Η Αμερική αντέχει…
(μέρος 1)
Ο τυφώνας Σάντυ κτύπησε ένα πολύ μεγάλο τμήμα της Ανατολικής Ακτής, αφήνοντας οκτώ εκατομμύρια σπίτια χωρίς ρεύμα σε δεκαεπτά πολιτείες, με ένα κόστος ζημιών που εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα είκοσι δις δολλάρια και πολλούς νεκρούς και σοβαρά τραυματισμένους ανθρώπους.
Η Νέα Υόρκη, έντεκα χρόνια περίπου μετά το κτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου, έζησε ξανά ένα μεγάλο εφιάλτη. Αλλά αυτή η καταστροφή είχε άλλα δεδομένα και άλλες συνθήκες. Τη φύση.
Ο Σάντυ ήταν ένα γεγονός που όλοι περίμεναν. Οι ειδικοί πληροφόρησαν έγκαιρα τη μεγάλη αναμενόμενη έκταση του φαινομένου, οι άλλοι ειδικοί έτρεξαν να ετοιμάσουν και να βάλουν σε λειτουργία τις υποδομές για την αντιμετώπισή του.
Η προεκλογική εκστρατεία μπήκε σε χαμηλή προτεραιότητα και όπως προανέφερα, όλοι μπήκαν στη φάση της προετοιμασίας. Σε όλη αυτή την περίοδο αναμονής του τυφώνα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μια σειρά από σκέψεις για τον τρόπο που οι άνθρωποι της περιοχής αντιμετώπισαν το όλο θέμα:
1. Από ένα λαό που είναι από «κάθε καρυδιάς καρύδι» όπως μας έλεγαν οι παππούδες μας, δεν είδα πανικό, αυθάδεια, αγένεια, φωνές, μαγκιές και αγριάδες. Οι αρχές έδωσαν οδηγίες στα είδη που έπρεπε να προμηθευτούν από τα καταστήματα και συγκεκριμένα για 11 βασικά είδη (μπαταρίες, φακούς, νερό, κονσέρβες, κλπ) και πιστέψτε οι περισσότεροι το ακολούθησαν. Στεκόντουσαν στην ουρά-πάντα-και όταν έπρεπε να προμηθευτούν νερό δεν έτρεχαν να εφοδιάσουν ένα στρατώνα αλλά μόνο την αναλογία που τους αντιστοιχούσε.
2. Σε ένα λαό που γνωρίζουμε το επίπεδο της εγκληματικότητας που αντιμετωπίζει, δεν είδα να ξεκολλάνε τα ειδικά πλαστικά δοχεία που είχαν μπει σε στρατηγικά σημεία και κυρίως έξω από τα σούπερ μάρκετ- και που είχαν τοποθετηθεί εκεί για να αφήνουν οι κάτοικοι κουβέρτες, ρούχα, φακούς για τους άστεγους. Σίγουρα προσπάθεια βανδαλισμού θα υπήρξε, αλλά είχε προβλεφθεί η φύλαξή τους.
3. Σε ένα λαό που είναι γνωστός ότι έχει αρκετά καθοδηγούμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, στην περίοδο αυτή, δεν άκουσα λαϊκισμούς, κιτρινισμούς, αρνητικότητα, κινδυνολογία και πολιτικές προεκλογικές κορώνες. Ακόμα και από τον Ρόμνευ που θα μπορούσε κάτι να εκμεταλλευτεί για δήθεν αδυναμία του κρατικού μηχανισμού, δεν το έκανε. Αντίθετα βγήκε μπροστά και είπε ότι όλοι δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και ότι η Ανατολική Ακτή κάνει ότι είναι εφικτό για να αντιμετωπίσει το καιρικό αυτό φαινόμενο. Εμφανίστηκε ενωτικός και έδωσε αισιοδοξία στον κόσμο.
Παράλληλα τα Μ.Μ.Ε. δεν ήταν όλοι για όλα. Οι δημοσιογράφοι δεν ήταν αρνητικοί αλλά προσπαθούσαν να μεταφέρουν τη θέση των ειδικών, να πληροφορήσουν απλά και άμεσα τον κόσμο και να δημιουργήσουν και αυτοί από πλευράς τους ένα κλίμα θετικό. Και όπως είπα καλούσαν τους ειδικούς να μιλούν για τα ειδικά θέματα και όχι ο κάθε – δε λέω ονόματα – με τους αδαείς συνεργάτες να αναλύουν κάθε εξειδικευμένο καιρικό φαινόμενο. Έκαστος στο είδος του, όπως λέει και ο Λουμίδης.
4. Για ένα λαό που τόσα έχουμε πει για το «χαζοχαρούμενό του», θέλω να πω ότι κάνουμε λάθος. Μέγα λάθος. Στη δύσκολη αυτή αναμονή, όλοι ήταν για όλους. Βοηθούσαν όσο μπορούσαν και πολλές φορές με αυταπάρνηση, στωικότητα και χιούμορ. Μου θύμισε κάτι από το δικό μας φιλότιμο και τη λεβεντιά, αλλά εκεί μου έκανε εντύπωση γιατί αυτοί είναι άνθρωποι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους.
Πιστεύω αγαπητοί μου, ότι αυτή η χώρα έχει κάτι πολύ βασικό. ‘Εχει κάνει το λαό της να έχει εμπιστοσύνη στη χώρα του. Μπορεί να αμφισβητεί πολλά αλλά στην ουσία πιστεύει ότι το σύστημα δεν θα τον καταπατήσει, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις το σύστημα θα δουλέψει. Και για το λόγο αυτό όταν παρουσιάζεται μία κρίση δεν λειτουργεί μόνο το ΕΓΩ αλλά και το οι ΑΛΛΟΙ.
Η αλληλεγγύη των Αμερικανών στην έλευση του Σάντυ έξειξε ότι οι Αμερικανοί δεν είναι καθόλου χαζοχαρούμενοι, αλλά πολύ άνθρωποι, που αντιμετωπίζουν τη κρίση με στωικότητα και χιούμορ (στο θέμα αυτό θα επανέλθω στο επόμενο άρθρο μου).
Φωτογραφία από: www.freedigitalphotos.net
