Τα θαλάσσια τέρατα είναι μυθικά ή θρυλικά πλάσματα, τα οποία είχαν τεράστιο μέγεθος. Συχνά είχαν τη μορφή δράκου, φιδιού ή ένοπλου θηρίου και απειλούσαν ή καταβρόχθιζαν ολόκληρα πλοία. Κάποια από αυτά τα «τέρατα» αποδείχτηκε στην πορεία  ότι ήταν αποδεκτά όντα, όπως φάλαινα ή κάποιο είδος γιγάντιου καλαμαριού. Πολλά από αυτά τα τέρατα, έκαναν την εμφάνισή τους σε κινηματογραφικές ταινίες ή έδωσαν την ιδέα για την δημιουργία νέων, φανταστικών τεράτων. Κάποια από αυτά είναι:

1. Το Τέρας του Λοχ-Νες ή αλλιώς Νέσι. Σύμφωνα με το μύθο ζει στη λίμνη του Λοχ Νες της Βόρειας Σκωτίας. Οι αναφορές για την ύπαρξη του τέρατος ξεκίνησαν τον 6ο αιώνα και μέχρι σήμερα αρκετοί είναι αυτοί που ισχυρίστηκαν ότι βρέθηκαν αντιμέτωποι με το θαλάσσιο τέρας. Σύμφωνα με μαρτυρίες και αναφορές, το τέρας φέρεται να μοιάζει με ερπετό, το οποίο έχει μακρύ λαιμό, το οποίο καταλήγει σε μικρό κεφάλι. Υποβρύχιες έρευνες που πραγματοποιήθηκαν το 2003, με χρήσησόναρ απέτυχαν να εντοπίσουν το θρυλούμενο ερπετό.
2. Σύμφωνα με θρύλους, το μυθικό θαλάσσιο τέρας γιγαντιαίων διαστάσεων, Κράκεν, βρισκόταν στα ανοικτά των ακτών της Νορβηγίας και της Γροιλανδίας. Είναι πιθανό, ο μύθος να βασίζεται στη θέαση του πραγματικού καλαμαριού-γίγαντα, το οποίο εκτιμάται ότι είχε μήκος 13 με 15 μέτρα, συμπεριλαμβανομένων και των πλοκαμιών του. Αν και αυτά τα πλάσματα ζουν σε μεγάλα βάθη, έχουν παρατηρηθεί στην επιφάνεια του νερού και σύμφωνα με αναφορές, έχουν επιτεθεί σε πλοία.
3. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη είναι δύο από τα πιο γνωστά τέρατα της ελληνικής μυθολογίας, τα όποια σύμφωνα με τον Όμηρο βρίσκονταν το ένα απέναντι από το άλλο σε ένα στενό πέρασμα, με την ονομασία Πλαγκτές Πέτρες. Κανένα πλοίο δεν μπορούσε να διασχίσει αλώβητο το πέρασμα αυτό. Τα μυθικά τέρατα εμπλέκονται στους μύθους του Οδυσσέα και  των Αργοναυτών, οι οποία μάλιστα κατόρθωσαν να περάσουν από τα τέρατα με μικρές απώλειες, γιατί η Ήρα είχε παρακαλέσει τον Ποσειδώνα (πατέρα και των δύο) να τις κοιμίσει. Σύμφωνα με τις περιγραφές, η Σκύλλα είχε έξι κεφάλια που έμοιαζαν με σκύλου και άρπαζε αντίστοιχους ναυτικούς από τα διερχόμενα πλοία. Η Χάρυβδη ρουφούσε το νερό της θάλασσας, καταπίνοντας μαζί διερχόμενα πλοία και ναυτικούς.
4. Η Λερναία Ύδρα, απόγονος του Τυφώνα και της Έχιδνας, ήταν ένα φοβερό τέρας του νερού της ελληνικής μυθολογίας και ο δεύτερος από τους δώδεκα άθλους που έπρεπε να φέρει εις πέρας ο Ηρακλής. Σύμφωνα με τη μυθολογία, επρόκειτο για ένα τρομερό τέρας με πολλά κεφάλια, τα οποία όταν κοβόντουσαν φύτρωναν άλλα δύο, δηλητηριώδη αναπνοή και φονικό βλέμμα. Η φωλιά του τέρατος ήταν η λίμνη της Λέρνας στην Αργολίδα, όπου κάτω από το νερό ήταν η είσοδος στον Κάτω Κόσμο και το τέρας ήταν ο φύλακάς της.
5. Οι Σειρήνες, στην ελληνική μυθολογία, ήταν επικίνδυνα και δόλια πλάσματα, οι οποίες παρουσιαζόντουσαν ως femmes fatales και παρέσερναν τους ναύτες με τη μαγευτική μουσική και τις φωνές τους ώστε να ναυαγήσουν στη βραχώδη ακτή του νησιού τους.
6. Ο Λεβιάθαν είναι ένα θαλάσσιο τέρας που αναφέρεται στην Βίβλο. Η λέξη έχει γίνει συνώνυμη με κάθε μεγάλο θαλάσσιο τέρας ή πλάσμα. Στη λογοτεχνία (π.χ. Moby Dick), με τη λέξη «Λεβιάθαν» ο συγγραφέας αναφέρεται σε μεγάλες φάλαινες, ενώ στη σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα σημαίνει απλά φάλαινα.

Φωτό από: Wiedźmin Wiki – Fandom