ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΣΧΕΣΕΙΣ

Άγιος Γεώργιος ο καβαλάρης

Post by: 23/04/2017 0 comments

Ο Μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος, ο αποκαλούμενος και Τροπαιοφόρος, είναι από τους πιο γνωστούς αγίους μας. Η μνήμη του τιμάται στις 23 Απριλίου ή εάν η ημέρα συμπέσει πριν την Ανάσταση, μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου.

  • Γεννήθηκε στην περιοχή της Αρμενίας ή της Καπαδοκίας, από τον Έλληνα Συγκλητικό Γερόντιο, στρατηλάτη κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Η μητέρα του ονομαζόταν Πολυχρονία, ήταν χριστιανή και καταγόταν από τη Λύδδα της Παλαιστίνης. Η οικογένεια του, όταν εκείνος ήταν σε μικρή ηλικία, μετοίκησε στη Λύδδα, λόγω του θανάτου του πατέρα του.

    Σε νεαρή ηλικία ο Γεώργιος κατατάχθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. Διακρίθηκε για την τόλμη και τον ηρωισμό του και έλαβε το αξίωμα του Τριβούνου. Λίγο αργότερα, ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός τον έκανε συνταγματάρχη της αυτοκρατορικής φρουράς.

    Το 303 μ.Χ. όταν άρχισαν οι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη προκαλώντας το μένος του Διοκλητιανού γιατί κατείχε μεγάλο αξίωμα και ήταν αγαπημένος του. Αρχικά του έταξε πλούτη, γη και δούλους για να αλλαξοπιστήσει και όταν ο Γεώργιος αρνήθηκε, τον υπέβαλε σε μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων.

    Ο Διοκλητιανός διέταξε να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε : “Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου” και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο.

    Επίσης, διέταξε να γεμίσουν ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και να ρίξουν μέσα τον Άγιο. Τρεις μέρες μετά με μεγάλη τους έκπληξη βρήκαν τον Άγιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν.

    Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα.

    Μέχρι και δηλητήριο του έδωσαν να πιεί, χωρίς να καταφέρουν να τον νικήσουν.

    Ο Γεώργιος τελικά μαρτύρησε με αποκεφαλισμό, την Παρασκευή 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Οι χριστιανοί πήραν το λείψανό του και το έθαψαν μαζί με αυτό της μητέρας του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα.

  • Ο Άγιος Γεώργιος θεωρείται προστάτης του Πεζικού και του Στρατού Ξηράς, ενώ είναι και ο προστάτης Άγιος της Αγγλίας.
  • Ως στρατιωτικός άγιος και ελευθερωτής συγκεντρώνει πολλές θαυμάσιες διηγήσεις και παραδόσεις, από τις οποίες η σπουδαιότερη είναι αυτή για το φόνο του δράκοντα και της σωτηρίας της βασιλοπούλας: Στην Αττάλεια υπήρχε ένας δράκοντας που καθημερινά άρπαζε ανθρώπους ή ζώα και τα κατάτρωγε. Οι κάτοικοι είχαν πανικοβληθεί και απόφευγαν να περνούν από εκεί. Κάποτε ο βασιλιάς συγκέντρωσε στρατό και πήγε για να σκοτώσει το άγριο θηρίο. Όμως δεν πέτυχε και επέστρεψε άπρακτος. Έτσι, πιστεύοντας ότι είναι θέλημα των θεών διέταξε να πάνε όλα τα παιδιά της περιοχής και να παραδοθούν στο δράκο. Όταν ήρθε, όμως, η ώρα της κόρης του το μετάνιωσε αλλά δε μπόρεσε να την κρατήσει. Στη λίμνη που μεταφερόταν η κόρη προς τη σπηλιά του δράκου συνάντησε τον Άγιο, που είχε σταματήσει για να πιει το άλογό του νερό. Του είπε τί συμβαίνει κι εκείνος της είπε ότι θα τη σώσει αρκεί να πιστέψει στο Χριστό. Κι έτσι έγινε.
  • Σε πολλά μέρη της ελληνικής επικράτειας ο μήνας Απρίλιος, που συμβαίνει να εορτάζεται η μνήμη του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, ονομάζεται και “Αϊγιώργης”, ή “Αϊγιωργίτης”. Η εορτή του Αγίου Γεωργίου θεωρείται ως η αρχή της περιόδου για τις γεωργικές εργασίες. Σημαντικό έθιμο που σχετίζεται με την εορτή είναι το Κουρμπάνι, δηλαδή η τελετουργική σφαγή ζώων και διανομή του κρέατος.
  • Σημαντικά είναι και τα έθιμα της Θράκης, όπου την παραμονή της εορτής μαζεύουν τσουκνίδες και τις βάζουν στην πόρτα του σπιτιού, γιατί “τη νύχτα λένε πως βγαίνει το “τζάντι” (= δαιμόνιο) και παίρνει το “ούρι” (= ευτυχία του σπιτιού)”, καθώς και της Σύμης, όπου ομοίως την παραμονή ανάβουν φωτιές και πηδούν τραγουδώντας τον ακόλουθο στίχο: “έξω ψύλλοι και κοριοί και μεγάλοι ποντικοί” που είχε να κάνει με την καθαριότητα και το ασβέστωμα του σπιτιού που γίνεται την παραμονή.
  • Στο Όλβιο Ξάνθης και την Άνθη Σερρών αναβιώνει το έθιμο των πεχλιβάνηδων. Νεαροί παλαιστές (πεχλιβάνηδες), φορώντας δερμάτινο παντελόνι και αλειμμένοι με λάδι, επιδίδονται σ ’ένα είδος ελληνορρωμαϊκής πάλης.
  • Στο Νέο Σούλι Σερρών γίνεται η “Δρακοκτονία” δηλαδή αναπαράσταση της μάχης του Αγίου με το δράκο.
  • Επίσης, όταν μπαίνει κάτι στο μάτι μας λέμε ” Άγιε Γιώργη καβαλάρη παρ’ την τσάπα και το φτυάρι κι ό,τι έχει έβγαλτο”.

Φωτό από: LarisaNew

Η ιστοσελίδα έχει πληροφοριακό χαρακτήρα. Διαβάστε τους όρους χρήσης
Show Buttons
Hide Buttons