Οι Καλοί, οι Κακοί και οι Άσχημοι! Η Πρώτη Γενιά
Η πρώτη γενιά μεταναστών έχει, γενικά, πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: άνθρωποι που έφυγαν από τα χωριά στην Ελλάδα τις δεκαετίες του ’50, ’60 και ‘70 για να βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Άνθρωποι της βιοπάλης, με καθόλου γνώση της αγγλικής γλώσσας, που ήθελαν να ξεφύγουν από τη φτώχεια και να δημιουργήσουν ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό τους και τα παιδιά τους.
Το καλύτερο μέλλον το κατάφεραν με το παραπάνω και το βλέπεις παντού γύρω σου, εδώ στη Μελβούρνη: Καταπληκτικές κοινότητες, καταπληκτικές εκκλησίες, καταπληκτικές φιλανθρωπίες, καταπληκτικά σπίτια! Όμως οι νοοτροπίες που έφεραν μαζί τους δεν τους άφησαν ποτέ! Μαζί με το φιλότιμο και το έντονο αίσθημα κοινωνικής αλληλεγγύης, έρχονται η ζήλεια και οι μικροπρέπειες. Δυστυχώς αυτά πάνε πακέτο στη πρώτη γενιά των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία.
Έχοντας πλέον ενσωματωθεί σ’ ένα μεγάλο βαθμό στην Ελληνική παροικία, έτυχε να βρεθώ σε αρκετές συγκεντρώσεις (π.χ. εκλογές για ανάδειξη νέου Δ.Σ. Συλλόγων κλπ.) όπου τα Ελληνικά ευτράπελα με βρισιές και απαράδεκτες συμπεριφορές δεν έλλειπαν… Αυτοί οι άνθρωποι δούλεψαν σκληρά, πάρα πολύ σκληρά και γι’ αυτό «έπιασαν» λεφτά στα χέρια τους. Δημιούργησαν περιουσίες αξιοζήλευτες! Έκαναν οικογένειες και τα παιδιά τους έχουν σήμερα τη βάση για το δικό τους μέλλον. Πολλά είναι τα παραδείγματα όμως που χρήματα πολλά χάθηκαν σε ιππόδρομους και τυχερά παιχνίδια σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν το γνωστό «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» σύμπλεγμα του Έλληνα που δεν είχε άλλο τρόπο να εκφραστεί!
Κοινωνικά οι Έλληνες της Πρώτης Γενιάς παρέμειναν ενωμένοι (γλώσσα και θρησκεία γαρ), σχηματίζοντας όμως έναν απίθανο γαλαξία από Κοινότητες, Ενώσεις, Λέσχες και Οργανισμούς. Οι ομάδες αυτές κυριολεκτικά έκαναν θαύματα, αγοράζοντας κτήματα και κτίρια, χτίζοντας πάμπολλες εκκλησίες, προσφέροντας αλληλεγγύη εδώ και στην Ελλάδα. Συνήθως οι ομάδες αυτές είχαν τη ρίζα τους στον κοινό τόπο καταγωγής από την Ελλάδα, χωρίς όμως να λείπουν καταστάσεις με 3 και 4 Ενώσεις από το ίδιο χωριό της Ελλάδος, που έκαναν ετήσιο χορό την ίδια ακριβώς ημέρα για να ανταγωνιστούν μεταξύ τους!
Σχετικά με τους νεοφερμένους, οι εντυπώσεις για τη Πρώτη Γενιά είναι ανάμεικτες. Εμείς έτυχε να έχουμε έναν πολύ καλό φίλο του πεθερού μου που μας έβαλε όλους στο σπίτι του για ένα μήνα, μέχρι να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας και τον ευγνωμονούμε γι’ αυτό.
Έχουμε ακούσει πάμπολλες ιστορίες για ανθρώπους της Πρώτης Γενιάς που δεν έτειναν καμία χείρα βοηθείας σε συγγενείς τους που μετανάστευσαν στην Αυστραλία, ενώ ήταν οικονομικά ευκατάστατοι. Έχουμε ακούσει και ιστορίες για ανθρώπους που, πράγματι, βοήθησαν τους νεοφερμένους αλλά αυτοί (οι νεοφερμένοι) τους εκμεταλλεύτηκαν και ζούσαν από τα έτοιμα των συγγενών τους.
Ένα γεγονός που αρέσει στους ανθρώπους της Πρώτης Γενιάς να αναμασούν είναι ότι βοηθούν τους νεοφερμένους να έρθουν, τους βρίσκουν δουλειά και μετά λίγο καιρό οι νεοφερμένοι παραιτούνται γιατί δεν τους έκαναν Διευθυντές (όπως λένε….) «Και γι’ αυτό η Ελλαδίτσα έφτασε εκεί που έφτασε γιατί οι νέο-Έλληνες θέλουν να γίνουν όλοι Διευθυντές!»: Έχω ακούσει αυτή την έκφραση πάρα πολλές φορές, δυστυχώς. Προσέξτε όμως: Οι άνθρωποι της Πρώτης Γενιάς δεν ρίχνουν το φταίξιμο για την κατάσταση στην Ελλάδα στο σάπιο πολιτικό σύστημα αλλά στους πολίτες που δεν ξέρουν τι θα πει δουλειά (όπως εκείνοι ξέρουν!) και που θέλουν όλοι να είναι Διευθυντές! Γενικώς, οι άνθρωποι της Πρώτης Γενιάς είναι πάρα πολύ επιφυλακτικοί με τους νεοφερμένους από τη μία, και οι νεοφερμένοι φαντάζονται πράγματα για τους συγγενείς της Πρώτης Γενιάς που είναι εκτός πραγματικότητας.
Φωτό από: www.abc.net.au
Συνεχίζεται
