Με το που μπήκε ο νέος χρόνος – θυμάσαι; – έδωσες υποσχέσεις στον εαυτό σου. Να περπατάς κάθε μέρα μισή ώρα. Να γίνεις πιο υπομονετική. Να χάσεις τρία κιλά. Να μην τρως το βράδυ. Να τηλεφωνείς στη μάνα σου πιο συχνά. Να λες “όχι” όποτε δεν προλαβαίνεις. Να αρχίσεις γερμανικά. Να γραφτείς σε e-μαθήματα. Να διαβάζεις περισσότερα βιβλία. Να βλέπεις περισσότερες κωμωδίες στο σινεμά. Να μην υποχωρείς στις απαιτήσεις του παιδιού σου. Να επισκεφθείς μέρη της Ελλάδας που ακόμα υπάρχουν στη λίστα σου. Να… να… να…
Θυμάσαι τις δικές σου υποσχέσεις;
Πραγματοποίησες, έστω, και μία από αυτές ή ξεχάστηκες με την πίεση της καθημερινότητας;
Στο υπενθυμίζω αυτό γιατί όλοι μας συνδέουμε τις υποσχέσεις μας με την Πρωτοχρονιά. Έλα, όμως, που Πρωτοχρονιά υπάρχει αρκετές φορές το χρόνο. Η πρώτη του έτους, Ιανουάριο σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο. Η πρώτη Μαρτίου, σύμφωνα με τους Ρωμαίους. Ο Σεπτέμβριος, με αφετηρία τη νέα σχολική χρονιά.
Και να θέλεις να γλιτώσεις από τη δέσμευση, δεν σε αφήνουν οι Πρωτοχρονιές και οι νέες χρονιές. Όπως και να τη μετρήσεις, η φετινή χρονιά δεν τελείωσε. Έχουμε τέσσερεις ακόμα μήνες (ακόμα και με την Πρωτοχρονιά του Ιανουαρίου να το πάρεις), να πραγματοποιήσουμε την επιθυμία που έχουμε μεν, αλλά αναβάλαμε δε.
Από έλλειψη πειθαρχίας; Ίσως. Είδες, όμως, ότι χάρη στην αυτοπειθαρχία τους με την προπόνηση, οι αθλητές μας πραγματοποίησαν το όνειρό τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες και πήραν χρυσό μετάλλιο!
Συνήθως βιαζόμαστε να δούμε γρήγορα αποτελέσματα. Δεν περιμένουμε, δεσμευμένοι σε μια άχαρη ρουτίνα επανάληψης, να θριαμβεύσουμε λίγο αργότερα. Θα στριμωχτείς για δυο μήνες για να δεις καλό στη ζυγαριά σου. Θα διαβάσεις κάθε μέρα από λίγες σελίδες για να πεις πως διάβασες τα βιβλία που αγόρασες και σε περιμένουν στο κομοδίνο σου.
Η άμεση ικανοποίηση είναι ο δολοφόνος πολλών ονείρων μας. Αν στερηθώ τώρα ή βάλω τον εαυτό μου σε πειθαρχία για ένα διάστημα, μετά θα έχω καταφέρει να πραγματοποιήσω αυτό που επιθυμώ (μήπως, όμως, τελικά δεν έχεις κίνητρο ή δεν είναι αυτή η αληθινή σου ανάγκη;)
Εμείς, όμως, υποχωρούμε. Στην παλιά συμπεριφορά. Στον πειρασμό του γλυκού. Στη διάσπαση της προσοχής μας. Στην έλλειψη αξιολόγησης των προτεραιοτήτων μας.
Ωραία. Δώσε, λοιπόν, μια νέα ευκαιρία στον εαυτό σου τώρα το Σεπτέμβριο. Νέα σεζόν. Νέα σχολική χρονιά. Νέα εκκίνηση. Και – πού το βάζεις αυτό; – 120 ολόκληρες μέρες, (τέσσερεις ακόμα μήνες) άφθονος χρόνος δηλαδή για να πραγματοποιήσεις, έστω μία, από τις υποσχέσεις που έδωσες στον εαυτό σου από τον Ιανουάριο.
Θυμήσου, να ακούς το κομμάτι του εαυτού σου που θέλει να δημιουργήσει κάτι καλό, όχι το βαριεστημένο, που δεν θέλει να στριμωχτεί.
Αν θέλεις, τελικά. Αλλιώς, δικαιολογίες υπάρχουν εκατομμύρια. Μην μασάς, όμως. Δώστα όλα και τράβα μπροστά, πραγματοποίησε τις υποσχέσεις σου τους επόμενους μήνες. Είμαστε αισιόδοξοι, υπάρχει ακόμα χρόνος, βάλε φουλ τις μηχανές τώρα που έχεις ακόμα ενέργεια από τις διακοπές.
Καλή χρονιά! (και για μένα τα γράφω αυτά!!!)
Φωτό από: www.spiritual–life.co.uk
Ακολουθήστε την Κατερίνα Τσεμπερλίδου στο Instagram:
