο καιρός το επιτρέπει, μπορείς να φας στο πίσω μέρος του σε μια μικρή αυλή που από πάνω σου έχει κληματαριά! (άρα τα άτομα στο σύνολο που μπορεί να εξυπηρετήσει μέσα-έξω είναι 70 στο σύνολο).
Αν πάλι σε πιάσει η νοσταλγία, μπορείς να αγοράσεις επιλεγμένα ελληνικά τρόφιμα, από χαλβά, λάδι, Μεταξά, ούζο Πλωμάρι μέχρι μαστίχα Σκίνος. Όλα στο ΜΑΖΙ ήταν υπέροχα. Σπουδαία δουλειά, πολύ μεράκι, νοστιμιά και απλότητα, όπως ακριβώς αξίζει στην ελληνική μας κουζίνα.
Μπράβο στους δημιουργούς του. Στη Χριστίνα Μουράτογλου από τη Θεσσαλονίκη και τον Γάλλο Andrien Carre, για το δημιούργημά τους. Τα στοιχεία του ΜΑΖΙ είναι 12-14 Hillgate Street,W8 7SR, London, τηλέφωνο 0207 2293794, www.mazi.co.uk.
Εύχομαι να πάτε, να σας αρέσει και να το στηρίξετε. Αξίζει, πιστέψτε με ! Αυτή είναι η Ελλάδα που πρέπει να δείχνουμε στο εξωτερικό.
