Παρά το γεγονός ότι στον πολιτισμό μας μπορούμε να ζητήσουμε πολύ πιο εύκολα τη βοήθεια των άλλων, εξακολουθεί να φαίνεται ότι η αναζήτηση βοήθειας είναι η τελευταία επιλογή για εκατομμύρια ανθρώπους.

Είτε για λόγους ντροπής είτε λόγω του φόβου μη θιχτεί η αξιοπρέπειά μας ή πέσουμε στα μάτια των άλλων, αρνούμαστε να ζητήσουμε βοήθεια. Ίσως ενδόμυχα πιστεύουμε πως όταν ζητάμε βοήθεια χάνουμε τη δύναμή μας, φαινόμαστε αδύναμοι στα μάτια των άλλων και νιώθουμε πως μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας.

Πέραν της οικονομικής βοήθειας που ίσως χρειαστούμε, υπάρχει και η ψυχολογική βοήθεια και στήριξη. Όχι μόνο ψυχολογική βοήθεια από φίλους, αλλά πάρα πολλοί άνθρωποι αρνούνται να ζητήσουν βοήθεια επαγγελματία. Ίσως το θεωρούν ταμπού.

Όπως πολλά άλλα πράγματα, έτσι και η δυσκολία στο να ζητάμε βοήθεια έχει τις ρίζες της σε εμπειρίες οικογενειακής προέλευσης. Η οικογένεια έδινε περισσότερη αξία στο “κάντο μόνος σου”, παρά ενθάρρυνε την αναζήτηση υποστήριξης!

Εάν τα μηνύματα που παίρναμε από την οικογένειά μας, εμφανώς ή συγκεκαλυμμένα, μας δίδασκαν ότι οι άνθρωποι είναι αξιόπιστοι και ότι μπορούμε να ζητάμε τη βοήθειά τους, τότε θα ήταν πιο εύκολο να το κάνουμε και σαν ενήλικες. Και το πιο σημαντικό, οι εμπειρίες με την οικογένεια, τους δασκάλους, τους συνομηλίκους και άλλους σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή είτε άφησαν μέσα μας την ιδέα ότι η βοήθεια είναι διαθέσιμη είτε άφησαν την οδυνηρή εντύπωση ότι οι ανάγκες μας δε θα απασχολήσουν κανέναν.

Δε χρειάζεται να συνεχίσουμε να φέρνουμε τα παρελθόντα γεγονότα στο παρόν.

Δεν είναι ποτέ αργά να μάθεις να ζητάς βοήθεια και να το δεις ως ένδειξη δύναμης.

Φωτό από: Thesheet.ng