Πριν μερικά χρόνια ένας πελάτης με είχε απολύσει. Τώρα, ήρθε και μου ζήτησε να κάνω “like” στη σελίδα του. Γιατί; Γιατί να θεωρεί ότι μπορεί μόνο να ζητάει χωρίς να δίνει;

Μου θυμίζει τη δύναμη της ψήφου μου. Υπάρχουν πολλοί πολιτικοποιημένοι ή κομματοποιημένοι. Φωνάζουν, διαμαρτύρονται, ζητούν το δίκιο τους καταγγελτικά.

Θεωρώ τον εαυτό μου κοινωνικοποιημένο. Προσπαθώ να συμβάλλω σε μια καλύτερη κοινωνία με το έργο και το παράδειγμά μου. Σε μια κοινωνία πολύχρωμη και διαφορετική (τουλάχιστον ως προς τα κομματικά χρώματα), στο σύνολο μιας κοινωνίας που άλλοτε με ελκύει και άλλοτε με απομακρύνει με τη στάση ή τις επιλογές και τη συμπεριφορά της.

Όταν έρθει η στιγμή των επιλογών, νιώθω ότι έχω δύναμη στα χέρια μου. Δεν την απεμπολώ. Αυτή η μοναδική, μικρή μου ψήφος μου φαίνεται ένα δικαίωμα που δεν χαρίζω. Δεν απουσιάζω. Δεν είμαι ουδέτερη, ούτε αδιάφορη. Πάντα ψηφίζω, είμαι μία από τους 11.000.000 Έλληνες, αλλά έχω τη δύναμη να αυξήσω ή να μειώσω ένα ποσοστό.

Το ίδιο δεν είναι και με τα likes; Είσαι ένα από τα 9.000 likes ή τα 100.000 likes ή τα 36.000.000 likes (της τραγουδίστριας Adele, ας πούμε). Είσαι, όμως, μια κοινωνική ψήφος. Όλοι σε έχουν ανάγκη. Γιατί, ψήφο την ψήφο δημιουργείται ο αριθμός 9.000. ή 36.000.000.

Η κοινωνία είναι ένα πάρε – δώσε. Οι έρευνες καταδεικνύουν ότι όταν κάνεις μια χάρη στον άλλο, περιμένεις ένα αντάλλαγμα (καλώς ή κακώς). Αυτή είναι και η βάση του networking, ειδικά των «αγοριών» στο business. Οι γυναίκες δεν το έχουν αναπτύξει ακόμη (πάλι σύμφωνα με έρευνες).

Όταν μου ζητάς να σου κάνω like, δώσε μου πρώτα το παράδειγμα: τουλάχιστον κάνε μου ένα like πρώτα εσύ για να μου δείξεις την καλή σου πρόθεση.

Φωτό από: www.freedigitalphotos.net